YARALI

BÖLÜM 23 : Benden Gidiyorsun

"Sevdiğiniz her şeyi er ya da geç kaybedeceksiniz. Ama sevgi başka bir suret ile karşınıza çıkacak."

~Fransız Kafka

💔💔

Sonumu getirmek istediğim hayatın ucundayım. Bir uçurumun kenarında onu bekliyorum. Canım yanıyor. Karşımda batan güneş bana tüm umutların söndüğünü söylüyor.
Kalbim artık ağrımıyor çünkü hissetmiyor. Ben son kez onu bekliyorum...

"Yazgı..."

Dedi boğuk sesi kulaklarıma ilişti. Arkamdaydı.
Çabuk gelmişti. Ya da ben zaman kavramını yitimiştim.

Sahi ne zamandır buradayım?
Güneş henüz batmak üzeri olduğuna göre çok olmuştu...

Derin bir nefes aldım ve dik durarak arkamı döndüm ve yeşşillerle göz göze geldim...

Anlamıştı.
Gözlerimde var olan acı ona gerçekleri öğrendiğimi kanıtlıyordu.
Ağlamıştı.
Benim gibi saatlerde değil buraya gelene kadar ağlamıştı ama.
Sarsılmış ve korkan ifadesini gizlemiyordu.

Kendime zarar vermemden korkuyor. Biliyor... Son darbeyi vurduğunu biliyor...

Bir adım daha attı.
Ben bir adım geri attım. Ona 3 adım uzak uçuruma 1 adım yakın oldum. Bu durum ile korktu ve hızla bir adım geri çekildi.
Bakışları uçurum ve benim aramda gidip geldi.

"Neden burada bulaşmak istedin?"

Dedi. Burada kendimi atacağımı düşünüyordu. Aşağıda kayalara vuran sert dalgalar kesinlikle ölmek için güzel bir yer olduğunu gösteriyordu.

"Takip ediliyordum."

Dedim dürüstçe. Gerçekten takip ediliyordum. Ben de izimi kaybettirip kendimi ormama atmıştım.
Kimdi bilmiyorum. Ya Levent in ya da Onurun düşmanlarından biriydi. O kadar düşman vardı ki hesap edemiyordum artık.

Soğuk sesim ile irkildi. Sesim benim bile beklemediğim bir şekilde soğuk ve güçlü çıkmıştı.
Ağlamış, bayılmış ve kriz geçirmiştim son saatlerde. Sanırım yeterince acı çekmiştim.

"Peşinde korumaları Arslan beyle buluştuktan sonra atlamışsın. Nereye gittin Yazgı?"

Dedi sorgu dolu sesi merak barındırıyordu.

Daha çok kiminle buluştuğumu, kimden gerçekleri öğrenmek istediğimi sorguluyordu. Meselenin bu olmadığını öğrenmesi gerekiyordu...

" Öğrenmek istediklerim vardı.
Öğrendim. "

Dedim kesin bir dille. Bakışları karardı. Anlatmayacağımı anladı.

"Senin bana anlatmak istediklerin vardır belki."

Dedim. Elimle telefonu çıkardım ve ses kayıtlarını dinletim ona. Dinledikçe kararan bakışlarına sarsılma gördüm.

Beni satın almıştı...
Bu tarifi mümkün olmayan bir acı yaşatıyordu bana.

"Ne kadar verdin bana Onur Demirhan?"

Dedim sorgu dolu sesim ile çaresizce bana baktı.

"İstediğini yaptın sanırım. Bak parayı verdin ve çok geçmeden karın oldum. Belkide her şey yalandı. Beni korumak için benimle evlenmen beni sevmen yalandı."

"Değildi..."

Dedi hızla. Sesi netti.

"Yemin ederim değildi Yazgı. Ben seni babanın elinden kurtarmak için yaptım. O sokakta beni ilk gördüğün anı hatırlıyor musun? O zamana kadar seni görmemiştim bile. Amacım seni korumaktı. Ses kaydına gelince. İçkiliydim Recep ve Yiğitle konuşurken Yazgı. Yemin ederim hatırlamıyorum bile. Onların gerçek düşüncelerim olmadığına inan. O zamanlar sana aşık olduğumu inkar etmem gerekiyordu. Kendimi kandırıyorum işte. "