ALL OVER AGAIN [5SOS]

37. I'm wakin' up to my mistakes again

Połowa czerwca pojawiła się nagle, przynosząc ze sobą nieoczekiwanie upalne dni i suche trawniki, ale w Dzielnicy Snobów trawniki nigdy nie były suche, a mieszkańcy zadziwiająco dobrze radzili sobie z upałami. We wszystkich domach podczas leniwych weekendów wynoszono do ogrodów i na tarasy leżaki i dzbanki z lodowatą lemoniadą. Kobiety w kapeluszach z zabawnie dużymi rondami smażyły się na słońcu, zmuszając jeśli nie swoje dzieci, to pokojówki, do smarowania olejkiem ich ciał. Wysokie, czarne SUV'y wymieniono na kabriolety już na początku miesiąca, i teraz bogaci panowie wracali w swoich kabrioletach z centrum, upewniając się, czy na białych siedzeniach nie zostały smugi z samoopalaczy ich młodocianych kochanek.

Jedyny ogród, w którym przy basenie nikt się nie wylegiwał, należał do państwa Hudson. Pani Hudson nie była także opalona, a pan Hudson nie wyprowadził kabrioletu z garażu ani razu. Jeśli dało się gdzieś zobaczyć Blair Hudson, było to dziełem przypadku, bo ona absolutnie nigdzie nie wychodziła.

W domu Hudsonów przyzwyczajono się jednak do mechanicznego odgłosu wózka inwalidzkiego, obwieszającego przybycie Billy'ego. Przyzwyczajono się także do zapachu środka na blizny i cichych, pokątnych rozmów, a także tego, że pojawiali się przed drzwiami Straceńcy. Oni sami czuli się tutaj jak w domu, choć Blair na stałe zadomowiła się w bibliotece i Tracy Turner wzięła na siebie odpowiedzialność pilnowania przyjaciółki by jadła, nawadniała się i spała. Spała niekoniecznie na rozłożonych książkach czy klawiaturze laptopa.

- Ty znowu tu? – Tracy zmarszczyła brwi, widząc Blair na krześle w bibliotece.

Kartkowała zawzięcie jakieś opasłe tomisko. Miała tą zaciętą, trochę wkurzoną minę, którą przybierała w okresie egzaminów.

- Halo? Blair Joanne Hudson, ziemia do... Jestem w ciąży... Spałam z Michaelem... Spałam z Billym!

Tracy trzasnęła drzwiami, a Blair drgnęła i skupiła uwagę na przyjaciółce. Dokładnie tak, jak Tracy planowała.

- Słyszałaś co mówiłam?

- Nie.

- Może to i lepiej. – Tracy wzruszyła ramionami. Pochyliła się nad stołem i notatkami Blair. – Spałaś?

- Wstałam. – Blair chwilę zerkała na zegarek marszcząc czoło. – Trzy godziny temu.

- Położyłaś się pięć godzin temu!

Blair kompletnie zignorowała jej ton i znów pochyliła się nad notatkami. Oprócz zwykłych zapisków Tracy dostrzegła wykresy, obliczenia, parabole.

- Co ty liczyłaś? – zapytała w końcu i z rezygnacją opadła na fotel.

Przez okna do biblioteki wpadały jasne promienie słońca, a w nich tańczyły drobinki kurzu. Tracy jednak wiedziała, że Blair gdzieś ma te drobinki kurzu, czy inne poetyckie pierdoły. Fotel ustawiono akurat w słonecznej plamie. Tracy wystawiła twarz do słońca i uznała, że najbardziej pomoże Blair, jeśli nie będzie się wtrącać.

- Szanse. Prawdopodobieństwo. – odparła Blair. Rzucił długopis na stos kartek i odchyliwszy się na oparcie krzesła wplatając palce we włosy z odrostem. – Ale chyba wiem, jak to zrobić.

- Tak?

- Tak.

Tracy dostrzegła uśmiech na twarzy Blair, kiedy przyjaciółka wstała i podeszła do niej. Usiadła na oparciu fotela rozprostowując nogi przed sobą. Tracy wolała poczekać, aż Blair ją wtajemniczy. Panna Hudson jak zwykle jej nie zawiodła.

- Potrzebujemy planu zapasowego i chyba go mam. – powiedziała Blair, najwidoczniej bardzo z siebie zadowolona. – Nie jest to najbezpieczniejsza, ani najbardziej legalna opcja ale...