-2-

973 130 298
                                    

🎶 Leroy Sanchez - Out my way (Acoustic-live cover)

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

🎶 Leroy Sanchez - Out my way (Acoustic-live cover)

Karanlıktan nefret ediyorum ve bu bitmeyen gürültüden. Neden geldim bu adına parti denilen saçmalık diyarına? Kimsenin beni göremeyeceğinden emin olduğum köşeye geçip ne kadar mümkün olmasa da saklanmaya çalıştım. Önümde alkolsüz rengarenk kokteylim ile yapayalnızdım.

Emir kız arkadaşı Selin ile geleceğini söylemişti. Benimle konuşması gereken bir şeyler olduğunu söyleyip duruyordu ama onu en son okulda yüz yüze görmüştüm. Onlarca portresinin yere saçıldığı o lanet gün...

Buraya onları birlikte mutlu bir şekilde eğlenirken göreceğimi bildiğim halde gelmek kötü bir fikirdi, biliyordum. Hande çok eğlenceli olacağı konusunda fazlasıyla ısrarcıydı ve beni kelimenin tam anlamıyla sürükleyerek getirmişti partiye.

Siyah mini elbisemi rahatsızlık içinde düzelttim. Bütün bu saçmalık yetmezmiş gibi bir de üzerime otururken bir yerimin açılması olasılığını düşündükçe soğuk soğuk terleyip eteğini çekiştirdiğim bu siyah elbiseyi giymiştim. Hepsi Hande'nin suçuydu.

Partinin yapıldığı ev oldukça büyüktü. Evin gösterişi ile yarışabilecek büyük bir havuzu vardı. Okuldan birine ait olan bu evde parti veriliyordu ve bende Hande'nin özel davetlisi olarak gelmiştim. Kim olduğunu sorguladığım halde sorularımı geçiştirip durmuştu. Ben havuzun başında tek başıma otururken Hande nerede miydi?

Muhtemelen çoktan kendine dans edecek birini bulmuş salondaki kalabalığa katılmıştı. Havuz başında daha az gürültü vardı ve fazlasıyla karanlıktı. Krem rengi rahat minderleri olan ahşap şezlonglardan birine oturmuştum ve telefonumla oyalanarak partinin bitmesini bekliyordum. Saat gece yarısını çoktan geçmişti ve kabus hiç de bitecek gibi durmuyordu.

"Çok eğleniyor gibisin."

Karşı şezlonga oturan kişi Kuzey'den başkası değildi. Havuzun yanındaki düşük seviyedeki aydınlatma ona denk geldiği için onu tanıyabilmiştim.

Ona bir teşekkür borcum vardı ama burası hiç de uygun bir mekan gibi görünmüyordu. O kağıtların üzerinde Emir'in yüzünü gördüğü halde hiçbir soru sormamıştı. Emir'e söylediğini de sanmıyordum. Söyleseydi büyük ihtimalle yer yerinden oynardı.

Gülümsedi. Ne kadar etkileyici bir gülüşü olduğunu unutmuştum onu görmeyeli neredeyse iki hafta olmuştu.

"Çok...."dedim üzerinden ironi akan ses tonumla.

"Neden bu kadar sıkıldın?"dedi eğlendiği her halinden belliydi.

"Pek benim tarzım değil sanırım bütün bunlar. Eğlenceli olan ne var burada anlamıyorum."dedim elimle evi ve içerideki çılgınlarca eğlenen insanları işaret ederken.

"O zaman bütün bunları ben düzenledim dersem seni pek de etkilemiş sayılmam. Hande'den ben rica ettim seni getirmesini."dedi ve ağzım açık kaldı. Çam devirme ustası Sare yine iş başındaydı. Mahcup bir şekilde gülümsedim söyleyecek tek bir kelime bile bulamıyordum.

Sensizlik Senfonisi Where stories live. Discover now