Korku Okulu

Korku Okulu - 61.Bölüm - Rüyalar

Önüme baktığımda ışıl ışıl parlayan beyaz bir kapı gördüm. Oraya doğru giderken birinin sesini duydum ve arkama baktım. Babam, Aysun Abla ve Burak bana bakıyordu. Babam "Sana ihtiyacımız var, daha gitmek için çok erken!" dedi. Kapıya girecekken bir anda her şey yok oldu.

Her yer karardıktan sonra birilerinin benim adımı sayıklayarak ağladını duydum ve o an kendimi bir cenazenin ortasında buldum. Tanıdığım herkes oraya gelmiş benim tabutuma bakarak ağlıyorlardı. "Hayır ben ölmedim, bakın buradayım!" diye bağırırken hiç kimsenin beni duymadığını ve görmediğini fark ettim.

Kendimi bir boşluğa düşmüş gibi hissediyordum. Tabutumu kaldırdıklarında yanlarına doğru koştum. "Ben ölmedim, yaşıyorum!" diye sayıklamaya başladım. Kimse benim varlığımı hissetmiyordu.

Mezarlığa doğru yaklaştığımızda tabutumu indirip mezarlığa doğru götürmeye başladılar. Tabutu kazılmış mezarlığa koyup üzerime toprak atılmaya başlanırken tekrar her şey yok oldu ve gözlerimi açtım.

Tüm bunların bir rüya olduğunu görünce rahat bir nefes aldım. Dışarıdan beni izleyenleri gördüm. Babam bana el sallıyordu. Ama arkadaşlarımın hiçbiri yoktu. Babamı yanıma çağırdım. Yanıma geldiğinde "Arkadaşlarım niye gelmedi ? Haber vermediniz mi ?" diye sordum. Cevap vermeyince sorumu tekrarladım.

"Selin önemli olan senin sağlığın, merak etme onlar iyi."

"Onlara bir şey olmadı ki zaten. İyi olmaları demene gerek yoktu. Yoksa onlara bir şey mi oldu ?"

"Yok kızım ne bir şeyi gayet sağlıklılar."

"Baba yalan söyleme!"

"Tamam her şeyi söylüyorum ama sakin olacaksın. Tamam mı ?"

"Tamam, hadi söyle."

"Sen evde vurulduktan sonra seni vuran kişi bir süre evde beklemiş. Arkadaşlarının hepsi eve seni ziyarete gelince o kişiyle karşılaşmışlar ve onları da silahıyla vurmuş. Hepsinin durumu şuan çok ağır!"

- Bölümü nasıl buldunuz ? -