JASPER

25. Dans

İyi okumalar

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Sıkı sıkıya bana sarılan teyzemi özlemle kucakladım. Kendine ait işleri olduğu için çok fazla kalamıyordu. Hâlâ benden şüphelense de artık bunu dile getirmiyor sadece gözleriyle imalarda bulunuyordu.  Kapıdan çıkıp el salladığın da bende gülümseyerek ona el sallamıştım.

Annemle Luna tekrardan eve girdiklerinde gözlerim oldukça kapalı olan havaya takılmıştı. Muhtemelen birazdan yağmur başlardı. Esen soğuk rüzgar ile kapıyı kapatıp bende eve girmiştim. Başından belli bizi koltukta oturup izleyen Jasper yine dikkatle bana bakıyordu. Bende onun gibi koltuğa oturduğum da düşünceli gözleri bu sefer de karşıya odaklanmıştı.

" Ne düşünüyorsun bu kadar?"

Bana döndüğün de düşünceli ifadesi gitmişti. Onu anlamak kapalı bir kutunun içinde ki şeyi tahmin etmek gibiydi. Neredeyse imkansız..

" Seni."

Alayla güldüğüm de yine konuyu farklı bir yere çekmişti. Ona katıldığım da bu hoşuma gidiyordu.

" Benimle ilgili ne düşünüyorsun."

Gözleri dudaklarıma kaydığın da alaylı ifadem gitmiş ve gözlerimi kaçırmıştım. Yutkunma sesini duyduğum da kulaklarım yanmaya başlamıştı. Ayak sesleri ile kafamı çevirdiğim de bana doğru koşan Luna kurtarıcım olmuştu.

Ona kollarımı açtığım da hemen kucağıma atlayıp yanağıma koca bir öpücük bırakmıştı. Kıkırdayıp bende onu öptüğüm de Jasper'ın homurtusu ile ikimiz de oraya dönmüştük.

Onun varlığını yeni gören Luna hızla el sallamıştı. Bana nazaran Jasper'dan neredeyse hiç korkmayan kardeşimi anlamıyordum. O yaşlarda bunları yaşasam muhtemelen travmam olurdu ama Luna onu oldukça sevmişti.

" Uyku saati Luna."

Annemin çağırması ile son kez beni öpüp yanımızdan giden Luna ile Jasper'da ayaklanmıştı. Ne yapacağını beklerken tam önümde durduğun da kafamı oldukça kaldırmam gerekmişti.

" İşe koyulma zamanı taşıyıcı."

Sesli bir nefes verip iyice koltuğa yayıldığım da tek kaşı yay gibi havalanmıştı. Bu güzel hava da kahvemi alıp kitap okumak daha cazip geliyordu. Acaba ona da teklif etsem mi diye düşünmüştüm.

" Bunu yarına mı bıraksak hem hava-"

Sözlerim bitmeden üzerime eğilmesi ile neredeyse koltuğun içine gömülecektim. Burnundan verdiği sinirli nefes ile kafamı geri çekmek istesem de yapamıyordum.

" Daha fazla bekleyemem Karen. Oradan kendin mi kalkarsın yoksa."

" Yoksa ne."

Ona cevap vermeyi beklemesen de bir anlığına ağzımdan kaçırmıştım. Koltukta olan elini yavaşça elimin üzerine koyduğun da büyümüş gözlerle ona bakıyordum.  Birden geri çekildiğin de beni de tuttuğundan neredeyse uçarak havalanmıştım.

Elimle ağzımı kapatsam da küçük bir çığlık atmıştım. Annemin duymaması için dua edip hemen Luna'nın odasına baktım. Herhangi bir ses gelmediğinden rahatlayarak Jasper'a döndüm.

" Sen napıyorsun! Ben kendimde kalkardım."

Sinirle konuştuğum da beni takmayarak odama doğru ilerlemişti. Kafamı sallayıp arkasından gittiğim de çoktan sayfayı açmış inceliyordu.

Kaşları kavisle çatılıp geri eski haline dönerken onu izliyordum. Elini sayfa boyunca ilerletip bir noktada durduğun da göz göze gelmiştik.