La Señora desde el Espejo

Capitulo Veinte-Tres

Capitulo Veinte-Tres

Naguluhan ako sa sinabi ni Alejandro. "Ano?"

"Ayokong mawala ka sa akin. Sa tuwing naaalala mo sila, para kang nape-fade. Lumalabo. Unti-unting naglalaho kaya kita hinahawakan o niyayakap." Sinuklay niya ang kanyang buhok. "H-Hindi ko alam kung anong gagawin ko sa oras na mawala ka. May possible na hindi ka na bumalik."

Hindi ko alam ang sasabihin ko. Kaya pala parang takot na takot si Alejandro sa tuwing sinasabi ko ang tungkol sa kinalakihan kong pamilya.

"Kaya sinasabi ko sa iyong kalimutan mo na sila." Hinawakan niya ang kamay ko. "Mababaliw ako kapag nawala ka sa akin."

"Pero imposible iyon, Alejandro."

"Alam ko pero paano kung nabalik ka sa pinanggalingan mong panahon? Paano tayo? Paano ang pagmamahalan natin? Hindi ba bubuo tayo ng pamilya natin? Paano tayo magkakapamilya kung mawawala ka sa akin?"

Napayuko ako. Gusto kong bumuo ng pamilya na kasama siya pero ang hirap ng gusto niyang gawin ko.

"Victoria, ayaw mo na ba sa akin?"

Umiling ako. "Mahal kita, Alejandro. Ikaw lang naman ang iniibig ko at wala nang iba pa pero..."

"Pero ano?"

"Pero mahirap gawin ang gusto mo."

"Alam kong mahirap gawin iyon pero sana iwasan mo na ang pag-isip sa kanila. Paano kung magkakaanak na tayo at bigla kang nabalik sa panahon mo? Makakaya mo bang lumaki ang anak natin na walang ama?"

"Alejandro..."

"Hindi naman kita mapipilit pero mag-asawa na tayo ngayon, Victoria. Sana maintindihan mo kung bakit ako nagkakaganito ngayon." Bumuntong hininga siya bago hawakan ang aking mukha. "Para naman ito sa ating dalawa." Hinalikan niya ako sa noo. Binitawan na niya ako. "I'm so sorry dahil nasaktan kita. Aalis na ako. Tawagin mo na lang ako kapag... Kapag gusto mo nang umuwi sa atin." At naglakad na siya papalayo sa akin.

Huminga ako ng malalim. Nagmadali akong sumunod sa kanya at nang maabutan ko siya, kaagad kong niyakap siya. "Sasama na ako sa iyo."

Humarap siya sa akin. "Sigurado ka?"

Tumango ako. Naiintindihan ko si Alejandro. Kaya siya nagkakaganito dahil labis niya akong mahal at natatakot siyang darating ang araw na bigla akong mawawala na parang bula. Maski ako ganoon din ang mararamdaman ko kung sakaling si Alejandro ang napadpad sa panahon ko.

Kumalas si Alejandro sa pagkakayakap ko sa kanya. Hinalikan niya ako sa labi kaya napangiti ako. "Umuwi na tayo." Magkahawak kamay kaming pumasok sa bahay ng mga tunay kong magulang. Eksaktong nasa sala na sila at nanonood ng movie sa TV.

"O, bati na kayo?" kaagad na tanong sa amin ni Daddy Inno pagkakita niya sa amin.

"Opo, Ninong." sagot ni Alejandro. Magaan rin niyang hinalikan ang likod ng aking palad.

"Ang bilis naman."

Mahinang pinalo ni Mommy sa balikat si Daddy. "Inno! Pasaway talaga ang daddy ninyo. Gusto niya kasing dito muna matulog si Victoria kaya nagkakaganyan siya." Nanghihingi ng pasensya ang ngiti ni Mommy Natalia.

Nagkatinginan kami ni Alejandro. "Pwede naman po kami dito matulog, Mommy." nakangiting sabi ko.

"Sigurado ba kayo?"