JASPER

32. Kavuşma

İyi okumalar

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ne tepki vereceğimi bilmeden karşımda duran kadına bakıyordum. Hayatımda yok denecek kadar erkek vardı. Benim hayatımda sadece Jasper vardı. Onun bilmediğim kardeşi o lanete sebep olan kişilerden miydi?

Hâlâ bana bakmakta olan kadını hızla itip kendimden uzaklaştırdım. Nasıl olurda abisine bunu yapabilirdi. Eğer dediği gerçekten de doğruysa ben bile bunu kaldıramazdım.

" Kimden bahsettiğini bilmiyorum."

Bana tek kaşını kaldıran kadınla birlikte içime özlem dolmuştu. Jasper de inanmadığı zaman aynı hareketi yapardı. Yine de abisinin aksine ona güvenmiyordum.

" Oldukça iyi biliyorsun. Abimin seninle bağlantısı olduğuna eminim."

Abim kelimesini söylerken gözleri hüzünle kısılıyordu. Gerçekten de üzülüyor muydu?

Ağzımdan alaylı bir nida çıktığın da yüzüne ciddiyet binmişti. Bana iyice yaklaştığından geri adım atmak istemiyordum.

" Onu gerçekten de merak mı ediyorsun?

" Burada soruları ben sorarım. Sadece şuan nerde olduğunu söyle."

Sanki önemsiz bir şeymiş gibi ona göz devirdiğim de bende bunu merak ediyordum.

"O gitti. Nerede olduğunu bilmiyorum."

Rengi git gide kızaran kadın sinirle kollarımdan tutmuştu. Tırnaklarını derimde hissettiğim de tepki vermemiştim. Karşımdakinin ne olduğunu bile bilmiyordum.

"Bana yalan söylüyorsan nefesini hemen burada keserim. Son kez soruyorum."

Sesi artık kulaklarımı rahatsız ettiğinde ellerini üzerimden çekmiştim. Bu aptal ne dememi bekliyordu. Bunca zamandır abisinin acı çekmesine sebep olmuştu. Onlar yüzünden Jasper benden gitmişti. İşin ucunda en büyük aptallığı kendimin yaptığını biliyordum. Yine de sadece kendime kızmak içimi soğutmuyordu.

"Onu bu kadar düşünüp önemsiyor musun?"

" O benim abim. Günün her saati her dakikası onu düşünüyorum ve sen bunu bilemezsin."

Bilirdim. Onun yokluğunu çok iyi bilirdim.

Yine de bunu bu kadına söylemezdim.
Sanki aklıma bir şey gelmiş gibi gözlerimi kıstığım da böyle konuşması sinirlerimi bozuyordu. Kötü olan oydu. Üzülen de oydu. Bu işin sonunda suçlu ben çıkarsam artık şaşırmayacaktım.

" Aslında o da seni düşünüyordu biliyor musun?"

Gözleri parlayan kadın inanmak ister gibi suratıma bakıyordu. Dudakları kıvrılmaya başladığın da umutlarını bir çırpıda söndürmüştüm.

" Hangi şekilde öldüreceğini size neler yapacağını düşünürdü hatta anlatırdı."

Kas katı kesilen kadın başta donuk şekilde suratıma bakmıştı. Ardından beni olağan gücüyle ittiğin de kendimi acı içinde yerde bulmuştum. Gücümün onlara yetmemesi işimi zorlaştırıyordu.
Ağzımın içinden küfürler savurup ayaklanacağım sırada elimin üstüne basılması ile bağırmıştım.

Sinirden gözlerim dolduğun da diğer elime gelen ilk şeyi, elimin üstündeki ayağa batırdığım da bu sefer bağıran oydu.

Geri çekilen kadına bakarak ayaklandığım da bu kendini bir şey sanan aptallarla uğraşmaktan sıkılmıştım. Tek tehditleri öldürmekti onu da yaşamadım diyemezdim.