YARALI

BÖLÜM 3: GEÇMİŞİN İZLERİ

Hey Selam!
Sinir dolmuş.
O zaman yepyeni bir bölüm ile karşınızdayım.
Keyifli okumalar....
Oy ve Yorum atmayı unutmayın.

(Umarım çok yazım yanlışı yapmamışımdır.)
------------------------------------

Geri çekildiğinde göz göze geldi Yazgı ile Onur.

Yazgı istemsizce gözlerini üzerinde gezdirdiri Onurun ve hiç bir yara almadığına emin olunca bakışlarını tekrar gözlerine çıkardı .

"İyi misin?"

"İyi misin ?"

İkisinin de aynı anda sorduğu soru ile gülümsemeye çalıştı Onur .
Yazgı ise hiç zorlayamadı kendini.
Aklındaki soru onu meşgul ediyordu.
Konuşup konuşmamak arasında kalırken derin bir nefes aldı ve deli gibi merak ettiği soru döküldü dudaklarından .

"Onlar mıydı?"

Onur Yazgının titreyen sesi ile bakışlarını kaçırdı .

Kendisine ne olduğundan emin değildi ama karşısındaki kızın bu ağlamaklı haline dayanamıyordu .

Yazgı Onurun gözlerini kaçırması ile emin oldu.

"İşte bu yüzden benim kesinlikle buradan gitmem gerek ."

Güçlü çıkarmaya çalıştığı sesi ile Onurun keskin bakışları onu buldu .

"Delirdin mi sen! Duymadın mı silah seslerini çıktığın an yaşatmazlar
seni. "

Yazgı Onurun sert haline dönmesi ile bakışlarını kaçırdı .

"Ama burada kalırsam sen zarar görürsün. Sen burada tek yaşamıyordursun . Ya bir ailen varsa? Annen baban karın onların da başı belaya girer benim yüzünden senin de . Gitmeme izin ver ."

Gözlerinden damlayan iki damla yaşla söylediklerine şaşırıyordu Yazgı . Sabah bu evden kaçmayı düşünürken şimdi de karşısında gördüğü adamın hiç tanımadığı ailesine bela getirmemek için gitmek istiyordu . Neydi bu değişim sebebi? Belki de duyduğu seslerle gerçekten adamların peşini bırakmayacağını anlamıştı . Hatta emin olmuştu . O gece karşısındaki adam kendisini kurtarmasaydı o mahalleden çıksa bile evine sağ sağlim varamayacaktı. Hatta evi bile güvenli değildi . Nereye gidecekti peki şimdi ?

"Kimsenin başını belaya soktuğun yok . Benim de ne bir ailem var ne de bir karım ya da sevgilim. Rahat ol . Ayrıca bunlar ayakta konuşulacak konular değil ."

Diyip karşısındaki kadını süzdü . Darmadığın ve perişan haldeydi . Sanki bunu yeni farkediyormuş gibi kendine küfür etti . Kadını aldığı yaralar bedeninin açık bıraktığı noktalardan bile belliydi .

Aklına düşen görüntü ile içi acıdı Onurun ve giyinme odasına doğru adımladı.

Yazgı merakla Onura bakarken elinde uzun bir tshirt ile çıkan Onura kaşlarını çatıp bakmaya başladı .

"Şimdi sen ilk önce duşa gir . Bir sürü yara almışsın umarım mikrop kapmamıştır. İyice temizlen dolapta yedek havlu ve ihtiyacın olan her şey var . Çıktıktan sonra pansuman yaparız."

Ardından elindeki tshirti Yazgının eline tutuşturdu .

"Şimdilik bununla idare et . Sabah Fatma ablaya sana kıyafet getirmesini söylerim."

Diyip odadan çıktığında Yazgı şaşkınlık ile çıkan adamın arkasından baktı .

İçindense tek bir cümle geçiyordu .

Neden ? Neden bu adam ona yardım ediyordu ki?

Bunu eni sonu öğrenecekti . Şu an kendini o kadar pislik hissediyordu ki adımlarını banyoya attı .