Let's Talk About Us [Completed]

Katapusan (Unang Parte)

Katapusan (UNANG PARTE)

"Anak, I want you to come here. Be with us as soon as possible. Your daddy and I miss you so much."

For some reason, I felt so torn. My throat tightened at my mom's words. Ito na yung hinihintay kong pagkakataon. My parents need me now pero heto ako ngayon, hindi halos alam ang sasabihin.

"Anak, I've just read your e-mail now. Gusto kang makita ng Papa mo. Dalawin mo siya dito sa States."

Naramdaman ko ang haplos ng kamay ni Venice sa kamay ko. Her hopeful eyes were killing me. I looked away because I'm scared I might lose all my senses again.

"Ma, I'll talk to you later." Huminga ako ng malalim at pagkatapos ay bumagsak ang tingin ko sa aking mga paa. "Pakisabi po kay Papa, miss na miss ko na siya."

"I will. We miss you too so much, Scarlett." Yun na ang huli kong narinig kay Mama bago niya tinapos ang tawag.

Sinenyasan ko si Garrett na pumasok na sa kotse at saka ako humarap muli kina Venice at Megan. Ngayon ko lang napagmasdan ng malapitan si Megan. No doubt, kaya pala maganda si Venice ay dahil may pinagmanahan.

"Alison—"

I cut her off. "I don't mean to be rude, Megan pero wala na kami ni Arthur. Kung anuman yang sasabihin mo, good or bad, I don't think it will change anything. We just broke up. . ."

"Alison, kasi. . ."

Hinintay ko siyang magsalita. Ilang segundo rin siyang naghanap ng tamang salita para magsimula. I smiled weakly at her and took out a sigh.

"I'm on a hurry, Megan. It's nice meeting you anyway. I'm going," sabi ko at bubuksan na sana ang pinto ng passenger's side nang itulak iyon pasara ni Megan. Nilingon ko siya.

"Give me just 10— okay, 5 minutes nalang!"

Bumaling ako kay Venice dahil hinigpitan niya ang hawak niya sa kamay ko. "Mom, please. . ." Napapitlag pa ako ng pisilin niya ito.

"Look, Megan. I don't wanna waste—"

"Zhen bàoqiàn gei ni tianle zhème duo máfan!"

My forehead creased in so much confusion. Wala akong maintindihan sa mga pinagsasabi niya. "Megan, I don't understand—"

"Qiu ni bie zou!"

Umikot ang mga mata ko't napailing nalang ng ulo. Pumihit ako ulit paharap sa kotse. I'm going. This is totally non-sense. Para akong nanunuod ng Chinese movie na walang subtitle. Wala akong maintindihan!

"3 minutes!" Isinara muli ni Megan ang pinto. At dahil napikon na ako ay hinarap ko siya't pinagtaasan ng isang kilay.

"Wala akong maintindihan sa mga pinagsasasabi mo, Megan. Now, please leave me alone. Aalis na ako." Tumalikod na ako at binuksan muli ang pinto.

"3 minutes only, Alison!"

I rolled my eyes as I tried to step in. Bahala siya. Ang kulit ng Intsik na 'to.

"Okay! 10 seconds only!"

Napatigil ako sa pagsakay. Nilingon ko siya kasama ni Venice na kagat kagat ang labi niya. Sh1ts, do I look like a b1tch right now infront of this little girl? Bigla tuloy akong nag-alala. Aalis na nga lang ako, mag-iiwan pa ako ng bad image sa memorya niya.

I sucked in a deep breath and folded my arms across my chest. "Okay, what is it?"

Nagkatinginan ang mag ina bago nagsimulang bumilang si Venice. Napakunot lalo ang noo ko nang may pasimpleng ibinulong si Megan sa bata.