Metamorfoz Serisi-Başlangıç

Bölüm 18- Beyaz Kraliçe

On ikinci günün gecesi, Esen...

İhtişamlı merdivenin başında duran beyaz tanrıça, Esen Kaplan. Hepsinden yukarıda, hepsinin hakimi, sorumlusu ve yeni kraliçeleri olarak onları izliyordum. On iki günlük uykunun bana kattığı tek şey sırt ağrısı değildi, sahip olduğum güç ve edindiğim acı tecrübelerle artık oyun kuran tarafta olmaya karar vermiştim. Bugüne kadar insanlığı ileri götürecek işlerde bulundum. UGAM projesinin başı olmak gelebileceğim en üst nokta sanırdım ama yanılmışım. Zihnimin boşluklarında yüzerken içinde Kemal'in olduğu zorla görülmüş bir düş beni kendime getirdi, artık bilincim açılmış geriye sadece bedenim kalmıştı. Yattığım yerden olan biten her şeyi dinliyordum. Patlamayı gördüğümde aklımdan geçen ilk şey olan biten her şeyi eski haline getirmek ve dünyayı tüm erkekleri değiştirecek bu gazdan korumaktı. İyi de neden? Hep haddimizi aştığımızı düşünmüştüm, haddimizi aşarak fazlasını istiyorduk, ben buna önayak oluyordum hem de şikayet ediyordum. Fevkalade riyakardım, kendime bile. Artık kendime yalan söylemek yoktu. Güç ve mükemmellik mi istiyordum alasını verecek çok daha fazlasını karşılık olarak alacaktım. Kemal günlerini beni iyileştirmek için harcarken, yanında gezen yaşlı yılan beni bir takım testlere sokuyordu. Alınmadık kanım, incelenmedik hücrem kalmamıştı. Onların bildiklerini biliyordum ama onlar benim ne bildiğimi bilmiyordu. Küçük sırrım geceleri sabahlara kadar beni bekleyen adamın genleri arasında bir yerdeydi. Bu panzehirin içeriğini çözemiyorlardı. Profesör panzehirin formülünü benden başka bilen tek kişiydi ve değişenler adına üzgünüm, onu öldürdüler. Formülü bilen ve panzehiri damarlarında taşıyan tek insan olarak karşılarında duruyordum. Bir bebek annesine nasıl muhtaçsa değişenlerde bana muhtaçtılar. Atmosfere saldıkları değiştirici ile on yedi yaşından büyük tüm erkekler bir bir değişecekti. Sonra hepsi tek tek bana gelecekti. Kimyalarını ben biliyordum onları daha iyi yapabilirdim. Değişmekten memnun değiller miydi? Yine bana geleceklerdi. Bir damla kanımla onları yeniden iyi edebilecektim. İnsan ırkı son bulmayacak Esen Kaplan'ın hücreleriyle devam edecekti. İşine bağlı Esen, Kemal'in kollarında ölmüştü, artık başka biri vardı. Doktor'un aldığı beyaz elbise saçlarımla aynı renkteydi. Altın renkli ayakkabılarım, Roma dönemini anımsatan gelinliğimle, çiçekler ve ışıklar dolu bir şatonun en üstündeydim. Halkımı izliyordum. Henüz onların haberi olmasa bile...

Beni ilk kimin göreceğini merak ediyordum. "Lütfen Doktor olsun." diye içimden geçirdim. Ama beni ilk gören Burak adında bir değişendi, o çocuğu hatırlıyorum, laboratuvarımı mahveden ekipte onunda olduğuna eminim. Sırf bunun için ondan nefret edebilirim ama şimdi sırası değil. Zamanını bekle Esen, görülecek tüm hesaplar için doğru zamanı bekle. O çocuğun donup kalması ile birlikte tüm bakışlar bir bir bana dönmeye başladı. Aradığım hareketlilik parti alanındaki tek locadan geldi. Güller ve tüllerin arasında renkli bikiniler giymiş kızlar gözüküyordu. Onların arasından takım elbiseli bir adam çıkmış, doğrudan olduğum tarafa doğru bakıyordu. Kemal sağ elini havada öne arkaya salladı ve müziği kapattırdı. Herkes gibi o da şaşkındı ama o şaşkın bakışlarını hayranlık perdesinin arkasında saklıyordu. Gözlerini benden ayırmadan merdivenin önüne kadar geldi. Deli gibi alkışlıyor bir yandan da kahkaha atıyordu. Locayı paylaştığı iki kız olduğu yerde donup kalmış tek bir adım dahi atmamışlardı. Sol omzumun üzerinden olan biteni izlemeyi sürdürdüm. Müzik durmuş, insanlar durmuş, Doktor parıldayan gözlerle basamakları geçiyordu. Onca merdiveni tek solukta çıkmış yanıma gelmişti. Üzerinde koyu yeşil dar kesim bir takım vardı, takımın içine giydiği küçük yıldızlardan oluşan siyah gömleği ve yakasına iliştirdiği gümüş tüy ile tam bir centilmendi. Ellerini korkuluklara dayayıp, sırtını dikleştirdi. Siyah eldivenleri vardı. Tırtıklı derisini saklamak için bu eldivenleri taktığına yemin edebilirim. Ama yüzünü nasıl saklayacaktı, yarası alenen ortaydı. Ona aşık olup olmadığım konusunda kendimi yokladım. İçimin minnet duygusu ile dolu olduğunu hissettim. Evet laboratuvarımı patlatmış ve beynimi ele geçirmeye çalışmıştı ama benim ona yaptıklarımın yanında bunlar tartışma sırasında evdeki tabakları kırmak gibi bir şeydi. Hayatımı kurtarmak için elinden geleni tüm samimiyetiyle yapmıştı bunu biliyorum. Hem gittikçe büyüyecek bu kitleyi yönetirken ona ihtiyacım olacaktı. Kalabalığın beklediği açıklamayı en yetersiz haliyle yine o yaptı.

- Onur konuğumuz da aramıza katıldığına göre, parti esas şimdi başlasın!

Elimi şık bir hareketle dudaklarına götürdü. Merdivenlerde bana eşlik etmeden önce dudaklarını kulağıma yaklaştırdı. Fısıltıyla karışık nefesi bana eski günleri hatırlatmıştı.

- Hoş geldin Kraliçem, beyaz ışığınla gecemi aydınlattın.

Boşta kalan elimi istemsiz bir şekilde artık beyaz olan saçlarıma götürdüm. Değişenlerin ve insanların şaşkın bakışlarının altında gittikçe büyüyorduk. Merhaba halkım! Hepinize çok iyi bakacağım,korkmayın!

--------------------------------------------------------------------------

Sevgili okurlar, "Metamorfoz Serisi- Başlangıç" isimli kitabımız 2017 Watty Ödüllerinde son listeye kaldı. Bu benim için sürpriz olduğu kadar mutluluk verici bir haber. Üstelik neredeyse 2000 okunmaya ulaşmak üzereyiz. İki aylık Wattpad maceramda sizlere böyle güzel haberler verebilmek benim gibi amatör bir yazar için bir gurur. Özel sebeplerle günlük olarak bölüm atamasam da sizleri yüzüstü bırakmamak için elimden geleni yaptığımı bilmelisiniz. Metamorfoz Serisi benim için liseden kalma bir hayalin gerçekleştirilmesi gibi. Sizlerin beğenisini almak ise yazma keyfimin bonusu. Kitabımı ve beni yalnız bırakmadığınız için teşekkür ederim. Finalde adımı görür müyüm bilemiyorum ama yazmaktan vazgeçmeyeceğime eminim. Metamorfoz'un bir gün çizgi roman olması dileği ile...