Eleven Steps to You

Chapter 6

Chapter 6

"Giana, mag-almusal ka muna," anyaya ni Papa habang busy ako sa pagpuno ng tubig sa aking lalagyan.

Iniilingan ko siya.

"Hindi na po, Pa, baka mahuli na po ako," pagpapalusot ko kahit trenta minutos pa naman bago mag-alas syete.

Sumisimangot si Papa habang mataman akong pinagmamasdan.

"Hindi ka naman siguro male-late kung kakain ka muna. Dalhan mo na lang ang teacher mo kung magagalit," anito habang tinuturo ang upuan sa kaniyang tabi.

Hindi ko alam kung nagpapatawa ba ang tatay ko o seryoso siya sa sinasabi niya. Wala na akong iba pang nagawa kundi ang sumunod. Bibilisan ko na lang ang lakad ko mamaya.

"Si Giselle isabay mo muna dahil kanina pa umalis si GL, didiretsyo ako ng tindahan pero mag-aayos muna ako ng kailangan papeles. Mag-jeep kayo, ingatan mo ang kapatid mo," anang Papa.

Sakto naman ang pagdating ng kapatid kong bunso rito sa kusina. Gusto ko sanang magreklamo. Paano ako makakalakad nang mabilis nito kung kasama ko s'ya?

Hindi ako nagtagal nang limang minuto sa lamesa at agad ding tumayo para hugasan ang pinagkainan. Nang matapos doon ay sinusubuan ko naman ang kapatid kong bunso.

"Bilisan mo..." bulong ko sabay subo ng isang punong puno ng pagkain na kutsara sa bibig nito.

Si Papa talaga ang madalas naghahatid kay Giselle sa school kapag papasok ito. Minsan si kuya kapag nandito siya sa bahay. Iba ang school ni Kuya dahil nag-aaral siya sa isang University sa kabilang bayan kung saan kumukuha ito ng medicine-related course, medyo malayo kaya every two days lang siya kung umuwi. 

Kulang na lang ako na rin ang magbuka sa bibig ng bunso namin para mapabilis lang siya ngumuya. Mukhang wala akong choice kundi sumakay dahil male-late na talaga ako kung maglalakad pa kami.

Sampung minuto na lang ang natitira nung magpaalam kaming magkapatid sa magulang namin.

"Ate, may baon ka pa ba?" tanong ni Papa na naglalabas ng pera sa kaniyang wallet sabay inaabot iyon sa akin.

"Hindi na po, Pa... may ipon po ako," pagtatanggi ko at sinisimulan nang hatakin ang aking kapatid palabas. "Salamat, Papa. Ingat po kayo! Alis na kami."

Wala na akong naririnig pa nung nakalabas na kami ng gate. Tulog pa ang aso naming si Archie kaya hindi ko na ito inistorbo.

Hawak ko ang isang kamay ng aking kapatid habang naglalakad kami papunta sa sakayan ng jeep. Hindi ko namalayan na halos kaladkarin ko na pala siya.

"Ate! Saglit lang!" reklamo niya habang sinasabayan ang mabilis na lakad ko.

Tanaw mula sa pwesto namin ang isang maluwag na jeep na nakatigil sa may kanto. Sabay kaming tumatakbo para makaabot doon. Buti at mabait 'yung driver dahil hinintay talaga niya kaming makasakay.

Mabigat ang aking paghinga nang makaupo na kami sa loob nito.

"Magbaba-bye pa sana ako sa friend ko, Ate!"

Mukhang hindi napagod si Giselle sa pagtakbo dahil 'yun pa talaga ang unang sinabi niya sa akin.

"Sinong friend?" I curiously ask.

Wala naman siyang nakukwento na kaklase niyang kapitbahay namin. Wala din naman siyang kaibigan doon sa subdivision. Puro mas matatanda kasi sa kanya 'yung mga batang naglalaro, karamihan pa mga batang lalaki.

"Iyung nasa puno ng mangga. Maaga nga siya ngayon e," sagot nito.

Natitigilan ako sa pagkuha ng pera sa aking coin purse dahil sa sinasabi niya. Kung kanina ay hinihingal ako, ngayon ay parang malalagutan naman ako ng hininga.