Let's Talk About Us [Completed]

62. Go Home

Chapter 62

"Megan..."

Nagpalipat lipat ang tingin ko kay Arthur at sa babaeng nakaluhod sa harap ni Venice. Naramdaman ko ang mabigat na tensyon sa pagitan nila. What the hell is happening? Who is that woman?

I stared at her and noticed her looking so classic. Almond-eyed, fair skinned... She seems to be young, feminine and doll-ish.

The woman bit her quivering lip while she stared at Venice. Tila anytime ay babagsak na ang mga luha niya. She tried to touch Venice's face with her shaking hand when Arthur interrupted.

"Venice, come here." He said in a stern, throaty accent.

Hindi ko maintindihan. Ano bang nangyayari?

Tumakbo si Venice papunta kay Arthur. Agad na hinawakan nito ang kamay ng bata habang hindi inaalis ang tingin sa babae.

"What are you doing here?" May bahid ng panunuya ang tono niya.

"A-Art, I badly want to talk to you."

Silence fell between them. Napansin kong parang natatakot na si Venice sa babae kaya naman ay lumapit na ako kay Arthur.

"Leave us alone," he uttered. Hindi ako sigurado kung kanino niya iyon sinasabi. Nakumpirma ko iyon nang pagkatapos niyang halikan sa ulo si Venice ay inilipat niya sa kamay ko ang kamay ng bata.

"Iwanan mo muna kami," ani Arthur at tumango sa akin. "Iuwi mo na si Venice, Alison."

"Pero—"

He quickly squeezed his eyes shut and turned to me. "Go home," he said.

Bigo akong tumango at iniwanan na sila du'n. For some reason, nakaramdam ako ng insecurity. Ayokong maghinala pero kung sinuman ang babaeng iyon, sana mali ang iniisip ko.

GABI na ngunit hindi pa rin umuuwi si Arthur. Kanina pa talaga ako nag-aalala. May isang bagay na pilit na sumisiksik sa utak ko na hindi ko in-acknowledge. Sana naman, nag-ooverreact lang ako. Baka kaibigan niya lang iyon o katrabaho. I shouldn't worry too much about that sort of thing.

Napahilamos ako sa sink at tinignan ang sarili kong reflection sa salamin. Sino ang niloloko ko? Sarili ko? Hindi magiging ganun ang reaksyon ng dalawa kung simpleng magkaibigan lang sila.

"Shet..." Hindi. Hihintayin kong magpaliwanag sa akin si Arthur kaysa kung ano anong iniisip ko. Right. Muli kong tinitigan ang salamin at saka ako humugot ng malalim na hininga. "Don't feel upset. Wala lang 'yon, Alison."

Halos mapatalon ako sa gulat nang may kumatok sa pinto. Kasunod nun ay narinig ko ang maliit ng boses ni Venice.

"Mom, I'm sleepy!"

I breathed out another sigh and righted my ponytail, then splashed water on my face. "Alright, baby! Almost done..."

Paglabas ko ng bathroom ay naabutan kong nakahiga na si Venice sa kama. Tinabihan ko kaagad siya dun at niyakap sa bewang. I breathed in her scent and hugged her more tightly.

"Let's sleep now. Goodnight, Venice." I whispered softly.

"Where's daddy?"

Tinitigan ko siya sa mga mata. "He'll be home in a little while. May kausap lang."

She pouted her lips, wondering. "Uh, is he still talking to the woman I met earlier?"

Dahan dahan akong tumango nang nagtataka. Nawala sa isip ko 'yong biglang pagkawala ni Venice kanina dahil na-occupy ng isip ko ang babaeng Chinita.