JASPER

36. Teslimiyet

İyi okumalarr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Normal hayatımda kolay sinirlenen biri değildim. Bazı konular dışında neredeyse hiç sinirlenmezdim. Ama şuan başımdan aşağıya kaynar su dökülmüştü. Ağzından çıkan kelimeler zihnimin içinde dolanıyor tüm vücudum kasılıyordu.

Vazgeçtim ne demekti?

" Sen ne dediğinin farkında mısın?"

Hâlâ arkası bana dönüktü. Yaklaşıp kolundan tuttuğum da ısrarla yüzüme bakmıyordu. Elimi indirmeden karşısına geçtiğim de kapalı gözleriyle karşılaştım. Sanki hiç açmak istemiyormuş gibi sıkıca kapatmıştı.

Boşta olan elimi yüzüne dokundurduğum da kasılan çenesi gevşemişti.

" Buraya kadar gelmişken neden?"

" Boşuna uğraşma. Bitti."

Onun gibi gözlerimi kapattığım da artık kendime hakim olamıyordum. Sinirle göğsünden sertçe ittiğim de sonunda gözlerini açmıştı. Duygusuz bakışları ile göz göze gelmiştim. Lanet olası adam neden her fırsatta böyle bakıyordu.

" Onca şey yaşadık. O kadar şey geldi başımıza ne demek bitti ha? Ne demek Jasper!"

Bağırıp tüm sinirimi kusmak istiyordum. Sonunda ağzını açtığında onunda benden bir farkı yoktu.

" İsteyerek mi yapıyorum sanıyorsun? Bu kadar yaklaşmışken vazgeçmek kolay mı sanıyorsun? İşin ucunda seni kaybetmek varken nasıl devam edeyim!"

Aklım almıyordu. O kitapta yazılanlara göre bana bir şey olmayacaktı. Neden böyle umutsuzca konuşuyordu?

" O sayfa da-"

" Siktiğimin sayfasında sadece ölmeyeceğin yazıyordu. Bazı bedeller ölümden de beter. Uzatma Karen, hayatına odaklan."

Kendimi tutamayıp gülmeye başladığım da sadece bana bakmakla yetinmişti. Hayatımın o olduğunu bilmiyor muydu? Benim onun dışında neyim kalmıştı ki..

" Vazgeçmiyorum, vazgeçmiyoruz. Ben her şeye hazırım."

Olmuyordu. Bakışlarında ki kararlılıkla asla ikna olmayacaktı. Yanına yaklaşmak istesem de bunu yapmamıştım. Her şeyi göze almıştık bunu da yapabilirdik. Son kez ağzımı açtığım da elini kaldırıp beni durdurmuştu.

Benim aksime o yerinde durmamış yanıma gelmişti. Kırgınca gözlerine bakmıştım. Onun sayesinde başlamış o istediği için bitmişti.
Elini kaldırıp yüzüme koyacağı sırada kafamı çevirdim. Havada kalan elini yavaşça indirdiğin de benden bir adım uzaklaşmıştı.

"Her şeyimi kaybettim. En yakınım bile bana ihanet etti ama sen, sen benim için çabaladın. Tek sahip olduğum kişi sensin. Eğer insan olduğumda sana bir şey olursa kendimi asla affetmem Karen. Düşüncesi bile kötüyken bırak imkansız kalsın."

" Eğer benim yüzümden bu durumda kalırsan asıl o zaman ben kendimi affetmem Jasper."

Sona doğru çatlayan sesimle gözümden bir damla yaş düşmüştü. Diğer yaşlarda ardınca geldiğin de elini kaldırıp tek tek silmişti. Böyle yapması daha çok ağlamama sebep olsa da o sıkılmadan yanımda durmuştu.

Ne garipti onun benden daha çok üzülmesi lazımken ağlayan bendim. Bir yanım olacaklardan korkuyordu. Diğer yanım ise kendini feda etmeye hazırdı. Hangisinin ağır bastığı açık olsa da Jasper bunu engelliyordu.