Eleven Steps to You

Chapter 9

Chapter 9

"Mama!"

Sa pang-ilang pagkakataon ay muli kong pinagpipipindot ang doorbell at kinakalampag ang gate ngunit tanging pagtahol lang ni Archie ang naririnig ko mula sa loob.

"Mama, pagbuksan niyo po ako! Giselle!"   

Gigil na gigil kong pinipindot ang doorbell sa hindi ko na mabilang na pagkakataon. Wala pa rin. Usually magte-text sa akin si Mama kung aalis ba siya dahil alam niyang iniiwan ko talaga ang kopya ko ng susi sa bahay dahil lagi naman silang nandito.

"Mama, si Giana po ito!"

Napaupo ako sa lapag pagkatapos ang ilang minuto ng patuloy na pagkatok. Kung alam ko lang na wala akong aabutang tao pagkauwi e 'di sana hindi muna ako umuwi at tumambay muna sa school. Kakamutin ko sana ang ulo ko dahil sa iritasyon ngunit nakaramdam ako ng kaunting kirot doon kaya pinipigilan ko.

Pinili ko na lang na huwag sabihin sa mga magulang ko ang nangyari dahil hindi naman ito gano'n ka-big deal, saka kapag nalaman pa 'to ng kuya ko, baka dalhin lang ako no'n sa ospital dahil sa sobrang praning niya.

Gusto kong maiyak habang tinitignan ang gate namin na nakasarado. Trenta minutos na magmula nung makauwi ako pero hindi pa rin ako nakakapasok! Kung saan-saan na napapadpad ang utak ko kakaisip kung nasaan ba sila o kung may nangyari na ba kahit malamang ay umalis lang talaga sina Mama at nakalimutan ako.

Nakanguso ako habang binubunot ang mga ligaw na damo sa harap ng bahay namin. Marami naman akong pwedeng puntahan kaysa nagpapasipsip ako sa mga lamok. Inaayos ko na lamang ang aking sarili bago naglakad papunta sa sakayan ng tricycle. 

"Kuya, sa may Santa Miranda po," sambit ko sa tricycle driver at prente nang nauupo sa loob.

Matagal ko nang pinaplano na bumalik sa paborito kong tambayan pero hindi ko inaasahan na ngayong araw na ito mismo. Kinukuha ko ang aking cellphone upang magtipa ng mensahe para sa kaibigan ko. Wala pang dalawampung minuto ay nakarating na agad ako sa aking destinasyon.

Tahimik ako habang tinatanaw ang malaking gate na pinagbabaan sa akin ng driver. Mukhang wala namang masyadong mga tao sa loob ng garden dahil nga weekday ngayon. Tinatalikuran ko ang entrada para harapin naman ang malaking lupa sa 'di kalayuan na hinaharangan ng mga metal fence — palatandaan na nasa pinakadulo na kami ng aming bayan.

Tuluyan na akong tumatawid at naglalakad papasok sa isang kalye. Limang minuto rin akong naglakad mula sa kanto bago ako nakarating sa isang restaurant na dinadayo rito sa Maravilloso. Agad kong nginingitian si Tita Hillary pagkapasok sa restaurant na mukhang nagugulat pa sa pagkakakita sa akin.

I wave my hands.

"Gi!" Ibinababa niya ang hawak na puting basahan para masalubong ako ng yakap. "Ang tagal mong 'di nakadalaw!"

Yumayakap na rin ako pabalik kahit medyo nahihiya na. Malapit na kaibigan ng mga magulang ko si Tita Hillary na may-ari ng restaurant na ito. 

Sinisipat nito ang mukha ko nung magkahiwalay kami na parang naghahanap ng mga nagbago sa akin. Mas lalo pang lumalapad ang ngiti ko. "Sorry po, Tita. Busy na po kasi ako sa school..."

Ito ang unang beses sa taong ito na dumalaw ako sa kanila. Lahat kasi ng oras ko ay napupunta na sa pag-aaral o hindi kaya sa pagpapahinga.

She purses her lips while still looking at me with awe, like she's remembering something. "Kamukha mo na lalo si Mindy, Giana. Ang ganda-ganda. Na-miss kita dito. Ano'ng year mo na ulit? Teka, maupo ka muna riyan at tatawagin ko si Nanay para makita ka. Lagot ka roon at matagal ka na niyang hinahanap!"

Tumango-tango naman ako at 'di sinasadyang napapatingin sa mga customer na parang hinuhusgahan ang presensya ko. Agaw-atensyon pala ang entrance ko kaya nauupo na lang ako sa isang two-seater table at dito naghihintay. Hindi naman nagtagal nung lumabas na rin ang ina ni Tita Hillary mula sa kusina para bumati sa akin. Pinanggigigilan pa ako nito dahil nga sa ngayon lang ulit kami nagkita-kita, at katulad ng sinabi ni Tita ay pinunto rin ni Nanay Edith kung gaano ko kakamukha si Mama.