Throne

Chapter 30

Third Person's POV

Meanwhile, to the side where all the bandits died in the most brutal way at the hands of Yveria, one luckily survived not because he fought for his life but because his gluttonous personality saved him.

The youngest bandit has just completed freeing his actual sh*t and is now returning to where he left his robber colleagues.

Hinihimas himas pa nito ang kanyang tiyan dahil nakaraos din ito. He seems very refresh and even hum while walking, na para bang ang gaan gaan ng pakiramdam nya at ang sarap-sarap ng hangin sa paligid. Nang medyo malapit na ito sa lugar kung saan binasag ng kanyang mga kasamahan ang bote na naglalaman ng lason, nasilayan na nya kung gaano na nababalot ng usok na iyon ang buong paligid.

"Nasaan na kaya sila? Masyado yata akong natagalan. Sana hindi ako pagalitan ng lider, ang sungit pa naman nun." Sabi nito tapos ay kumamot pa sa ulo.

He also consumed the antidote given by their boss kaya ligtas sya sa nakalalasong usok na ito.

"*Cough* *cough* ano ba ito napakakapal naman ng usok na ito. Nasobrahan ata sila sa nabasag sa bote." Untag nito habang patuloy ang pag-ubo dahil sa makapal na usok sa paligid. Because this is the precise area where his companions shattered the bottle, the deadly smoke is particularly dense.

He has no idea what happened to his companions until he mistakenly steps onto their leader's detached head. At dahil nga makapal ang usok hindi niya agad maaaninag na ulo ito ng lider nila.

"Ano 'to? Wala naman ganito kalaking sanga dito kanina ah. Saka anong amoy iyon?" Inakala pa nga niyang sanga ito.

Sa mga oras na ito ay nahihinuha na niya kung saan galing ang amoy na iyon ngunit pinagwalang bahala na lang niya ito dahil marahil ay amoy iyon ng dugo ng mga adventurers na napatay ng halimaw na pinakawalan nila. He is too dumb to notice that the place where the adventurers fought with the monsters is a little too far from where he is standing now at malabong umabot sa pang-amoy nya ang mga dugong kumalat doon, maliban nalang kung siya ay espesyal. But, he isn't.

Umupo ito para kapain kung ano ang natapakan niya. He flinched as his hands landed on the leader's hair. Agad niya itong binitawan habang unti-unting pinapasok ng kaba ang kaloob looban nito.

"Hindi. Baka isa lang itong damo haha oo tama baka Isa lang itong damo." He said, trying to convince himself that he is just being too delusional and that what he touched was just wild grass.

Umupo ulit sya at muling kinapa ang pinadagdadasal nyang sana ay ligaw na damo lang but this time, his left hand landed on the nose  of the leader's head. Dito na namuo ang butil butil nyang pawis sa noo na mas lalo pang lumala nang ibinaba nya pa ang kamay nya at tuluyan itong napunta sa bibig sumunod ay sa leeg ng pinuno na wala ng kadugtong sapagkat ito ay putol na nga.

He felt that some kind of fluid stick into his hand at kahit nanginginig ay sinubukan niya itong amuyin.

"Dugo..." The realization formed a chaotic scenario in his head as he discovered that what he believed to be a branch and wild grass was actually a human being's head.

Nababalot man ng takot at kaduwagan ang pinakabatang bandit na ito ay inangat nya ang nahawakan nyang ulo sa pamamagitan ng pagkapit sa buhok nito. Nang napagtanto nito na ulo ito ng lider ng kanilang samahan, He promptly threw it aside and mistakenly stepped backwards, tripping over another of his colleagues' dead bodies.

"Ahhhh!" he exclaimed as his back collapsed to the ground. His hands and feet were chilly, and his entire system shivered in terror. Napaupo na lang ito sa sobrang takot.