Chapter 50🐍

1.8K 343 7
                                    

Chapter 50

"ခန်းခန်း ငါမင်းနဲ့မခွဲချင်ဘူး!"

“ရှောင်ရှောင်း.. ကိုယ်လည်းမင်းနဲ့ မခွဲချင်ဘူး.. မသွားပါနဲ့...”

“ခန်းခန်း.. ငါလည်းမသွားချင်ဘူးလို့.. ဒါပေမဲ့ တဟေးတန်က သွားခိုင်းနေတာ..”

“မင်းလုံးဝကြောက်မနေနဲ့ ရှောင်ရှောင်း.. ကိုယ့်သင်္ချိုင်းထဲမှာ ပုန်းနေလို့ရတယ်လေ..”

……….

မော့လောင်တသည် နဖူးပေါ်တွင် ရုတ်တရက်ပေါ်လာသည့် သွေးကြောများအား အမြီးဖြင့်ဖိလိုက်ပြီး သွားများကို တင်းတင်းကြိတ်ကာဖြင့် ပြောသည်။

“အရူးပေါက်လေး.. ကိုယ်တို့က ထွက်သွားပြီး ဘယ်တော့မှ ပြန်မလာမှာမှ မဟုတ်တာ.. လနည်းနည်းပဲ သွားမှာပါ.. အဲဒီထက် မပိုဘူးလေ..”

ယင်ရှောင်ရှောင်းသည် ကျိခန်းနှင့် အလွန်စိတ်ထိခိုက်ဖွယ်ရာစကားများအား ပြောဆိုနေချိန် ထိုစကားများကို ကြားလိုက်ရသည့်အခါ မျက်ရည်များအပြည့်နှင့် မျက်လုံးကြီးနှစ်လုံးအား ဖွင့်ကာဖြင့် မော့လောင်တအား လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

“ကျွန်တော်ထွက်သွားရင် ခန်းခန်း အထီးကျန်နေမှာ..”

မော့‌လောင်တ: “…”

ကျိခန်း : “ရှောင်ရှောင်း.. ကိုယ့်ကို ထားမသွားပါနဲ့..”

မော့လောင်တသည် အသက်ပြင်းပြင်း ရှိုက်လိုက်ပြီးနောက် သူ၏ သန်မာထူထဲသည့် အမြီးဖြင့် ယင်ရှောင်ရှောင်း၏ ခန္ဓာကိုယ်အား နှစ်ကြိမ်ရစ်ပတ်လိုက်ပြီး အဝေးသို့ဆွဲခေါ်သွားလေသည်။ ကျိခန်း၏ အာရုံသိစိတ်အပြင်ဘက်သို့ ရောက်သည့်အခါမှသာ ယင်ရှောင်ရှောင်းအား လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ယင်ရှောင်ရှောင်း ချက်ချင်း ပြန်ပြေးသွားသော်ငြား မော့လောင်တ၏အမြီးဖြင့် တွယ်ချိတ်ထားခံရသောကြောင့် ရပ်တန့်ခဲ့ရသည်။

ယင်ရှောင်ရှောင်း ခေတ္တမျှ ခုန်ပေါက်ခဲ့သော်ငြား လွတ်မြောက်နိုင်ခြင်း မရှိပေ။ ‌ခေါင်းလှည့်ကာဖြင့် မော့လောင်တအား ရန်လိုစွာကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခပ်တိုးတိုး သက်ပြင်းချရင်း ‘တဟေးတန်.. တဟေးတန်.. ငါအခုလို လုပ်နေတာ ခင်ဗျားအတွက်ပဲ သိရဲ့လား.. ခင်ဗျားသာ တကယ်ကြီး ငါနဲ့ပြန်လိုက်ရင် ငါ့ပါပါးနဲ့ ဖေဖေက ဒေါသထွက်လွန်းလို့ သေသွားမှာ စိုးရတယ်.. အဲဒီအချိန်ကျရင် ငါတို့တွေ ဘယ်တော့မှ ထပ်တွေ့ရတော့မှာ မဟုတ်ဘူး..’

သင်္ချိုင်းဟောင်းမှမြွေမိသားစု(ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now