Karşılıksız aşk, cüretkâr bir teklif ve çarpık bir intikam oyunu...
Sare'nin kalbi çocukluk arkadaşı Emir'e aittir, ancak kaderin başka planları vardır. Gizemli bir yabancı Sare'ye karşı konulmaz bir teklif sunduğunda, duygularını değiştiren ve sını...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🎶 Adele-Turning Tables (Cover)
EMİR'in BAKIŞ AÇISINDAN:
7 Sene Önce
Sarı saçları dalga dalga omuzlarına dökülen genç kız yere kadar uzanan kalın montuna sıkı sıkı sarılarak otobüsten indi. Toronto'da güneşli bir kasım günüydü. Rastgele bir durak seçmişti yine. Ne zaman özgür hissetmek istese kendini şehir turuna çıkardı.
Otobüse yada tramvaya biner rastgele bir durakta iner ve yorulana kadar dolaşırdı sokaklarda. Ruhundan taşan ve onu tutsak eden hisleri yorgunluktan uyuşana kadar yürürdü. Bedeni yoruldukça zihnini meşgul eden sesler kısılır düşünceleri farklı odaklar kazanırdı.
Yüzüne çarpan buz gibi rüzgar yakınlarda bir kahve dükkanı arama fikrini destekler gibiydi. Bir binanın camındaki yansımaya bakarak kulaklarını kapatan örgüden siyah taşlı bandanayı düzeltti. İçeride kalabalık bir insan topluluğu vardı.
Bir sergi açılışıydı. Binanın girişine doğru yürümeye başladı. Giriş kapısının yanına sergi afişi asılmıştı. Sanatçının ismini okuyunca sergiyi gezme isteği artmıştı: Emir Hancıoğlu.
Serginin ismi soğuktan kaskatı kesilen dudaklarına buruk da olsa bir gülümseme yayılmasına sebep olmuştu.
"Özgürlüğüm."yazıyordu afişin üzerinde. Altına İngilizce çevirisi de eklenmişti.
İçerisi sıcak olduğu için yere kadar uzanan montunu vestiyere teslim etti. Parmakları hala üşüyordu o yüzden üzerinde inciler olan bandanasıyla takım taşlı eldivenlerini tutmaya karar verdi.
Kalabalığın arasından geçti ve sergiyi gezmeye başladı. Salonun ortasındaki tabloya kadar her eseri dikkatle inceleyerek yürüdü. O tabloya kadar gördüğü sahneler aklında güzel resimlerden oluşan ve oldukça sanatsal bir sergi olarak kalacaktı.
Tabloyu gördüğü an istemsizce yaklaştı. Adımları o tuhaf duyguyu nerede görse tanırdı. Ruhu kendinden bir parça olarak yorumladığı o tanıdık hisse doğru bir mıknatıs gibi çekiliyordu.
Soyut bir tabloydu, ağırlıklı olarak siyah ve gri tonlarındaydı. Tabloya dikkatli baktığında lacivert bir çift gözün varlığını fark etmişti. Tablonun karşısına yerleştirilmiş olan beyaz ahşap bankın üzerine oturdu.
Lacivert gözler hem karanlık ile birleşiyor hem de apayrı duruyordu. Dakikalarca gözlerini ayırmadan tabloyu izledi. İnsanlar önünden geçti, bazıları onun gibi uzun uzun inceledi tabloyu bazıları ise hızlıca geçip gitti.
