YARALI

60 K ÖZEL : BABALAR GÜNÜ

Selam🦋

Öneri üzerine yazdığım bir bölüm.

Geç olsun güç olmasın.

Keyifli okumalar<3

💫💫💫

Yazgı elindeki dondurmayı yiyerek parkta oynayan çocuklarını izlerken bakışları kollarının birbirine bağlamış kendine bakmamak için direnen kocasına kaydı.

"Yine ne oldu."
"Güneş ve toprak zararlı ama sen onu bu mikrop yuvasına getirdin."
"Onur Eflal ilaçlarını yeni aldı. Güneş için şapkası var, toprak için de kriz geçirmiyor ve şu an toprakla oynamıyor."

Dedi boş parkta birbirlerine top atan Karan ve Eflale döndü.
Karan sürekli bilerek gol yerken Eflal her attığı gole gülüyordu. Normalde çok gülmesi yasaktı ama ilaçları yeni aldığı için sıkıntı olmayacağını biliyordu Yazgı. Kızının da gülmeye hakkı vardı.

"Biliyorum, biliyorum korkuyorsun..."

Dedi elindeki çubuğu yanındaki çöpe attı ve sevdiği adama dönüp ellerini ellerinin arasına alıp kendine çevirdi. Onur kendine bakan kahverenginin en güzel tonuna bakarken gülümsemeden edemedi.
Yazgıya karşı gülümsememek imkansızdı.

"Sana kalsa bir duvar öreceksin ve orada saklayacaksın Eflali ama bak Onur kızımızın bütün hastalıklarının tedavisi var. Lütfen artık onun üstüne gitme. Kızımızın da çocuk olmaya hakkı var."
"Biliyorum... Sadece önlem almak istiyorum."
"Sen kısıtlamak istiyorsun ama Eflal için şu an tehlikeli bir durum yok. Yazın ameliyat olacak, konuşacak, duyacak, kızımız savaşıyor ve çocuk olmak onun da hakkı."
"Evet... Şu Levent in Eflale bıraktığı miras işi ne olacak. Eflal ne kadar böyle yaşayacak Yazgı?  "

Onurun farklı bir konuya değinmesi ile dudaklarında ufak bir gülümseme oluştu Yazgının. Bakışları sevdiği yüzde dolanırken Onur kendisine dalan karısına kaşlarını çattı.

"Ne oldu?"
"Sen çok güzel bir baba oldun Onur Demirhan..."

Duyduğu şeyle ilk bir kaç saniye sessiz kalsa da en sonunda tepki verip başını çocuklarına çevirdi Onur.

"Olmadım."
"Ne demek olmadım?"
"Elimde gelse Eflali kafese kapatırım haklısın. Bu mu babalık?"
"İste orada ben devreye giriyorum ve biz dengeliyoruz. Onur farketmiyor muyum sanıyorsun? Hala dışarıda onlarca düşmanımız var, Eflali arayan kötü insanlar var. Ona rağmen biz gelip bu parkta rahatça dondurma yiyebiliyoruz. Bütün kurşunların hedefiyken... Hikayemiz hala tehlikeli... Sen... Hem iş hem aile hem de düşmanlarımızla ilgileniyorsun. Söylesene senden daha iyi bir baba mı olur? "

Duydukları ile bakışlarını tekrar Yazgısına çevirdi Onur bu defa gülümseyerek. Yeşil gözleri kendini rahatlatan kahvelerde gezinirken tek elini kaldırıp sevdiğinin yanağına koyacaken kafasına gelen top tüm ortamı bozmuştu.

" Ayyy ayağım çarptı baba afedersin."

Ateş saçan gözleri Karana dönerken gözleri kısıldı Onurun. Karanın kendisine hafif kaşlarını çatılarak bakan halini görünce işin aslını çoktan anlamıştı.

"Bilerek yaptım demiyor da gösteririm ben sana."

Diyip hızla ayağa kalkıp Karana doğru koştuğunda kahkaha atarak babasından kaçmaya başladı Karan.

Onurun Karanı kovalayan Eflalin de el çırparak gülen halini en içten gülümsemesi ile izledi Yazgı.

Kim derdi ki sokakta paramparça olmuş elbisenin altında can havliyle koşarken karşısına çıkan bu adamın bir gün iki çocuğunun babası olacağını...