Once A Love Story - #Wattys2018 Winner

Chapter Twenty-Six

"HAPPY NEW YEAR! Welcome 2019! Woohoo!" sigawan sa bakuran ng Hacienda Guerrier sa Del Rio.

Sumabog ang makukulay na fireworks, kasabay ng mga hiyawan ng pamilya, kamag-anak at bisita ni Caleb.

Pinanood niya ang walong taong gulang na anak na si Kaylee na tumalon-talon habang hawak-kamay ang kapatid nitong si Augustus na tatlong taong gulang na. Ang mga ito na lamang ang nagbibigay kasiyahan sa kanya, makita lamang niya ang mga ngiti at marinig ang mga tawa ng mga ito ay gumagaan na ang kanyang loob.

"Caleb, pwede ba tayong mag-usap?" Agaw ng kanyang ama, may hawak itong alak sa isang baso, parehas silang nakatayo sa may bintana kung saan nakasilip sa pagtitipong nagaganap.

May hawak naman siyang bote ng beer. "Sige ho." Ngiti niya saka nagpatiuna papunta sa isang silid kung saan ay ginawa niyang pribadong silid para sa kanyang trabaho.

Iginala ng ama ang paningin sa paligid. "Hindi mo binago itong silid, ganito pa rin noong gamit pa ng yumao mong lolo."

"Yeah, I like it this way, old but warm and cozy. It reminds me of my playing days when I was a little kid."

"Ang bilis ng panahon, malalaki na ang mga bata, at ikaw, malaki na ang naitulong mo sa kumpanya. Why don't you take a break and bring the kids somewhere, abroad maybe? Para naman makapagbakasyon sila bago pa magsimula ang pasukan."

"I plan to do that, Dad after the new project I have in mind."

"Katulad ng?" Naupo ang ama sa silyang gawa sa isang tabla.

Nagkunwari siyang may inayos sa mesa habang naghahanap ng tamang mga salitang isasagot.

"Narinig kong binili mo raw ang mansiyon ng De Dios?"

Natigilan siya sa pag-iisip, tiningnan ang ama, nagtitigan sila.

"It's about time don't you think? Hanggang kailan sila makikinabang sa isang libre? Kung hindi dahil sa magaan mong palugit, matagal na sana nating nakuha ang lupaing iyon."

"Hindi ko kailanman binalak bilhin ang pag-aaring iyon, Caleb kaya hindi ko iniilit hanggang maaari."

"Tinuruan ninyo ako kung paanong maging matalino sa pamamalakad ng negosyo Dad, nagpapasalamat ako roon pero hindi hindi ibig sabihin na susunod din ako sa yapak ninyo na maging mabait sa mga taong nanyurak sa akin."

"Caleb-"

"But it's still business, Dad. That place is perfect for the new guesthouse that we are planning to build. Malapit lang sa talon at dahil bukas na ito bilang isang tourist spot, money will come in."

"That's beside the point. Not everything is about business. Enrique De Dios was a...friend."

"A friend?" His insides started to heat up. Nagpakahinahon pa rin siya. "Or do you mean Katerina De Dios?

Napamaang ito, at nang makabawi, nakita niya ang reaksiyon na minsanan lang niyang masilayan. Pinakatitigan siya ng ama, walang kakurap-kurap, diretso at kung mas bata-bata pa siya marahil ay baka napayuko na siya dahil sa takot. But he's a grown-up man now.

"What do you know about her?" sa mahinahon pa rin nitong tinig.

Nagbago ang kanyang reaksiyon, nag-isip. Nagpakawala siya nang malalim na hininga. "Nothing."

"Just like you did with Erina, I loved her once, Katerina was my everything."

Biglang bumalik ang kanyang paningin sa ama. Hindi niya inaasahang magtatapat ito sa kanya. Kumabog ang kanyang dibdib.

"Humabi kami ng mga pangarap, nangakong walang iwanan, pero..."

"She left you?" hindi niya naiwasang itanong. Naningkit ang kanyang mga mata.