Can a moment of love last forever?
Hindi kailanman kasalanan ang magmahal.
Sabik si Erina De Dios na mahalin, kaya naman inangkin niya ang lalaking akala niya'y tanging nag-iisang nilalang sa mundo na magmamahal sa kanya. Ang kaligayahang kanyang p...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
HINDI na kumatok si Caleb at basta na lang itinulak pabukas ang pinto ng pager room. Sabay na napalingon sa kanya ang dalawang estudyanteng lalaking naroon at si Erina na nakatayo sa harapan ng mga ito.
"Anong ginagawa mo rito?" Kay Erina niya agad itinutok ang paningin tsaka mabilis na nilapitan.
"Caleb! Hi." Kumaway si Erina kahit nasa mismong harapan na siya nito tsaka maluwang na ngumiti. "Visiting you, and the school." Nilingon nito ang dalawang binatang napatayo sa kanyang pagdating, parehas na nakatingin sa kanila. "I will be a student here soon, it's nice meeting you both." Tsaka naman ito kumaway sa dalawa.
Napakunot siya ng noo, tila nakagaanan ng ng loob ni Erina ang mga ito. "Tara." Hinawakan niya ito sa braso upang igiyang palabas.
"Uy, teka, ikaw ba si Caleb Guerrier?" Habol ng isa sa mga binata.
Walang ngiti na nilingon niya ito. "Oo, gusto mong makita ang student ID ko?"
"H-ha? Hindi na, naniniguro lang." Tumigas din ang reaksiyon nito, hindi nagustuhan ang kanyang tono.
"He is Caleb for sure, and he's my boyfriend. Isn't he cute? Especially when's he's mad." Matamis na ngiti ni Erina.
Kay Erina naman napatingin ang mga ito, maging siya.
"Erina." Naramdaman niya ang pag-iinit ng mga pisngi.
Ngunit tumawa lang ito, saka ito na ang humila sa kanya palabas ng silid. "Thank you, guys." Pahabol nito bago sila tuluyang nakalabas.
Hinila ni Caleb ang kamay ni Erina palabas sa exit stairs tsaka isinara ang pinto. Hindi pa siya tuluyang nakababawi nang hininga sa ginawang pagtakbo. Binitiwan niya ang kamay nito saka hinarap, nakangiting mga labi pa rin nito ang naghihintay sa kanya.
"Bakit ka narito?"
Sa halip na sumagot, dumikit ito sa kanya at iniyapos ang mga braso sa kanyang batok, tiningala siya. "I miss you."
Bahagya siyang napapitlag, napatitig rito, napaisip sa kaagresibuhang ipinakita. Ibang-iba ito kay Marie, walang pakialam sa paligid at gagawin ang anumang naisipan.
"E-Erina, baka may makakita sa atin." Subalit tila may sariling isip ang kanyang mga kamay na pumatong naman sa balakang ng kaharap.
"Walang makakakita, sarado ang pinto, at nasa second floor tayo. Besides, I have a great news."
"May dumaraan din kaya dito. Anyway, ano 'yon?"
"Relax." Isang mahinang kurot ang ibinigay nito sa kanyang pisngi. "Smile." Tsaka nito pinisil ang kanyang magkabilang pisngi.
