JASPER

16. Ev

İyi okumalar<99

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Koltukta yayılarak otururken onun bana bir açıklama yapmasını istiyordum. Bir evi olduğunu hiç düşünmemiştim. Daha doğrusu ruh olan birinin neden evi vardı. Kollarını birbirine bağlayarak başımda bekliyordu.

" Oturmayı düşünmez misiniz ruh bey?"

Benim ses tonum da şaşırarak söylediklerimi taklit etmişti.

" Ruh bey?"

" Evet ondan. Neden oturmuyorsun."

Harekete geçtiğin de tam karşım da durmuştu. Kafamı kaldırıp suratına baktığım da bir şeyleri anlamaya çalışıyor gibi bir hali vardı.

" Bir kaç saat önce onca olay yaşadın ve bana ilk sorduğun şey neden oturmadığım mı taşıyıcı? "

Söylediklerin de haklı olsa da artık yaşadıklarıma ne tepki vereceğimi bilmiyordum. Şuan akıl hastahenesin de olmamam bile benim için büyük şanstı.

" Onları da merak ediyorum tabii ama ağrılarım dinmeden ne yapmamı bekliyorsun?"

Gözleri ayağıma kaydığın da yaklaşarak yavaşça dokunmaya başlamıştı. Reflesk olarak kendimi geri çektiğim de sıkıca  üst bacağımı tutmuştu.

İlk eline daha sonra ona baktığım da beni umursamayarak dikkatle ağrıyan yerlerime odaklanmıştı.  Ayağa kalktığın suratıma bakmış ve çenesini sıkmıştı.

" Kahrolası Helena bunu nasıl yaptı. Söyle ki ona misliyle yaşatayım."

Yine ölen o kadını öldürmeye yemin ediyordu.

" Kadını öldürdün. Nasıl bunları yapacaksın. Yoksa ölüsüne mi."

Elimle ağzımı kapatıp ona kınarcasına bakmaya başladım. Bana göz devirip sonunda kendini koltuğa bıraktığın da kafasını arkaya doğru atmıştı.

" Öldü ama istersem ruhunu tekrardan getirebilirim."

İfadem hızla şaşkınlığa dönüştüğün de bunu nasıl yapacağını merak etmiştim. Acaba bir gün benim de öyle özelliklerim olur muydu?

" Nasıl yapacağını sormak istesem de muhtemelen beni ilgilendirmediğini söyleyeceksin o yüzden susuyorum."
Kafasını kaldırıp öne doğru eğildiğinde oldukça ciddi şekilde bakıyordu.

" Tam aksine taşıyıcı. Senin isteğin üzerine bunu yaparım. Şimdi karar ver."

Beklemediğim soru ile terlemeye başlamıştım. İşin kötü yanı bunu bana Helena yapmamıştı. Ona Abel'den bahsetmem gerekiyordu. Boğazımı temizleyerek gözlerine baktığım da tek kaşı şüpheyle kalkmıştı.

" Aslında bunu bana yapan Helena değil."

Sinirle ayağa kalkıp yanıma gelmişti.

" Luke şerefsizi mi yaptı bunu?"

Kafamı sallayarak onu reddettiğim de delici bakışlarla gözlerime bakıyordu
.
" Hayır o da değil. Bende bugün öğrendim. Eğer beni öldüreceğini bilsem oraya hiç gitmezdim. Zaten kaçarken beni yakala-"

" Bana kim olduğunu söyle. Yoksa o lanet zihnine girer ben bulurum."
Derin nefes alarak tek nefeste onu cevaplamıştım.

" Abel. Başından belli yardım istediğim, güvenmemem gereken kişi oydu."

Etrafı saran sessizlik ile kafamı kaldırıp ona bakamıyordum. Bir süre sonra gelen sert adım sesleri ile çenemden tutulmam ile kafamı kaldırmak zorunda kalmıştım.