Chapter 12

2.3K 485 6
                                    


Chapter 12

မနက်ဝေလီဝေလင်းအချိန်တွင် အစောဆုံးထလာသူမှာ ယင်ရှောင်ရှောင်းပင်ဖြစ်သည်။ ထို့နောက် နေ့သစ်ကိုကြိုဆိုရန် ဂူပေါက်ဝဆီသို့ လျှောတိုက်သွားလိုက်သည်။

သို့သော် ကံမကောင်းသည်က သူထလာသည့်အချိန်တိုင်း နေကအတော်လေးမြင့်နေပြီဖြစ်သည်။ အခြားမြွေငယ်လေးများ နိုးလာမည်ကိုစောင့်ရင်း ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေနှင့် လွယ်လွယ်ကူကူ သဟဇာတဖြစ်နိုင်လွန်းသော သူ့စွမ်းရည်ကို သူကိုယ်တိုင်ပြန်အံ့သြနေမိသည်။ ယခုဆိုလျှင် ပတ်ပတ်လည်တွင် မြွေများဝိုင်းရံနေလျှင်တောင်မှ သူနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်နိုင်သည်။ ဤနေရာနှင့်သူ မြန်မြန်ဆန်ဆန် အသားကျသွားသည် မဟုတ်ပါလား။

ယင်တပိုင်နှင့်ဟွားရှောင်ဟွားတို့ ဂူထဲမှထွက်သွားချိန်တွင် မြွေငယ်လေးများလည်း တစ်ကောင်ပြီးတစ်ကောင် နိုးလာကာ အပြင်ဘက်သို့ ထွက်လာကြသည်။ ယင်ရှောင်ရှောင်း အသက်ပြင်းပြင်း ရှူသွင်းလိုက်မိသည်။ ထိုမြွေများက သူ့ကိုလည်ပင်းညှစ်သတ်မနေသည့်တိုင် သူ့မှာစကားပြောဖို့နှင့် အသက်ရှူဖို့ အတော်ပင်ခက်ခဲနေသေးသည်။

မြွေမိသားစုတစ်ခုလုံး နေ့သစ်တစ်နေ့အား နှုတ်ခွန်းဆက်ကာ အစပြုခဲ့ကြပြန်သည်။

ယင်တပိုင်က မနက်ခင်းလေ့ကျင့်ခန်းအဖြစ် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို တွန့်လိမ်ကောက်ကွေ့ကာသွားသည်။ ထို့နောက် စိတ်မပါသည့်မျက်နှာထားဖြင့် ငှက်ဥများရှာရန် စတင်ထွက်ခွာတော့သည်။ အစားအသောက်ရှာဖွေခြင်းက သူ့အတွက် ပုံမှန်လုပ်ရိုးလုပ်စဥ်တစ်ခုလို ဖြစ်နေသော်လည်း သူဘယ်တော့မှ ကြိုးစားပမ်းစားမလုပ်ခဲ့ပေ။ တောင်ဂူဝဆီသို့ တွားသွားရင်း အနောက်ကို ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဤသည်က ဘဝလက်တွဲဖော်နှင့် သားသမီးရတနာများရှိခြင်း၏ အကျိုးရလဒ်ပင်။ သို့သော် ဤသို့ပေးဆပ်ရခြင်းက ဝမ်းသာကြည်နူးစရာ ဖြစ်သည်ကိုတော့ ငြင်းလို့မရပေ။

"ဖေဖေ...သားလည်းအတူလိုက်ချင်တယ်.."

ငှက်ဥသွားရှာတော့မည့် ယင်တပိုင်အနားသို့ ယင်ရှောင်ရှောင်း အမြန်ကပ်သွားလိုက်သည်။ သူ့နောက်တွင် ဟွားရှောင်ဟွားပါ လိုက်လာသည်။

သင်္ချိုင်းဟောင်းမှမြွေမိသားစု(ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now