YARALI

Bölüm 13 :BEKARLIĞA VEDA

Selamsssss💧

Yeni bölüm ile karşınızdayımmm.
Keyifli okumalar🌿

__________

Gün sonunda bitmiş ve eve varmıştı genç çift. Çok yoğun ve zor bir gün geçirmişlerdi. İkisi de ayrı odalarda duşa girip

Özellikle Yazgı için eski evine uğrayıp annesinin gelinliğini ezbere bildiği odadan almak kalbine bıçak sokmakla eş değer acıyadaydı. Ama düşünmemeye çalışmıştı.

Her bir köşesinde anılarını olduğu tek katlı büyük bahçeli ev babası Levent Keskinin o zamanlar maddi durumu el verilince aldığı bir evdi. Çok odası yoktu veya başka bir özelliği. Ama Levent bey için o zamanlar önemliydi. Karısı seçmişti sonuçta evi. Kocaman bahçeyi bir cennete çevireceğini söylemişti. Yapmıştı da ama pek uzun sürmemişti saadetleri.

Bu yüzdendir yaşayan bir ölüden farkı yoktu ki o evde. Herkesin bir hikayesi vardı. Levent ve Mina hanımın hikayesi çok farklıydı. Yazgı saygı duymuştu bunca zaman kendisine anlatılmayan o hikayeye.
Ama babası gitmişti. Ona herşeyi anlatacağını yıllar boyu dile getirmiş ama anlatmadan gitmişti işte.

Bu hikayeyi başka bilen yoktu. Yazgının hakkı varken bilmiyordu ki başka kime anlatabilirdi Levent bey.

Bu konuda eksikti işte Yazgı. O yüzden hiç bir zaman o eve aitmiş gibi hissetmemişti. Kendisi o evdeydi, annesi mezarda, babası şirkete.

Keskin ailesi dağımıştı.
Yok gibiydi. Belki de hiç var olmaması gerekiyordu. Sanki bir günahın bedeliydi.
Ve bu bedel çok ağır ödeniyordu.
Garip...

Ve o eve ait anılara da kilit vurmuştu Yazgı. Artık gitmezdi.
Gidemezdi.

Evden sonra da düğün yapılacak açık alanı gezmişlerdi ve her şey rüya gibiydi orada da. Kendisinin her isteği yerine getirilmiş, tamamen hayalindeki gibi olmuştu. Onur her detayını eksiksiz yaptırmıştı.

İçinde bir burukluk olsa da mutluydu.
Kendisini seven bir adamla evleniyordu. En başta kendisini koruyan, sonra kendisi için her şeyi yapmaya hazır bir adam vardı karşısında.

Sahi Onur ne diye kendisini bu kadar koruyordu? Hayatını mükkemel yapmak için bu kadar uğraşıyordu?

Bunu bir gün öğrenecekti Yazgı.
Tıpkı babasının kendinden neden nefret ettiğini öğreneceği gibi bir gün bu gerçeği de öğrencekti. Onur o sisli gecede belki de tesedüfen bile karşısında çıkmamış olabilirdi.

Yalan söylüyordu Onur. Kimse kimseye bu kadar iyi davranmaz ilk gördüğü anda bu kadar korumacı olmazdı.
Tıpkı onu ilk gördüğü anda söyledikleri gibiydi. Hala o düşüncesi değişmemişti Yazgının.

" Bir çıkarın olması lazım. "
" Ne? "
" Diyorum ki bir çıkarın olması lazım bu işten. Kimse kimseye öylesine yardım etmez." 

Aptal biri değildi. Etrafında dönen olayları bilmese de bir gün öğrenecekti. Şimdilik her zaman olduğu gibi rafa kaldırma niyetindeydi.

Gerçekler er ya da geç ortaya çıkacaktı...

Kafasını iki yana sallayıp düşüncelerinden çıktı ve üzerine beyaz dizlerine kadar gelen saten geceliği giyerek odasından çıktı Yazgı. Adımlarını Onurun odasına atararken tereddüt ederek durdu.

Geldikten sonra ikili yemeklerini yiyip odalarına çekilmişlerdi ve duş almışlardı. Ama Yazgının uyumadan ve Fatma ablayı çağırmadan önce Onurla görüşmesi gereken bir bekarlığa veda partisi meselesi vardı. Melis onun için o kadar zahmete girmişti ve elbette bu partiye gidecekti. Ama şöyle de bir gerçek vardı.