FERYADIM VAR [TAMAMLANDI]

SON KAYIP-1

Gece boyunca bütün ısrarlarıma rağmen uyumayan Alya'yı ikna etmeye çalışmıştım.

Hastane odası önünde sabahtan beri düşünmekten bir hâl olmuştu.
Aysun Teyzenin hayati tehlikesi sürüyordu.

Sabah saat dokuza doğru bir hemşire odaya girip kontrol edecekti ama çok sürmeden hemşire odadan çıkıp doktoru çağırmıştı ve Alya dizimde uyurken bir anda doktor ve hemşireler odaya doluşmaya başlamıştı.

Alya'da derin olmayan uykusundan uyanıp ne olduğunu anlamaya çalışırken ben yerimden kalkıp cama doğru gittim.

Bir sorun vardı ve korkuyordum.
Hislerim beni hiç yanıltmadı ve şimdi ilk kez yanıltsın istiyordum.

Doktorlar içeride beş dakika uğraştıktan sonra ilk önce doktor sonra ardından bir hemşire hariç  tüm hemşireler odadan çıkmıştı.

Doktor bana ve yine ağlamaya başlayan Alya'ya bakıp başını eğmişti.
Ne olduğunu soracaktım ama tekrar cama bakınca içerideki hemşirenin Aysun Teyzenin üzerini örttüğünü gördüm.

Endişeyle Alya'ya baktım. O da ilk bana sonra cama baktı ve donup kalmıştı o an.

Yanımızda duran doktor;

-"Başınız sağolsun."

Diyip hızla uzaklaşmıştı.

Alya'ya baktığımda sessiz sessiz bekliyordu. Bu fırtına öncesi sessizlikti.

Endişem giderek katlanırken Alya'nın hıçkırıklarını duyuyordum.
Arkama dönüp sandalyelere doğru giderken bir çığlık sesi duymamla içimdeki korku bin kat artmıştı.

Hızla arkama döndüğümde hâlâ çığlık atarken yere diz üstü oturmuş ağlayan Alya'yı gördüm.
Yanına gidip zar zor yerinden kaldırıp sandalyeye oturmasını sağladım.

Keşke ruhsal acıyı yok edecek bir kelime olsaydı. Onun bu haline dayanmak çok zordu.

Çaresizce etrafa bakınıp duruyordum.
Alya omzumda ağlarken bende ne yapacağımızı düşünüyordum.

Yerimden kalkıp birkaç yapılması gereken işlemleri yaptıktan sonra Alya'yı alıp hastaneden çıkmıştık.

Öğleden sonra cenaze kaldırılacaktı ve öğleye kadar Alya'yı eve götürüp dinlenmesini sağlamalıydım.

Hem fiziksel hem ruhsal yorgunluk bir insanın yıkabilecek en büyük şeydir o yüzden eve gelmeyi tercih etmiştim.

Eve gelince Alya'yı uyuması için odaya getirip yatırdıktan sonra odadan çıktım ama biliyordum ki uyumayacaktı.

Yinede onu öyle bırakıp hislerimin yine beni yanıltmadığını düşünerek balkona çıkmıştım.

....

Öğleden sonra cenaze ile mezarlığa gitmiş ve Aysun Teyzeyi de toprağa vermiştik.

Canımız yanıyordu ve bir türlü mutluluğumuz uzun sürmüyordu.

Belli ki hayatın bizimle bir alıp veremediği vardı....

                        ****

Selaaaam.

Bol bol yorum yapmayı unutmayın.

Aklınıza takılanlar ➡

Etiket ➡

Teşekkürler. <3