FERYADIM VAR [TAMAMLANDI]

NOT OYUNU

Son 1 gün..

Yarın büyük gün ve ben heyecandan neredeyse bayılacaktım. Kaç gündür saatlerce çalışmıştık , bu yarışmayı almak zorundaydık.

Bu kadar emek boşuna olamazdı. Bugünde erken kalkıp işe koşarak gitmiş ve yine koşarak eve geliyorduk.

Serhat'ın not bıraktığı günden sonra biraz tedirgindik. Eğer bir hile yaparsa artık cezaları önemsemeden dayanamayıp saldıracaktık ikimizde.

O günün tam bir haftasında yine bir not bulmuştuk kapıda ve tekrar o günü anımsadım.

......

Sabah her gün olduğu gibi kalkıp işe gittik,çıkışta da aynı şekildr 1 saat çalışıp eve dönmüştük.

Kapıyı açmaya çalışırken arasına sıkıştırılmış kağıt süzülerek yere düşmüştü tıpkı babamın notu gibi.

Kağıdı alıp okumaya başlamıştım ve yazanlar sinirlerime hakim olmamı zorlaştırıyordu.
Kağıdı Selim'e uzatıp düşünmeye başladım.

Selim'de fısıldayarak okumaya başlamıştı.

"Sayılı gün kaldı artık. Çok sıkı çalışın, madem bu yarışa katıldınız eğer kaybederseniz annende bu hayatla olan savaşını kaybedecek. Şimdiden geçmiş olsun."

Annemin yaşadığından artık emindim ya da değildim. Yalan söylüyor olabilirdi.

O günün ertesi günü bende kapıya bir not bıraktım.

"Yenilirsen kimse parçanı bulamayacak umarım biliyorsundur bunu ve annem eğer gerçekten yaşıyorsa emin ol o bundan sonra güvende olacak. Tabi sen sözünde durup o güne kadar ona bir zarar vermezsen- ki yapmayacağını biliyorum çünkü elindeki tek koz annem-
Son olarak sana geçmiş olsun :)"

Notu kapı eşiğine bırakıp yine koşarak işe gitmiştik. O günden sonra yine bir not bulmuştuk ve kağıda kan bulaşmıştı.

Biliyordum annemi öldürmemişti fakat zarar vermişti, çünkü notta yazdıklarım bir miktar zoruna gitmişti ve bu iyi bir şeydi sanırım.

Sonrasında da ne o ne biz bot bırakmamıştık. Tek derdimiz maratonu kazanmaktı."

Olanları bir kenara bıraktıktan sonra koşmayı bırakıp yürüdüğümü farkettim. Selim'de yanımda ses çıkarmadan yürüyordu. Tekrar koşmaya gerek duymamıştık çünkü çoktan apartmana gelmiştik.

Asansöre binip bekledim ve bizim katımıza gelince hızla kapıyı açıp eve girmiştim.
Selim;

"Ya bir yavaş nereye yetişeceksin"

"Yorulduuum"

Cevap gelmeyince geriye dönüp Selim'e baktım. Elindeki kağıda bakıyordu.
Serhat'tan geldiğini düşünüp yanına gittim.
Bir şey söylemeden bana baktı bense kağıda bakmaya devam ettim.

"Naber?"

Yazıyı okuyunca gülerek tekrar koltuğa oturdum.
Selim gülerek;

"Salak bu adam ya gerçekten bazen aklından şüphe ediyorum. Yani çok zeki işleri var ama bazende ergen çocuk gibi boş boş hareketler sergiliyor. Anlamak zor"

Bende gülerek konuşmaya başladım.

"Naber ne ya? Sen nasıl bir insansın? Hayır çocukta değilsin 50 lerinde olan bir adamsın. SEN YAŞLISIN KENDİNE GEL!"

Diyip güleye devam ettim. Gerçekten çok garip birisiydi.
Hayatımda çok insan tanımadığım için bu da normal olarak garip geliyordu.

Selim gelip yanıma oturunca ona bakıp gülmeye devam ettim. O ise hiç bozuntuya vermeden ciddi bir şekilde haber izliyordu.

Kafasına vurup koşarak mutfağa kaçtım ama peşinden gelmemişti çünkü haberlere dalmıştı ve muhtemelen hissetmemişti bile.

Masaya oturup bir şeyler yedikten sonra uyumaya gittim.
Büyük gün için erkenden uyuyup enerjik olmalıydık.

Sonunda her şey belli olacaktı ve sona yaklaşıyorduk.
Belirsizlik bitiyordu artık.

Tek kalan yarın dişimizi tırnağımıza takıp o yarışı kazanmaktı.

*****

Selaaaaaam.

NABER? SPNWPXMSPSMPDNEPDMD

Yine kitabın planında olmayan bir bölümle geldim. Umarım beğenirsiniz.

Ayrıca bu kez bir şey yapmak istiyorum. Şimdi aşağıya karakter isimlerini yazacağım ve bu kişiler ile konuşma şansınız olsa onlara ne der nasıl davranırdınız bunları yazmanızı istiyorum. Hadi bakalııım *gözkırpanemoji*

✔ALYA↪

✔ARYA↪

✔SELİM↪

✔SERHAT↪

✔İKİZLERİN ANNE BABASI↪

Bol bol yorum yapmayı unutmayın.

Aklınıza takılanlar ➡

Etiket ➡

Teşekkürler.