🐍Chapter 88
သေနတ်သံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာသည်။ လူတစ်ယောက် လဲကျသွားသည်။ လူသားဘက်တွင် စုလောင်နှင့် လျှိုကျစ်ရှင်းတို့နှစ်ယောက်သာ ရှင်ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။
ထိုလူကို သေနတ်ဖြင့် တကယ်ကြီး ပစ်ချလိုက်သော စုလောင်ကို မြင်သောအခါ မော့လောင်တ၏ မျက်လုံးသူငယ်အိမ်တို့ စုကျုံ့ကာ အေးစက်သွားသည်။ ကိုယ့်အဖွဲ့သားအချင်းချင်းကိုတောင် ပြန်သတ်ရက်တဲ့ လူသားပါလား။ ထိုသို့သော လူမျိုးကို အကာအရံစည်းထဲတွင် အသက်ရှင်သန်ခွင့်ပေးထားလျှင် အလွန်တရာ အန္တရာယ်များပေလိမ့်မည်။
ထိုအရာက လူသားများအတွက် အသစ်အဆန်းကိစ္စတစ်ခု မဟုတ်သည်ကို မော့လောင်တနှင့် အခြားမြွေပွေးများက မသိကြပေ။ လူသားများတွင် ကိုယ့်အဖေကို ပြန်သတ်သည့်သူ ကိုယ့်အစ်ကိုကြီးများကို ပြန်သတ်သည့်သူများပင် ရှိကြသည်။ သူနှင့်မသက်ဆိုင်သည့် လူတစ်ယောက်ကို သတ်လိုက်ခြင်းက စုလောင်အတွက် ဘာရေးကြီးခွင်ကျယ်ကိစ္စမှ မရှိပေ။ ထို့အပြင် မော့လောင်တက နောက်ဆုံးအထိ ရှင်ကျန်ရစ်နေသည့် လူသားနှစ်ယောက်ကိုသာ လွှတ်ပေးမည်ဟု ပြောထားသောကြောင့် မြွေပွေးများက မတိုက်ခိုက်လျှင်တောင် သူတို့အချင်းချင်း စတင်တိုက်ခိုက်ကြပေလိမ့်မည်။ တစ်မိနစ်လေးဖြစ်ဖြစ် အသက်ရှင်ချိန်ကို ဆွဲဆန့်နိုင်မည်ဆိုလျှင် လူသားများက ဘာမဆိုလုပ်ကြမည် ဖြစ်သည်။
အခြားလူတစ်ယောက်ကို ရှင်းထုတ်လိုက်ပြီးနောက် စုလောင်က မော့လောင်တအား သတိတကြီး ကြည့်ရင်းပြောလာသည်။
"ကျုပ်တို့...အခုထွက်သွားလို့ရပြီလို့ထင်တယ်"
မော့လောင်တက စုလောင်ကို တစ်ခဏမျှ စိုက်ကြည့်ပြီးနောက် တည်ကြည်လေးနက်စွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
"အင်း...မင်းတို့နှစ်ယောက် ဒီကနေ ထွက်သွားလို့ရပြီ... ဒါပေမဲ့ တခြားမြွေပွေးတွေနဲ့ ထပ်တွေ့ရင်တော့... မင်းတို့ထိုက်နဲ့ မင်းတို့ကံပေါ့"
စုလောင်က "ဟမ်း" ဟူသော အသံတစ်သံဖြင့်သာ ပြန်လည်တုံ့ပြန်ပြီး ထွက်ခွာရန် ခြေလှမ်းပြင်တော့သည်။
YOU ARE READING
သင်္ချိုင်းဟောင်းမှမြွေမိသားစု(ဘာသာပြန်)
Romancestory title လေးကို Description မှာထည့်ပေးထားမယ် တစ်ပတ် သုံးပိုင်း တင်ပေးပါမယ်နော် ဖတ်ပေးကြပါဦး???????? all credit to original author & e translator
