Karşılıksız aşk, cüretkâr bir teklif ve çarpık bir intikam oyunu...
Sare'nin kalbi çocukluk arkadaşı Emir'e aittir, ancak kaderin başka planları vardır. Gizemli bir yabancı Sare'ye karşı konulmaz bir teklif sunduğunda, duygularını değiştiren ve sını...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kuzey'in Bakış Açısından
🎶Crying On The Floor - Micah
Yıllardır planladığım bütün tuzaklara düşmüşlerdi. Bir senarist gibiydim. Karakterleri de sahneleri de ben yazmıştım. Arkama yaslanıp kendi senaryomun gerçekleşmesini izlemiştim. Benim istediğim kadar kaybetmiş izin verdiğim kadar kazanmışlardı.
Bütün karakterleri adım adım sürüklemiştim intikam oyununun içine, günden güne yok oluşlarını izlerken ihanete uğratmıştım onları. Bütün kaleleri ele geçirmiş bütün düşmanlarımın kazandığını düşündükleri anda kaybettiklerini anlamalarını sağlamıştım.
Geriye yalnızca arkama yaslanıp filmin kalanını izlemek kalmıştı. Yüzümde bir zafer ifadesi olmalıydı, ruhum kazandığı bu karmakarışık oyun karşısında kibir ile gülümsemeliydi.
Hissettiğim bu hayal kırıklığı da neydi o halde? Sanki senaryoyu yazarkenki heyecanımı yitirmiş kendi yazdıklarımı beğenmemiştim. Yıllar sürmüştü buraya kadar gelmem. Feda ettiklerimin bir listesini yapmak bile aylar sürerdi. Memnuniyetsiz bir şekilde izliyordum oyunun sonunu.
Senaryoyu yazarken çok çaba göstermiş sonucunda ortaya çıkacak berbat filmi öngörememiştim. Emek verdim diye güzel olur sanmıştım, baştan sona kusurlarla doluydu senaryom. Tekrar gözden geçirdim yazdıklarımı, berbattı intikam oyunu.
Ne umduğumu bulmuş ne de tatmin olmuştum. Geriye ruhumu parçalara ayıran bir hayal kırıklığı bıraktım. Karanlık koridorda yürürken bu anlamsız oyundan, bu boktan senaryodan ne kadar nefret ettiğimi fark ettim.
Dudaklarıma alaycı bir gülümseme yayıldı. Senaryoyu ben yazmıştım ama kendimi filmin içinde bulmuştum. Kontrolü kaybetmiş kendi yazdığım karakterlerden birine dönüşmüştüm. Senarist ben olduğum için bu oyunun sonunu biliyordum. Bir kazanan yoktu intikam oyununda. Hepimiz kaybetmiştik.
Sare'nin bu çarpık senaryoya dahil olduğu geceye ait sahneler dolanıp duruyordu zihnimde. Elimi uzatmış onu da sürüklemiştim sonunda hepimizi yok edene kadar bitmeyecek olan bu karanlık oyuna.
Onu da diğerleri gibi paramparça etmek istemiştim. Onunla işim bittiğinde onu da kırık oyuncak koleksiyonuma ekleyeceğimi düşünmüştüm. Yanılmıştım. Gözlerinde beliren yaşları gördüğüm an çok tuhaf bir his sarmalamıştı ruhumu. İlk kez birini tamir etmek istemiştim. Bana yabancı bir duyguydu.
Sevdiği adamın paramparça ettiği kalbinin parçalarını bir bir toplayıp bir bütün haline getirmek istedim. Ne tuhaf ne saçma bir düşünceydi bu. Sorumlusu olmadığım bir yıkımdı onarmak istediğim. İlk kez vazgeçmek istedim bu oyundan. Bitsin istedim.
Kıvanç'ı da bu yüzden çağırmıştım. Kazandığını düşünmesini istemiştim. Bu karanlıktan çıkabileceğimi, oyunun biteceğini düşünmüştüm. Kimsenin alt edemediği planım suya düşmüştü çünkü bir bir indirmiştim kalkanlarımı.
