YARALI

BÖLÜM 6 : KAN DEĞİL GÜVEN KOKUYORSUN

Hey selam.
Sınır dolmuş.
Bölüm atıp kaçtım ben o zaman 🔥🌈❤️

___________________

Arabasını çalıştırıp otelden çıktığı an derin bir nefes aldı genç adam ve kendini toparlamak adına camı açıp sert esen rüzgarın yüzüne vurmasına izin verdi.

Nedensiz alışmıştı Yazgıya ve şimdi yaşadığı ayrılık acı veriyordu.

Bilmiyordu, sorgulamıyordu...
Sorgulamaya gücü yoktu sadece canı yanıyordu ve önemli olan da bu değil miydi?

Aklına gelen kızın yüzü ile burukça gülümsedi .
Çok güzel bir kızdı Yazgı ama Onuru etkileyen güzeliği değil kırılganlığıydı.
Sanki bir dokunsa yok olacak gibiydi.

Bu Onurda deli gibi koruma duygusu uyanıyordu.

Onu gördüğü ilk andan belli hissetmişti bunu Onur.
Bu yüzden yanına almıştı.
Ama kalbi yanına aldığı an farklı atmaya başlayacağını bilmiyordu.

Özleyecekti Yazgıyı.
Peki bu kadar basit mi olacaktı ayrılıkları?

Hala inanamıyordu Onur buna.
Sanki gittiği evde Yazgı onu bekliyordu.

Ama otele bırakmıştı değil mi...

Düşüncelerde boğulurken boğazının kuruduğunu hisseti ve torpido gözünü açıp içindeki su şişesini almak için eğildi.

O an gördüğü telefon kutusu ile bir küfür savurdu Onur.
Bunu Yazgıya vermesi gerekiyordu çünkü bundan sonra görmeyecekti ve bir şekilde ulaşmalıydı Yazgıya.
Bırakırken tamamen aklından çıkmıştı!

Eline aldığı telefon kutusu ile arabayı boş yolun ortasında geri çevirdi.
Bu telefon ve hat özeldi bu yüzden vermek zorundaydı.
Gitti 10 dk yolu geri döndüğünde otelin giriş kapısında durdurdu arabayı. Kapıda duran adamalara bakarken derin bir nefes aldı.

2 seçeneği vardı.
İlk olarak telefonu adamlara verip Yazgıya ulaşmasını sağlayabilirdi.
2. olarak telefonu kendi verip Yazgıyı son bir kez görebilirdi.

Zor bir karar değildi aslında. Bahanelere sığınmak kendine göre olmasa da bu bahane ile Yazgıyı son bir kez görme şansı olduğu için kendi vermeyi tercih etti.
Kalbinin atım hızı değişirken dudaklar kıvrıldı ve otelin büyük kapısından giriş yaptı.

Yazgıyı son bir kez tekrar görecekti.

___________

Onurun gittiğinden emin olduğu an göz yaşlarını silip yaslandığın kapıdan ayrıldı Yazgı.
Titrek adımlarını yatağa doğru atıp sırt üstü yatağa bıraktı kendini.

Tavanla bakışırken bir süre düşüncelerde boğulmaya başladı.

Canı yanıyordu genç kızın.
Sorgulamıyordu.
Sorgulamak istemiyordu.

Sadece alışmıştı Onura ve ondan etkilenmişti. Belli ki Onurun onu koruması, yaralarını sarması farklı duygular hissettirmişti genç kıza.

İtiraf etmek istemese de babasına benzetmişti Onuru.
Özellikle kokusu babası gibiydi.
Güven veriyordu genç kıza. Ve Yazgı Onurda babasından aldığı güveni alıyordu.

Belki de 1 yıldırlı kaybettiği güveni tekrar bulmuşken ellerinden kayıp gitmesinin acısını yaşıyordu genç kız.

Olabilirdi...
Olsun alışmıştı Yazgı güvensiz bir hayata. Tekrar yalnız kalırdı.
Tekrar alışırdı..

Kaç dakikadır yatakta bu düşüncelerde boğulduğunu bilmeden durdu.

Genç kızı düşüncelerinden kurtaran kapının hafif bir tonda tıklatılması oldu.