Karşılıksız aşk, cüretkâr bir teklif ve çarpık bir intikam oyunu...
Sare'nin kalbi çocukluk arkadaşı Emir'e aittir, ancak kaderin başka planları vardır. Gizemli bir yabancı Sare'ye karşı konulmaz bir teklif sunduğunda, duygularını değiştiren ve sını...
"Nasıl bir soru bu?"dedim kızarmış ekmekleri tepsiden ekmekliğe dizerken. Babamla ne zaman kahvaltı etsek ekmek kızartır çeşit çeşit kahvaltılık çıkarırdım sofraya. Annem kahvaltı etmeyi de hazırlamayı da pek sevmezdi. Ben evde yokken kahvaltıyı ikisi de geçiştirirdi bu yüzden. Ben evdeyken mutlaka kahvaltı hazırlayıp zaman zaman dağılmış olduğunu düşündüğüm yine de bir umutla tutunduğum ailemi bir araya getirmeye çalışırdım.
"Çay bile demlenmiş. Evden mi gitsen artık okula Sare?"dedi annem de sofraya otururken. Babam ve ben uyumsuz pijamalarımızla tuhaf bir kılıktaydık. Annem ise her an dışarı çıkabilirmiş gibi hazırlanmış saçını özenli bir atkuyruğu yapmıştı. Hafif makyajı üzerindeki kıyafetlerin rengi ile uyumluydu.
"Her gün iki saat yol biraz acımasızca olur anne."dedim çayları doldurup masaya koyduğum sırada.
"Baba şu halimize bak. Annem kraliyet ailesi üyesi gibi, biz paspal kaldık yanında."
Annem gülerek kibar bir şekilde çayına uzanırken babam kaçamak bir bakışla üzerindeki pijamalara baktı ve elini havada umursamaz bir şekilde sallayıp ekmeğinden büyük bir ısırık aldı.
"Böyle kabul etti. Yapacak bir şey yok."dedi babam, uzun zamandır onları bu kadar rahat ve huzurlu görmemiştim. Çocukluğumdaki sahnelerden çok uzaktaydık. Geçmişimizin yalnızca izleyicileri haline gelmiş belki de geçmişin izlerini ruhumuzdan silmeye karar vermiştik.
"Baba artık şirkete gelmeye başlayayım diyorum. Mezun olmama çok az kaldı geç bile kaldım."
Şirketten bahsettiğim an babamın ciddileştiğini ve huzursuzlaştığını fark etmiştim. Etrafında dönen olaylardan ve planlardan haberdar olmalıydı. Planı ne olursa olsun dahil olmak istiyordum. Ne Emir'in ne de Kuzey'in planlarının ona zarar vermesini istemiyordum. Halit amca ile düşmanlıklarının boyutunu bilmiyordum. Hiç kimse yoktu onun tarafında olan. Kimse onunla savaşmayacaktı.
"Bence tam da vakti."diye direttim. Genelde laflarını ikiletmez şirketle ilgili konuları onun istediğine bırakırdım. Karşı geldiğim için şaşırmış kaşlarını çatmıştı.
"Hayır dedim, Sare."dedi sözlerini vurgulamış ve tartışmayı devam ettirmemem gerektiği konusunda küçük bir uyarıda bulunmuştu bana. Eskisi kadar kolay ikna edemeyecekti beni. Son zamanlarda kabul etmek yerine savaşmayı seçiyordum. Benim isteklerim olana kadar devam ettirecektim bu tartışmayı.
"Erkek bir çocuğun olsaydı keşke senin de. O yüzden istemiyor olabilirsin gelmemi. Emir ile kıyaslamamalıyım kendimi."dedim dudağımı sahte bir somurtkanlık ifadesi ile büzerken.
