Chapter 40: Kuya Rand and Mommy Annie

8.8K 236 16
                                    

Dedicated to the beauties, @WEA12EONE_xiuchen and @Princess_Keisha098. Thanks ;)

Raven's POV

"Who's the good boy? Who's the good boy?"

"Rrrr..."

"Of course it's you,"

"Mmrrr..."

I giggled. Kanina ko pa inaaliw si Snowball simula noong gumising siya. Ang cute niya talaga. Hindi pa siya marunong tumahol kaya hanggang ungol lang siya.

The bathroom door opened and Vince stepped out while drying his hair. Psh, pa-cool.

Aminin mo, cool talaga siya kapag ginagawa niya yun.

Shut up you cunning brain.

"Rachel!"

"Ay brain!" Gulat na sabi ko. I took a pillow and threw it at him which he catched easily. "Wag ka ngang nanggugulat."

"Hindi kaya. You weren't just listening," he said and sat on his bed, facing me.

I just rolled my eyes. Wala eh, tama siya. "Whatever!"

He smiled. Kotang-kota na ako sa mga ngiti niya ha, kanina pa yan. Nakaka-nosebleed. "Do you wanna go for a walk? Let's teach Snowball how to walk,"

I looked at him and back Snowball who is just lying on my lap. "Hindi pa ba siya marunong?" Hindi ko pa din siya nakikitang naglakad kasi laging karga ko. Pasensya na, pers-timer lang.

He shrugged. "Dianne said they start to walk by their own around two to four weeks old,"

"So, we have to teach him?"

Tumayo siya at ginulo ang buhok ko. "Not necessarily. They learn on their own and we just have to guide him,"

I nodded, quite stupidly I might add, and stood up. I looked out the window. Hindi pa siya masyadong mainit kasi alas nueve pa. "Tara na!"

We got out from our dorm with Snowball in my arms and he has a bag with water and stool-holder sheets. Ewan ko kung bakit niya dala yung sheets. Alam kong bawal ang magdumi sa quadrangle pero hindi naman siguro magbabawas si Snowball. Habang natutulog si Snowball kagabi naglagay siya ng mga sheets sa gilid ng kwarto.

"Para saan pala yang mga sheets?" Tanong ko. Kating-kati na akong tanungin siya.

He pet Snowball who cocked his head to his side. "I'll teach Snowball some manners."

Huh? Paano niya tuturuan ang aso na walang kamuwang-muwang sa mundo? Edi siya na!

Hindi na lang ako nagtanong pa. Malay ko ba kung ano ang mga trip niya.

Nakarating na kami sa quadrangle. Sabado ngayon at maraming tao dito. When I say a lot, it's only around twenty students. Marami na yan para sa Lancaster.

Dito kami sa isang corner malapit sa main building. I sat on the grass, Snowball still in my arms. Moo crouched in front of me and took Snowball from my arms. "No!" I faked sob. Hehe, ang sarap pagtripan ni Beans.

He didn't bother to look back and just sat beside me. He put Snowball on the grass. Mukhang pinipilit niyang tumayo si Snowball tapos kung nakakatayo o nakakalakad siya ng maayos binibigyan ni Vince ng pagkain. I was just looking intently, not wanting to miss something. Just a couple of blinks-- de joke lang, mga ten minutes din-- dahan-dahang naglakad na si Snowball. Napapalakpak ako at may patalon-talon pang nalalaman. Snowball turned to me and walked slowly towards my direction. Nang makalapit siya ay kinarga ko ito.

Lumapit din si Moo. He scratched Snowball's ears. "Wag mo masyadong kinakarga para masanay."

I happily let Snowball walk. Ang saya ko, nanay talaga ang peg. I turned to Vince and playfully punched his shoulder. Tigas kaya nito baka ako lang ang masaktan pag nilakasan ko.

A Hundred Boys and A GirlTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon