Metamorfoz Serisi-Başlangıç

Bölüm 2- Gurme

Patlama zamanı,Esen...

Dumanlar her yeri kaplamıştı. Şehir merkezinden uzaktaydık ama bu anız ateşini merkezdekiler bile rahatlıkla görebilirdi. Yangının yerinin ortasında bir kontrol memuru aramam gereksizdi. Kimlik göstermeden içeri girdim. Ofisimin olduğu ana binaya doğru ilermek istedim ama mümkün olmadı. Karşımda etrafa koşuşturan kobaylar. Bir çoğunun görüntüsü normalin çok dışında. Yerde kan içinde yatan güvenlik görevlileri ve birkaç doktor... Çalışanlar ne yapacağını bilemez durumdayken değişenler bir bir gözden kayboluyordu. Kimi koşuyor kimi uçuyor kimiyse bir kaç hareketle önüne çıkan her şeyi parçalayarak gidiyordu. Güvenlikten sorumlu birilerini bulmam gerekiyordu, ofisimden eşyalarımı, deneylere ait dokümanları ve en önemlisi "panzehiri" almalıydım. Fakat tüm bunları yapmak şöyle dursun bacağımı bir adım ileri dahi oynatamıyordum.. Donup kalmanın iyi bir fikir olmadığını biliyordum ama tüm çabalarıma rağmen kıpırdayamadım, sanırım şok geçiyordum. O sırada tüm vücudum bir sıvıya bulandı. Bunun ne olduğunu anlamak için elime bakmak istedim. Fakat bunu bile yapamadım. Sanki kaslarım bana itaat etmiyordu. Kaslarım başkasının kontorlünde gibiydi.

Tabii ya, o burada bir yerdeydi. Doktor Kemal, eski sevgilim Kemal, değişen Kemal. Farkındaydım, bu halimin sebebi oydu. Büyük yüzleşmeye hazırlıksız yakalanmıştım. Hayatta kalabilmek için bir şeyler söylemem gerekti. Özür dilemek iyi bir fikir olabilirdi. Elimde olsa bunların hiç birini ona yaşatmak istemediğimi söylemek... Yalan söylemek yani. Yaşamak için bir şans istiyordum. O şansı bana verseydi aynı hataları tekrar yapardım, farkındayım. Dünya'nın kaderiyle oynamak o kadar büyüleyici bir şey ki sadece ben değil kim olsa aynı hataları tekrar tekrar yapar. Birini ne kadar severseniz sevin bazı yanlışları yapmaktan kendinizi alıkoyamazsınız. Ondan yaşamak için bir şans istiyordum, kendi cehennemimi hazırlarken dünyanın ömrünü uzatmak. Patlamanın etkisini yeryüzünden silmek,laboratuvarımı yeniden inşaa etmek istiyordum. Bunun için yalan söylemeye hazırdım.

" Beni mi düşünüyorsun tatlım? Beni görmek için can attığını biliyorum. Ama durma öyle biraz kıpırda. Hahahaha!" Kahkanın ardından sesini inceltti, " Şşşşttt... Korkmana gerek yok." Kulağımın arkasında bir serinlik hissettim. Sanırım tam arkamdaydı. O sırada temizlik görevlisi olduğunu bildiğim bir kadın bana doğru gelmeye başladı. Gözlerinde korku vardı. Yanakları ıslaktı. Dudağının kenarından ince ince kan sızıyordu. Elinde bir bıçak... Kadın, benden bir adım ileride durdu. Bakışları yere doğruydu, yavaş hareketlerle kafasını sallıyordu. Bir tür transtaydı sanki ya da birinden gelen emirleri itaatkar bir şekilde dinliyordu. Ensemdeki ses konuşmaya devam etti, " Bebeğim biraz daha bekle sen. Bizim Esenle konuşacaklarımız var."

Kadın kafa sallamayı bıraktı. Bende kaçmak için çaba harcamayı. Kaderim benim kalemimle yazılmıyordu artık, olacakları beklemeye başladım.

" Üstün hep kirlenmiş. Yüzüne, ellerine bulaşan şeyin ne olduğunu biliyor musun?"Bilmiyorum, Allah kahretsin kımıldayamıyorum ki! Sustum, zaten konuşmam mümkün değildi. Konuşmaya devam etti." Bilmiyorsun tabi, nerden bileceksin hareket edemiyorsun değil mi. Çok yazık. Ama sana yardım edeceğim. Hani sen yemeğin tadına bakınca içindeki tüm malzemeleri saymayı marifet bilirdin. Aynı başarıyı şimdi gösterebilecek misin bakalım?"

Dudaklarım kımıldamaya başladı. Dilim ağzımın etrafını siliyordu. Ağzıma bir parçacık geldi, refleks olarak tükürdüm. " Esen, yapma böyle kuzum. Yemeğin tadına bakmadan ne yediğini anlayamazsın ki." yanılıyordu. Küçükken ne zaman sinirlensem konuşmamak için yanağımı ısırırdım. Bazen dişlerimi o kadar sıkardım ki yanağımdan parçacıklar kopar ağzım kan içinde kalırdı. İşte az önce tattıklarım anılarımdaki tatlardı. Kan ve et... " Bebeğim, tahminlerini almak için konuşmana izin vereceğim. Senden tek seferde bilmeni bekliyorum. Bol şans!"

Vücudumun kontrolü yeniden bendeydi. Boş bulundum ve olduğum yere yığılıverdim. Şimdi ne yapacaksın Esen? Bu durum hayatımda ikinci kez başıma geliyordu. Ne yapacağımı bilemiyordum.