HEY HEY HEY!
SELAMMMMMMMMMMM❤️
YEPYENİ AMA GEÇ GELEN BİR BÖLÜM İLE KARŞINIZDAYIM.
BU YÜZDEN SİZDEN ÖZÜR DİLİYORUM.
BÖLÜMÜ DÜN ATACAKTIM AMA SİLİNDİ VE TEKRAR YAZDIM ÇOK SORRY.
KEYİFLİ OKUMALAR.
(Umarım çok yazım yanlışı yapmamışımdır. Bölüm atıp kaçıyorum yine)
__________________
Yatakta otururken sıkıntı ile ofladı genç kız .
Belinin ağrısı ve vücudundaki ağrılar geçmişti bu iyiye işareti ama geldiğinden belli bir kez bile bu odadan çıkmamıştı.
İşin kötü tarafı akşam olmuştu ve ağzına tek bir lokma bile sürmemişken açlıktan ölmek üzeriydi.
Onur da gittiği andan belli hiç gelmemişti bu odaya ve bu durum genç kızın moralini çok bozmuştu.
Yalnızlık ve açlık hissi tüm damarlarında dolanırken daha fazla dayanamayıp ayağa kalktı.
Mutfağın yerini biliyordu ve en iyisi gidip bir şeyler yemekti.
Aslında hiç istemiyordu başkasının evini ve odalarını karıştırmak ona göre değildi ama mutfak özel bir alan olmadığı için dert etmemesi gerektiğini düşündü.
Çıplak ayaklarıyla adımlarını odanın çıkış kapısına yönlendirdi ve parmak uçlarının üstünden yürümeye başladı.
Adımları yavaş ve sakindi genç kızın.
Gece gece gürültü yapmak istemiyordu ama bu büyük ev ona çok korkunç geliyordu şimdi.
Sanki her an bir yerden biri çıkıp onu korkutacak gibiydi.
Yaşadığı günlerden kalan anıların korkusu da vardı tabi.
Kafasını iki yana sallayıp düşüncelerinden çıktı ve merdivenlerden yavaşça aşağı indi.
Aşağı indiği anda gözlerini boş salonda gezdirdi Yazgı. Hafif loş ışıkların olduğu salon gerçekten güzel görünüyordu.
Gözlerini salonda gezdirirken Onuru arıyordu aslında . Ondan izinsiz mutfağa girmek istemiyordu genç kız.
Fakat Onuru görmemişti ve bu durum daha çok sinirini bozmuştu. Açtı ve her an bayılabilirdi.
En sonunda derin bir nefes aldı ve adımlarını mutfağa doğru attı.
Umarım yanlış bir şey yapmıyorumdur.
Girdiği anda elini duvarda gezdirdi ve düğmeyi bulmaya çalıştı. Biraz uğraştıktan sonra eline gelen çıkıntıya tereddütle bastığında sonunda ışığı bulmuştu.
Gözleri karanlığa alıştığı için ilk bir kaç saniye gözlerini kıssa da gözler ışığa alışınca mutfağı inceledi.
Beyaz mutfak oldukça büyük ve genişti. Buradan bakan biri salonu görebilirdi çünkü mutfakla salon aradı pencere gibi bir boşluk vardı.
Mutfak masası gayet geniş ve büyüktü.
Bu adam yalnız yaşıyorum demedi mi?
O zaman niye bu kadar büyük bir evi var ki? Çok gereksiz.
Büyük evleri sevmezdi Yazgı. Ona korkuttucu gelirdi. Bu yüzden bankada bir sürü parası olmasına rağmen asla daha büyük bir eve taşınmayı düşünmemişti bile.
Hem tek kişi neden büyük bir evde yaşasın ki?
Düşüncelerinden çıkıp mutfak dolabına doğru adımladı.
Tedetütle dolaba bakarken açıp açmamak konusunda kararsızdı.
Elinde değildi böyle alışmıştı genç kız.
Sıkıntı ile bir soluk verdiğinde izlendiğinin farkında bile değildi.
"Daha ne kadar dolabla bakışacaksın?"
Duyduğu sesle yerinden sıçradı Yazgı. Gözleri direk mutfak kapısının girişini bulurken gördüğü görüntü ile derin bir nefes aldı.
YOU ARE READING
YARALI
FanfictionKelimelerinizin tükendiği bir nokta olmalı . Hani böyle tir tir titrediğiniz, beyninizin bom boş olduğu bir nokta. Hani kalbinizin sanki ağır bir kaldırıyormuşçasına çarptığı nefesinizin kesildiği deliler gibi ağlamak istediğiniz ama sadece gözlerin...
