Right Here Waiting (Complete)

Chapter 11- Tagpuan

Xykie

Putaragis... nasaan na ako? Parang naliligaw ako sa gubat na ito... Akala ko malapit lang ang bahay ni Lucas. Makapal pala ang gubat na ito.

"Now what, Xykie?" Naiiritang tanong ko sa sarili ko. Nagugutom na ako.
Magca-call a friend na ba ako? Tiningnan ko ang cellphone ko, mahina ang signal.
I tried to turn around...babalik na sana ako sa bahay ni Henry. Pero hindi ako makalabas ng gubat na ito. Waaahhhhhh....

Nagulat kami ng kabayo na sinasakyan ko ng mag-ring ang cellphone ko. Si Henry...

"Where are you? I am here at Lucas and he said you didn't make it." Sigaw niya sa kabilang line.
"Hi... I think I am kinda lost." I said.
"What the fuck... Where exactly are you?" Sigaw niya.
"If I know, sa tingin mo maliligaw ako? Nasa gubat ako." I said.
"Think... what do you see? I will be there." Sabi ni Henry. I heard the sound of a horse and Lucas is calling him from the background.
"There is a big rock formation. Meron nakatumba na malaking puno sa tabi nito." I said.
"Okay...don't move an inch, Xykie. I swear I will wring your neck when I see you." He said. I heard his horse galloping.
"I will be right here... waiting" I replied.
"Hold your phone." He said and I begin to relax. I can hear him breathing from the other line.

Few minutes and a lot of curses from Henry later, he found me sitting at the broken tree.
"What made you think that you can go inside of this forest without someone and make it alive?" Bulyaw niya sa akin pagbaba niya ng kabayo. Dear me, galit na galit si Henry.
"I'm sorry," I replied. Nahihiya akong tumingin sa mga tuyong dahon sa paanan ko.
"Sorry! That's what you can say. Is everything a game to you?"
"Sorry na nga eh. Akala ko malapit lang kung dadaan ako dito." Nahihiyang sagot ko.
Nanlalaki na ang butas ng ilong ni Henry.
"Uwi." Sigaw nya. Napatingin ako sa kanya. Napangiti ng kaunti. He didn't mean it but he speaks tagalog with a fucking cute accent.
"Uuwi na po, uncle." I replied chuckling. Sumampa ako sa kabayo ng walang kahirap hirap.
Masama pa rin ang tingin niya bago siya sumakay sa kabayo niya at pinatakbo ito. Sinundan ko si Henry pauwi sa bahay niya.

Naglilitanya si Henry hanggang sa makauwi kami sa bahay niya. Sinalubong kami ni Morris na nag-aalala ang mukha. Nakahinga siya ng makita niya akong nakasunod kay Henry. I gave him a smile and he smile back.

"Are you even listening?" Sigaw ni Henry sa akin. Nagulat ang katulong nya na padaan sa hallway.
"You are shouting, Henry. Even the dead can hear you." I replied sarcastically. 

Tinago ni Morris ang tawa. Nagugutom na ako... at sa totoo lang natakot ako kanina ng malaman kong naliligaw na ako.

"I am hungry... Can we eat and then you can continue your monologue after." I suggested.
Morris excused himself and call the staff to prepare our lunch.

Nakahagilap ako ng gitara sa isa sa mga kwarto ni Henry. At dahil nagkulong na naman siya sa library at pinagbawalana kong lumayo sa estate niya, naupo na lang ako sa boardwalk, sa ilalim ng puno dala ang gitara niya. Nakatayo malapit sa ilog ang manor nila kaya malamig ang hangin dito.

Naiinis pa rin ako sa kanya. Taena, napihaya ako sa buong staff niya. Kaya ngayon, nagmumukmok ako sa tabing ilog dala ang gitara.

"At nakita kita, sa tagpuan ni Bathala.
May kinang sa mata na di maintindihan.
Tumingin kung saan, sinubukan kong lumisan
At tumigil ang mundo, Nung ako'y ituro mo.
Siya ang panalangin ko."

Nakatulala ako sa kawalan habang nagtitipa at kumakanta. Hindi ko napansin na nasa likuran ko na si Lucas.
"Para kanino yan?" He said.
"Ay, burat ng hari." Nagulat ako sa boses niya. May nagtagalog.
Tumatawang umupo sa tabi ko si Lucas.
"What the hell..." He said laughing. "I can't even imagine my Uncle's crotch."
"Did you just speak, tagalog?" Namumulang tanong ko. Kinuha ni Lucas ang gitara sa akin.
"I am trying to learn your language, My Lady." He replied. "You look lost when you are singing."
Tumutugtog si Lucas sa gitara. Hindi ko naman alam kung ano yun.
"Sorry, I didn't make it to your house," I said.
"Well, that's why I came here. Are you alright?"
I shrugged my shoulder and take the guitar from him and sing again.
"Bakit nga ba mahal kita? Kahit di pinapansin ang damdamin ko.
Di mo man ako mahal, heto pa rin ako, nagmamahal ng tapat sayo."

Tawa nang tawa si Lucas sa tabi ko. Hinintuan ko na ang pagdadrama sa pagkanta.
"You amuse me." He said. I snorted. Binigay ko sa kanya ang gitara at nanahimik na lang ako.
"You know, the best way para makita mong may feelings si Henry sayo...make him jealous," Lucas said. Napatingin ako sa kanya but he is plucking the guitar like he didn't say anything.
"What did you said?"
"You heard me. Madidinig na nya ako kapag inulit ko pa. And besides, he is looking at us." He said. Pinigilan niya ang mukha ko ng tangkain kong lumingin.
"Do not look at him." He whispered. He holds my face with both of his hands.
"Now, act like you don't care." He said. I make a face. He gave me again the guitar.
"Sing." He ordered.

"You got that James Dean daydream look in your eye
And I got that red lip, classic thing that you like
And when we go crashing down, we come back every time
'Cause we never go out of style, we never go out of style"

Para akong uto-uto na kumanta naman. Bakit ba ako nakikinig kay, Lucas?

————————
A/N
Patay na Henry...