JASPER

21. Bir tutam saç

İyi okumalar.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Kendi evimde olmanın mutluluğu ile derin bir nefes aldım. Jasper bana söylediği şeylerden sonra ortadan kaybolmuştu. Öncesinde beni evime bıraksa da nereye gittiğini merak etmiyor değildim. Normal şartlarda annemlere haber vermediğim için tedirgin olurdum ama  Ruh Bey bunu da halletmişti.

Kendimi serbest bıraktığım koltukta gerilerek oturdum. Esneyip elimle ağzımı kapattığım da o anlar aklıma gelmişti. Resmen beni öpmüştü..
Karşılık vermeyi kendim de beklemiyordum. Sanki beni görüyormuş gibi ellerim ile suratımı kapattığım da utancın dalgaları yeni yükleniyordu.

Hızla doğrulup salonun içinde tur atmaya başladım. Kahretsin biz öpüşmüştük. Şimdiye kadar detaylı düşünmesem de bundan sonra ne olacaktı? Bu öylesine bir öpücük müydü. Bu ihtimali düşününce kalbime saplanan ağrı ile adımlarımı durdurdum.

Bu doğru değildi. Ne yaşanırsa yaşansın aramızda herhangi bir şey olamazdı.

Hızla kafamı sallayıp bunu reddettim. Anlık olan bir şeydi ve fazlası yoktu.

" Olamaz Karen. İlerisi olamaz."

Kendi kendime konuşurken arkadan belime sarılan eller ile ağzımdan küçük bir çığlık kopmuştu. Tanıdık koku ile kalp atışlarım yine hızlanmıştı.

" Ne olmazmış taşıyıcı?"

Kafamı ona döndürmeye çalıştığım da onunla çok yakın oluyorduk. Tekrar önüme döndüğümde ellerini hâlâ çekmemişti.

" Ne yapıyorsun Jasper. Bırak beni."

Kollarını daha da sıkılaştırdığında bunu bana inat yapmıştı. Eğilerek kulağımın dibine geldiğinde refleks olarak belimde olan ellerini tutmuştum.

" Birkaç saat önce öyle demiyordu-"

Hızla ona dönerek ağzını kapattığım da elime bakmıştı.
Her dediği şeyde daha çok şok oluyordum. Tanrı aşkına bu ruha ne oluyordu böyle?

" Benimle dalga geçiyorsan hiç sırası değil Jasper.  Hem neden aniden ortadan kayboldun?"

Kendimi geri çektiğimde artık beni bırakmıştı. Yüzünde olan alaylı ifade hâlâ devam ediyordu.

" Hatırlarsan sana yolculuk için hazır ol dedim. Gideceğimiz yerler benim için sorun olmasa da senin için tehlikeli olabilir. Küçük bir kontrol yaptım."

Bana açıklama yaparken aile fotoğraflarımızın olduğu rafa yaklaşmıştı. Eline aldığı ilk resim ortaokul yıllarımda ergenlik döneminde çekilmişti. Yüzümde ki sivilceler resmen ben burdayım der gibi kare de çıkmıştı. Elinde ki resmi aldığım da dudağının yarısı havaya kalkmıştı.

" Buna bakma hatta hiçbirine bakma."

" Küçük taşıyıcıyı görmemi neden istemiyorsun?"

Bugün yeterince bana takılmıştı. Gözlerimi devirip fotoğrafı yerine koyduğum da ona ters bir bakış atmıştım. Benimle birlikte geri çekildiğin de telefonuma gelen bildirim ile ikimizin de bakışı oraya dönmüştü.

İlerleyip masanın üzerinde olan telefonu aldığım da bilinmeyen bir numaradan mesaj gelmişti. Kafamı çevirip Jasper'a baktım. Bununla birlikte yanıma geldiğinde yüzü oldukça normaldi.

Bildirime tıklayıp mesaja baktığım da bu bir fotoğraftı. Jasper'ın evinde kaldığım zamana aitti ve ben uyuyordum. İşin korkutucu yanı ise üzerime eğilmiş olan Jasper'ın kestiği saçımdı.