FERYADIM VAR [TAMAMLANDI]

BİLİNMEYEN ACILAR

Alya'dan;

Arya' nın rahatsızlanması içime kurt düşürmüştü. Neyi vardı, bir şeye mi üzüldü, sakladığı bir şey mi var?
Bilmiyordum.

Kemal abi eve göndermişti onu. Bende gitmek istedim fakat Arya istememişti.
Selim'i de istememişti. Bizde çok üstüne gitmedik ve eve gönderdik.

Zor akşam ettim o gün. İşler bitince Selim'i tuttuğum gibi marketten koşarak çıkardım.

-Alya bir dur. Bir sakin.

-Hadi ya kız evde tek kim bilir neyi vardı. Koşş

Selim bir şey demeyip peşimden hzıla gelmeye başladı. Eve gelince apartmanın merdivenlerini nasıl çıktım bilmiyorum. Kendimi hemen eve atıp Arya'nın yanına gittim.

Elimi alnına koyup ateşine baktım. Ateşi çoktu ve sayıklıyordu sanırım. Biraz daha ağzına yaklaşıp dinledim.

"Bab...a n...ot"

Neyden bahsettiğini anlamayıp geri çekildim ve tam Selim'e hastaneye gitmemiz gerektiğini söylemek için arkamı döndüm fakat Selim ortalıkta yoktu.

Arya'ya dönüp baktım öyle boş boş. Biraz sonra Selim geldi içeriye soluk soluğa. Hemen ona bakıp konuşmaya başladım;

-Selim hastaneye götürelim.

Selim bir şey söylemeden başını sallayıp taksi çağırmıştı. Onda da bir haller vardı ama çok düşünmeden Arya'ya bir hırka giydirmeye çalıştım.

Taksi gelince Selim Arya'yı kucaklayıp aşağı indirdi. Bende kapıyı kilitliyordum fakat gözüme bir şey takılmıştı.

Bir kağıt...

Yanında Arya'nın anahtarı vardı. İçeri girer girmez bunları fırlatmıştı demek ki ve bahsettiği not bu muydu acaba diye düşünerek notuda alıp cebime attım.

Kapıyı kilitledikten sonra hızla aşağı indim.

***

Hastane koridorları. Burada beklemek içeride olan kadar dışarıdakini de öldürüyordu.

Arya'yı muayene etmiş ve bir kaç test yapmışlardı. Sonuçları bekliyorduk ve ben o sırada hastanenin kantinine gelmiştim çünkü notu okuyacaktım.

Boş masa çok olduğu için bulduğum birine oturdum hemen. Notu çıkarıp derin nefes alarak okumaya başladım.

.......

Selim'den;

Arya'nın yanında otururken o da omzuma kafasını koymuş uyuyordu. Alya ortalıkta yoktu ve kim bilir ne olmuştu. Bir saat kadar öyle kaldıktan sonra Alya'yı gördüm.

Gözleri şişmişti ve yorgun görünüyordu. Arya omzumda uyuduğu için yanına gidememiştim ama kaş göz işareti yaparak ne olduğunu sordum. O ise boşver dercesine kafa salladı.

Sessizce önüme dönüp beklemeye başladım. Gözlerimi kapatmak istiyordum fakat korku buna engel oluyordu. Gözlerimi kapattığım anda hiç iyi şeyler görmüyordum. Çocukluğum. Yutkunamıyorum. Boğazım düğümleniyor. Herkes çocukluğunu özlerdi, bense onu çoktan gömdüm demeyi çok isterdim ama maalesef olmadı. Beni hâlâ rahatsız eden şeyler var.

Annemin beni boğmaya çalıştığı gün benim ruhum ölmüştü. Bedenimse zar zor dayanıyordu. Babamın benim yüzümden annemi dövmesi. Her tokatta ölü ruhum paramparça oluyordu.

Ben olmamalıydım. Benden nefret etti herkes. Anne baba sevmeyince kimse sevmez sanıyordum. Seviyormuş. Yıllar sonra iki kardeşle ben tekrar hayata tutundum.