Once A Love Story - #Wattys2018 Winner

Chapter Twenty-Eight

"THE structure of the mansion will stay the same, but the interior will be renovated and redecorated. Ikaw ang makikipag-ugnayan sa M&J Designs sa kung anong gusto kong layout at designs ang dapat gawin. Gusto kong narito ka sa tuwing aktibo ang construction para siguruhing nakasunod ang lahat ayon sa plano. The company will pay you for all the work you will do here but you will be directly working for me." mahabang paliwanag ni Caleb habang nasa harapan niya ito, nakatalikod, nakapamulsa ang dalawang kamay sa pantalon.

He grew up even taller, shoulder broader, and back wider. Marahan siyang nagpakawala ng hininga, she missed him. Even for all the times she thought she'd sinned, she still missed him, longed to be embraced by him. Kahit alam niyang sukdulan ang galit na nararamdaman nito para sa kanya, hindi niya maitatanggi ang kaunting kasiyahan na nasa harapan niya ito ngayon, malayang nakikita.

Humarap ito sa kanya. "May maid quarters sa likuran nitong mansiyon hindi ba? Doon ka mananatili habang ginagawa ito. May kinontrata na ako para magpakain sa mga trabahador, pero gusto kong tumulong ka sa kahit anumang kakailanganin nila. Here's my number, call me with anything that pertains to this project, nothing else. Do you have any questions?"

He was not the Caleb she remembered, every gaze he shot at her felt like a dagger was bleeding her out. Every move he made was like a threat, one wrong turn and she would be cut. It was hard to breath with him around, as if she was in a ring of fire and the only escape that she knew was to kneel in front of him and beg...beg to forgive her.

Umiwas siya ng tingin. Tila nabibingi siya sa malakas na pagkabog ng kanyang dibdib. Narito siya upang siguruhing hindi tuluyang magigiba ang Villa De Dios, na mananatili ang mga alaalang nabuo at pumuno sa bahay na ito. This was not just a house, it was a home for her family. Kasali man siya sa pamilyang iyon o hindi, hindi rin siya makapapayag na tuluyan itong masira, at iyon ang kapalit ng pagtatrabaho niya rito.

"Erina."

Napapitlag siya. A kept memory flashed in her mind. Kumirot ang kanyang dibdib. The name was called by the same person, one was by a boy, and now a man, but the result was still the same-she liked it. It made her happy. Yumuko siya, pinigil ang pagbalong ng mga luha.

"Erina, are you listening?"

Tumango siya. Lumunok. Muli siyang tumingala at tumingin sa mukha nito ngunit hindi nagtagal at muling ibinaling sa iba ang paningin. "Y-yes...I understand."

"Good. You can rest for today. Bukas na mag-uumpisa ang construction. Heto ang number ko."

Tiningnan niya ang kamay nitong nakalahad, gayundin ang bakat na mga ugat sa braso nito. He'd grown up so much. Then she saw his wedding ring, a familiar pain tapped her heart. How secured must his wife feels every time he holds her, like she has nothing to worry about with him around.

"S-salamat." Inabot niya ang calling card at mahigpit na hinawakan.

Humakbang na itong paalis. Pinanood niya ang paglabas nito ng mansiyon, kung paanong may bilib sa bawat paghakbang nito. Nakinita niya kung paanong babalik ito sa tahanan nito at doon, sasalubungin ito ng asawa at mga anak, magsasalo sa hapagkainan, magtatawanan, buo at nagmamahalan.

Hindi na niya pinigilan ang pagluha dahil nag-iisa lang naman siya sa maluwang na sala. Siya lang, mula noon hanggang ngayon, nag-iisa pa rin siya. Her cries echoed in the empty house. She'd never felt so lonely, so alone. Nahawakan niya ang tiyan, nagkasunod-sunod ang kanyang pagluha. Napahagulgol na siya. "I'm sorry, baby...I didn't know...I didn't know. Please come back I need you. I need you so much. Where are you?" Hinapit niya ang dibdib.

NASA paanan ng burol si Erina, pinagmasdan niya ang paligid. Hindi na iyon gaanong pribado dahil ginawa ng tourist spot ang Twin-hills Waterfall. May trail na gawa sa pinagdugtong-dugtong na mga bato paakyat sa talon. May signboard sa paanan ng burol kung saan nakasulat ang pangalan ng talon at kung kailan ito nadiskubre.