La Señora desde el Espejo

Capitulo Treinta y Uno

Capitulo Treinta y Uno

Nakangiting nilibot ko ang aking paningin. Ito ang unang beses kong makapunta ng Bataan at talaga nga namang napakaganda ng lugar na ito. Sa bahay ng Gobernador ng lalawigang ito kami tumuloy. Napakainit ng pagtanggap sa amin ni Gov. Ramirez at ng kanyang esposa. May dalawa silang anak na dalaga na kasama nila sa pagsalubong sa amin.

Napalingon ako kay Alejandro nang may pinatong siyang manipis na scarf sa aking uluhan. "Sigurado ka bang gusto mong sumama sa amin sa pangangampanya namin?"

Sunod-sunod akong tumango. Wala namang masamang mangyayari sa akin sa pagsama sa kanila at saka maraming nakabantay sa amin kaya walang magtatangkang gumawa ng masama sa amin.

Bumuntong hininga si Alejandro bago lumingon sa gagamiting sasakyan para sa pangangampanya nila. "Sabihin mo kaagad sa akin kapag sumama ang pakiramdam mo, okay?"

"Opo."

Ngumiti siya sa akin at inalalayan niya akong sumakay ng truck bago siya sumunod sa akin. May payong na itinapat sa amin si Don upang hindi kami masyadong mainitan ng araw. Nasa baywang ko naman kaagad ang kamay ni Alejandro. "Hawak ka lang sa kamay ko para hindi ka ma-out of balance." Tumango ako bilang pagtugon sa sinabi niya.

"Mrs. Navarroza!" Isang nakangiting Senator Davis ang lumapit sa amin. "I'm glad that you're coming with us. Okay lang ba ang pakiramdam mo?"

"Okay naman po." Tipid akong ngumiti kay Senator Davis.

"Sinabi ko na nga sa kanya kanina na huwag na sumama sa atin dahil sobrang init ng araw kaso mapilit."

Tumango si Senator Davis sa sinabi ni Alejandro bago bumaling ulit ang tingin sa akin. "Dapat sinunod mo na lang ang gusto nitong si Alejandro. May mga bagay kasi na dapat hindi pinagpipilitan dahil pwedeng ikapahamak ito. Tama ba ako, Alejandro?"

"Tama ka, Danny." Humarap sa akin si Alejandro.

"Pero alam ko naman na kung anong gusto mo, Mrs. Navarroza, susundin kaagad ni Alejandro. Kung alam mo lang na sa tuwing pumupunta kami sa iba't ibang lugar, sobrang excited umuwi para lang makasama ka. Panay tingin nga sa cellphone niya."

"Danny, huwag mo naman akong ibuking."

"Sus, bakit ka pa mahihiya, eh, totoo naman."

Napangiti ako sa takbo ng usapan naming tatlo. Nakakatuwang marinig na ganoon pala si Alejandro sa tuwing umaalis siya ng bahay.

"Si Danny talaga." naiiling na sabi ni Alejandro.

"Mag-ingat ka lang palagi, Mrs. Navarroza, lalo na ngayong buntis ka. First baby ninyo pa man din ni Alejandro."

"S-Salamat." Tinanguhan lang ako ni Senator Davis bago nito kinausap ang iba pa nilang kasamahan.

"Nakakatuwa talaga si Danny." Nag-umpisa nang kawayan ni Alejandro ang mga taong nasa gilid ng daan. Ganoon din ang ginawa ng mga kasamahan niya. Panaka-naka naman akong kumakaway. Wala lang, gusto ko lang makigaya sa kanila. Lalong umiinit ang sikat ng araw pero parang wala lang iyon sa akin. Natutuwa ako sa mga nakikita ko.

🎵Soon ang Pinas will become successful
Dahil tama ang ginawa sa bansa
At gagawin iyon ni Ale... 🎵

Halos lahat ng tao ay nagsisigawan at talagang nakakabingi pero nakakataba rin ng puso. Ang sarap sa pakiramdam na maraming sumusuporta kay Alejandro. Hindi sila magsisisi na sinuportahan nila ang asawa ko. Alam kong lahat gagawin niya para sa ikakabuti ng ating bansa. Tunay na may busilak na puso.