JASPER

13. Ayin

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

İkimiz de odaklanmış bir şekilde elimde ki kağıda bakıyorduk. Eğer bu şey onun zihnimden çıkmasını sağlarsa benim işim biterdi. Herne kadar bencillik olsa da bunu ona veremezdim. Hızla kağıdı arkama koyduğum da ne yaptığımı sorgular gibi suratıma baktı. Bir adım uzaklaştığımda ise kaşlarını çatmıştı.

" Ne yaptığını sanıyorsun taşıyıcı?"

Ne yaptığım oldukça açıktı. Ona elimdekini vermeyecektim. Beni tutmaya çalıştığında elinin altından hızla kayarak ondan kurtuldum.

" Hiç boşuna zorlama bunu sana asla vermem."

Üzerime doğru geleceğini düşünürken  durduğu yerde kollarını bağlayarak beni izliyordu. Bu işte bir gariplik vardı. Yavaşça ona yaklaştım. Hâlâ bir hamle yoktu.

" Neden beni tehdit etmek yerine bekliyorsun?"

Kafasını sallayıp duvara yaslanmıştı.

" Bazen tam bir aptal oluyorsun Karen."

Neydi bu şimdi? Benim yaşadığımı herhangi biri yaşasa şuan akıl hastanesinde olacağını biliyor muydu acaba.

" Etrafımda gezen bir ruhla uğraşabilmek  için aptal olmak gerekiyor maalesef."

Bende onun gibi ellerimi bağlamıştım. Arkaya doğru yaslandığım da onu taklit ediyordum.

" Laflarını başka zamana bırak taşıyıcı. Aradığım kağıdı öylece göremezsin. Benden kaçmadan önce elimdekini açıp okumak daha mantıklı sanki ha.."

Bu sözler ile ikinci kez bana aptal demişti. Sanki rezil olan ben değilmişim gibi kağıdı açtığım da gördüğüm bomboş sayfa ile ona döndüm.
İfadesiz suratı ile benden bir cevap bekliyordu.

" Ee taşıyıcı ne yazıyormuş."

Kağıdı ona doğru tuttuğum da yaslandığı yerden doğrulup yanıma doğru geldi.

" Hiçbir şey.."

Elimdeki kağıdı almak için uzandığın da gözüm kol kaslarına takılmıştı. Bir vuruşla beni yere serebilirdi. Peki ya o kapıdaki adama neden hiçbir şey yapmamıştı?
Düşüncelerden kurtulduğum da gözlerimi kaslarından çektim.  Ona baktığım da birşeyi hatırlamaya çalışıyor gibi bir hali vardı.

" Neden boş bir kağıdı saklamışlar. Hemde benim evimin duvarına?"

Suratıma baktığında aradığı cevabı bulmuş gibiydi.

" Bu kağıt boş değil Karen. Sadece yazılanları göremiyoruz. Siz insanlar gizli yazıları nasıl okursunuz?"

Biz insanlar gizli yazı okumazdık.. ama eğer bir yazıyı gizlemek istersek bunu oldukça kolay bir yöntemle yapardık.

" Ateş Jasper, onu okumak için gerekli olan şey ateş."

Yüzünde oluşan yarım gülümseme ile bana bakıyordu.

" Aferim taşıyıcı, sen diğerlerinden farklısın."

Diğerleri derken kimden bahsettiğini anlamamıştım. Ona bunu soracağım sırada masama doğru yönelmişti. Kağıdı oraya koyup odadan çıktığında bir müddet gelmesini bekledim. Sonunda elinde bir mumla odaya girdiğinde, evimde mum olduğunu yeni öğreniyordum.
Benden daha çok burayı tanıması garibime gitmişti.

Mumu yakarak masaya koyduğunda ona doğru yaklaştım. Kağıdı yavaşça üzerinde gezdirirken ortaya çıkan yazılar ile hafif eğilmiştim.  Kitaptaki sembollerle aynı şekle sahipti. Bu bir dil miydi yoksa uydurma mı hiç bilmiyordum.
Yazılar tam ortaya çıktığında mumu söndürüp kağıdı havaya kaldırmıştı. Kendince bir şeyler mırıldandığında onları okuduğunu anlamıştım.