FERYADIM VAR [TAMAMLANDI]

SES KAYDI

Serhat'tan;

Az önce bir can daha aldım hatta belki bir kaç can. İçim içime sığmıyordu.

O aptal çocuk yakalanmasaydı böyle olmayacaktı. Kendi sonunu kendi hazırladı. Bir de saf olan kızı seçmiştik diğeri olsaydı kötü olurdu. O kızın her zaman bir planı mutlaka vardı ve bende mecburen orada patlatmak durumunda kalırdım fakat öyle olsun istemem.

Ayrıca bir B Planına ihtiyaç var diye düşünmenize gerek yok çünkü benimde her zaman bir B Planım vardır.

Aslında bombayı çocuk evdeykende patlatabilirdim ama çok kolay olmaz mıydı ya?

Benim istediğim son bu değildi o yüzden o evdeyken patlatmamıştım ve bu yüzden de saf olan kızı seçmiştim.
Gerçi hiç bir türlü işe yaramadı ama olsun.

Neden yaptığıma gelirsek şöyle diyebilirim ki; MUTLU OLUYORUM.

Can almak beni mutlu ediyor. Dünyadan her geçen gün fazlalık temizlemek hoşuma gidiyor. İçimdeki intikam ateşi her can alışımda sanki yavaş yavaş diniyor.

Tabii ki bu Kan Gölü Günü olmasa bunu yapamazdım. En fazla iki kez yapabilirdim ancak. Ama bu ülkenin bu mükemmel düzeni sayesinde mutlu oluyorum.

*****

"Beni kimse sevmedi bu güne kadar. İtip kakan insanlar arasında büyüdüm ben.

Hiç kimsenin canı, sevdiği olamadım. Annemi babam öldürmüştü. Babamı ise ben öldürdüm. O günden sonra ise intikam aşkıyla yanıp tutuşuyorum.

Babam babalığını bilmedi bende evlatlığımı. Babam babalığını yapmadı. Bu yüzden bende evlatlığımı. Babam sadece baba değil. İyi bir eş, iyi bir amca, dayı olamamıştı. Eminim ki dede de olamazdı.

Ben hiç evlenmedim. Hiç aşık olamadım çünkü içimdeki intikam duygusu her zaman aşkı alt etmeyi başarıyordu.

Kız kardeşim vardı. Öldü. Nasıl mı? Anlatayım;

Sevdiği vardı. Canından çok sevip güvendiği. O çocuğu öldürdüler. Sonra annem öldü, sonra babamı öldürdüm. Kaldıramadı.

Bir gün eve geldiğimde o ipten o hafif bedenini kucaklayıp kurtarmak için can çekiştiğim gün varya ben o gün öldüm işte.

Yıllarca kendimi yiyip bitirdim. Babamı ben öldürdüm çünkü ve bu da onda bir etki bırakmıştı. Bir o kadar suçluydum onun ölümünde.

Yıllarım gitti benim böyle düşünerek. Delirdiğimi sandığım zamanlar oldu. İntikamı tüm hücrelerimde hissettiğim zamanlar oldu. Hâlâ hissediyorum.

Neyin intikamı diyorsunuz değil mi?

Her şeyin. En başından körüklenen bu yangını söndürmek istemiyorum çünkü biliyorum ki herkes başkaları için birer derttir.

Hem iyilik hem kötülük."

Ses kaydını bitirip sessizce oturmaya devam ettim.
Bazen böyle ses kaydı alır ve dinlerim. Amaçsızca.

Kardeşim, her şeyimdi. O ipten kardeşimi kucaklamak hayatımda görüp görebileceğim en ağır şeydi ve ben o günden sonra duygusuz olmayı öğrendim.

Hayat duyguyu sevmiyordu sanırım.
Bende duygusuz olmayı, duygularımı bir daha çıkarmamak üzere en derinlere gömmeyi tercih ettim.

Hayatta olanları o kadar umursamıyorum ki. Bu umursamazlık bana mutluluk veriyor.

Kalkıp dışarı çıktım. Biraz dolaşmak iyi gelecekti. Telefonumuda alıp bir deniz kenarına gittim. Uzun süre sessizce denizi izleyip, düşündüm.

Bir ara tekrar ses kaydını dinledim. Bazı şeyleri böyle dinlemeyi seviyordum. Biraz daha oturduktan sonra oturduğum banktan kalkıp eve yürümeye başladım.

*****

Alya'dan;

Duyduklarımdan sonra ne yapacağımı bilemedim. Beynim patlayacak gibi hissediyordum ve düşüncelerime engel olamıyordum.

Biraz önce Serhat yan tarafımda ki bankta oturuyordu ve nasıl dalgınsa beni farketmemişti. Neden dalgındı onuda çok geçmeden öğrenmiştim.

Zor zamanlar geçirmiş. Babasını öldürmüş ve kardeşi intihar etmiş. İntikam istiyor. Tüm dünyadan annesi ve kardeşinin intikamını almak istiyor.

Dizlerime yaslanarak başımı ellerimin arasına alıp bekledim öylece. Tesadüfen onu görmüştüm ama o beni farketmedi.

Üzülsem mi üzülmesem mi şaşırmıştım.

Evet belki kötü zamanlar geçirmişti ama insanları öldürmemeliydi ya da..

Off bilmiyordum. Ne düşünsem bilemiyordum. Hangisi doğrudur acaba?

İntikamını almalı mı?
Yoksa
Ne olursa olsun suçsuz insanlara dokunmamalı mı?

Yaşadığı hayatı yaşamadık ki. İçindeki intikam ateşini böyle söndürüyordu ama bir sürü suçsuz insanın canına kıyıyordu. Hayır yanlıştı. Ne olursa olsun suçsuz insanlara kıymamalıydı.

Yerimden kalkıp eve gitmeye başladım.

Eve gelince Selim ve Arya ile biraz konuştuk. Anlatsam mı anlatmasam mı kararsız kalmıştım.

Sonra anlatmaya karar verip onlar konuşurken bir anda araya girdim.
Her şeyi anlattıktan sonra Selim yine düşüncelere dalmıştı. Arya ise ağzı açık bir şekilde öyle kalmıştı. Zaten durmadan özür diliyordu böyle bir şeye sebep olduğu için. Neyse ki farketmiştik ve artık sorun yoktu.

Ve sandığım gibi uzun zamandır başımıza bir şey gelmiyordu. Şimdi gelmişti. Beklediğim gibi...

*****

Serhat hüzünlü kekim :/

Pssjf psmdjjd her neyse yorum yapıp , etiket atmayı unutmayın.

İyi okumalar:)