La Señora desde el Espejo

Capitulo Diez

Capitulo Diez

Napasapo ako sa aking sentido nang biglang gumuhit ang sakit sa aking ulo. Labis atang naparami ang aking nainom na alak. Hindi ko alam kung bakit naparami ang aking inom kagabi ngunit hindi naman ako mahilig uminom ng alak sa amin noon. Mariin akong pumikit nang muling gumuhit ang sakit sa aking ulo. Sinusumpa ko na ang mga alak! Hindi ko na maalala kung ano na ang nangyari kagabi. Pinipilit kong alaalahanin ngunit lalo lamang sumasakit ang aking ulo. Bumuntong hininga muna ako bago tumayo upang makapaghilamos.

Mabilis akong nag-ayos ng aking sarili dahil nais kong, ako mismo ang magluto ng agahan para kay Alejandro. Ito na lamang ang nagiging sukli ko sa pagiging mabuti niyang tao sa akin. Nanlaki ang aking mata nang makita kong alas nueve na ng umaga. Naku! Nakakahiyang tinanghali ako ng gising!

Nagmadali akong bumaba at dumeretso kaagad ako ng kusina. Naroon ang mga criada na abala sa kanilang mga gawain. May mga bumati sa akin at ang iba naman ay marahang yumuko.

"Umalis na ba si Alejandro?" Iyon agad ang aking katanungan sa kanila.

"Hindi pa po, Ma'am. Mamayang hapon pa po ata siya papasok."

"Nag-umagahan na ba siya?"

"Opo, kasabay niya po sina Ma'am Cora."

Napasapo sa aking noo. Nakakahiya sapagkat ako ang dapat na nagluto ng umagahan nila. "Kung gayon, ako na lamang ang magluluto ng tanghalian. Sige, lumabas na kayo. Ako na ang bahala dito."

"Pero—"

"Sundin na lamang ninyo ang aking nais!" Mariin kong sabi kaya kaagad silang nag-alisan. Nagsimula naman akong kunin ang mga sangkap na aking lulutuin. Mabuti na lamang at nandito na ang aking mga kailangan sa pagluluto. Masasabi kong ang kusina ang isa sa mga paborito kong parte ng bahay na ito. Mabuti na lamang at hinahayaan ako ni Alejandro na pakialaman ko ang kanyang kusina.

Binuksan ko na ang stove at nilagay ko na ang kaldero nang may narinig akong isang pamilyar na boses na tila ba'y may pinapagalitan.

"Bakit ninyo hinayaang magluto siya ngayon? Nakitang lasing na lasing iyon kagabi kaya siguradong masama pa ang pakiramdam niya..."

Lumabas ako ng kusina dahil pinapagalitan ng mama ni Alejandro ang pobreng criada na wala namang kasalanan sa nais kong pagluto ng pananghaliang pagkain.

"You should—hija!" Lumapit sa akin si Señora Cora at magaan akong hinalikan sa pisngi.

"Magandang umaga po, Señora Cora." Nahihiya kong bati sa kanya. "Paumanhin po kung ako'y tinanghali ng gising. Nakakahiya po dahil hindi ko kayo naipagluto ng agahan."

"Naku! Huwag kang mag-alala, Victoria. Ayos lang iyon sa akin at isa pa, alam kong sobrang masakit ang ulo mo dahil sa nainom natin kagabi."

Matipid akong ngumiti. "Hayaan mo po't ako'y magluluto na para sa tanghalian—"

"No need, hija. Kailangan mong mag-ayos na ngayon. Remember, today is Alejandro's official filling of presidential candidacy in COMELEC, kaya dapat lang na ayusin mo na ang sarili mo."

"Ngunit—"

"Dapat ay nasa tabi ka ng anak ko. I like you for my son kay ikaw ang gusto kong maging first lady niya sa oras na maging presidente na siya ng Pilipinas."

Namula ang aking pisngi dahil sa sinabi ni Señora Cora. Labis kong ikinagulat ang kanyang sinabi lalo na't hindi pa kami magkasintahan ni Alejandro. Nakakatuwang nais niya ako para sa kanyang unico hijo.