TAKIPSILIM: Jian Glenn Villareal-Cardejas

xii butterflies

Chapter 12

Naglakad-lakad muna ako matapos ko manggaling sa cafeteria. Medyo matagal pa naman ang klase ko kaya naman 'di ko talaga binalak na bumalik matapos kong lumabas. Masyadong maingay sa loob. Hindi naman mapipigilan iyon kaya ayoko bumalik.

Pero dahil nasa labas ako 'di talaga maiiwasang may sisira na lang din basta ng araw ko. Nasa likuran ako ng grupo ng mga kalalakihan na halos kedaran ko lang din naman. At alam ko na ang pinag-uusapan nila kahit sa tingin pa lang. Nakatingin sila sa gawi ni Jian.

"Saan banda ang g'wapo diyan?" Natigil ako sa narinig ko. Hindi na ito bago sa akin pero syempre nakakapang-gago na ipinapatinig pa talaga nila sa akin. "Wala naman yang ibubuga sa akin. Isang kamao tumba kaagad yang Cardejas na iyan."

I smirked. He's funny. Nagmamartial ata ang lalaking iyon eh.

Nilampasan ko sila at dumiretso ako sa gawi ni Jian habang busy sa cellphone niya. Amoy ko kaagad ang pabango niya kaya nahulaan ko kaagad. Kabisado ko na. I winked at him and he let out a harsh response. I gave a lopsided grin to those guys in front of us.

"Really? Don't ever compare yourself to Jian. You can praise yourself or anyone without dragging someone down. And well, Jian can even get your girlfriend's attention without doing anything. Shut up, dude."

I didn't even try to hide my annoying smile while looking at the guys in front of us.

"Oh gosh! Stop annoying them. Bida-bida ka na naman."

"I heard them."

"Wala naman akong pakialam," he answered.

"Wala kang pakialam! Sino ka ba? Huwag ako!" The guy shouted.

Humirit pa nga.

Binalik ko na sa kanila ang tingin ko habang nakaakbay pa rin ako kay Jian at nasa magkabilang bulsa ng jacket niya ang kamay niya.

"Kaya nga 'di mo rin naman kami kilala kaya huwag mo kaming ginaganito-ganito lang! Hindi tayo close kaya huwag kang feeling na gaganoon-ganoonin kita."

Hinila ko na lang siya at ang balak ko na huwag muna bumalik sa room ay 'di na natuloy. Hinila ko na siya pabalik since I don't know where can we go.

"Balik nga tayo sa cafeteria! Nandoon si Lizzy. Tara na."

"Tinatamad na ako. Dumiretso na tayo sa room. Kung gusto mo pumunta doon ikaw na lang. We're not friends, Lex."

"You're calling me Lex, that's just for my friends."

He rolled his eyes and pushed me away from him.

"Ang dami-dami mong arte. Hindi naman tayo friends."

"Halos araw-araw mo na lang yan sinasabi sa akin. Hindi mo na kailangan pa sabihin."

Hinayaan ko na lang si tita sa panghahamak niya sa akin. Wala pa naman akong panlaban sa ngayon. Makatapos lang talaga ako ng senior ako mismo ang gagawa ng paraan para makaalis na sa bahay nila.

Lizzy became close to us. She's the only girl friend I have, even Jian. Ang kulit-kulit niya na kaya pati si Jian hinahayaan na lang siya. Natapos namin ang grade 11 and ako ang naging top sa buong period. Wala namang bago sa amin ni Jian away nang away hindi nagbabati. Simula noong nakita niya akong umiiyak ay mas napapadalas na ang pagdalaw ko sa kanila para dalawin si Yanyan pero ni hindi ko pa rin nakikita ang Daddy Gavin niya dahil parati hindi itong wala.

Tatalikuran ko na sana siya nang pigilan niya na naman ako. Sinamaan ko siya ng tingin saka ko siya sinamaan ng tingin. Wala na akong nagawa ng tuluyan na niya akong hinila pabalik sa cafeteria.