FERYADIM VAR [TAMAMLANDI]

HASTANE

Bugün her zaman olduğu gibi tam kahvaltı yapamadan evden çıkmış ve işe yetişmek için koşarak markete gelmiştik.

İşe başlayalı kaç gün olmuştu bilmiyorum ama bir sürü yeni insan tanımıştık.
Kimseye kolay kolay güvenmedeğimiz için hepsi bizden soğumaya başlamıştı.

Önemli değildi. Benim Alya'm vardı ve o bana yeterdi.

Alya'da kaç gündür değişik ruh halleri içerisindeydi. Bazen mutluydu, bazen üzgündü bazende ne olduğunu bilmediği bir şeyden korkuyor gibiydi.

Bu halini annesinin bulunduğu duruma bağlıyordum.
Aysun Teyze hiç iyi değildi ve bu Alya'yı ister istemez fazlasıyla etkiliyordu.

Aldığımız bilgilere göre Aysun Teyze sürekli krizler geçiriyordu ve bu krizler esnasında kendine zarar veriyordu.

İki gün önce hastaneden geldikten sonra tekrar kriz geçirdiğinin haberini vermişlerdi.

Sürekli gözaltında tutuluyordu ve buna rağmen kendine zarar vermeleri bir türlü bitmiyordu.

Onu bu hali aynı zamanda bizede zarar veriyordu.
Özellikle Alya'nın bu ani duygu değişimleri beni korkutmaya başlamıştı.

Onu bu yaşanılanlardan,düşüncelerinden uzaklaştırmak için sürekli saçma sapan espriler yapıyor, konuşuyordum.

Bugün sabah işe gelirken de bir espri yapmıştım ve Alya hâlâ bu kötü espriye gülüyordu.

Ben yine sessiz sakin raflardaki ürünleri düzenlerken bir hıçkırık sesi duymuştum.
Arkama dönüp markete göz gezdirdiğimde Alya'nın ağladığını farketmiştim.

Elimdeki ürünleri rastgele rafa bırakıp hızla yanına gittim.
Beni görünce sıkıca boynuma sarılım omzumda ağlamaya devam etti.

Ağlaması biraz dindikten sonra onu kendimden uzaklaştırıp ne olduğunu sordum ama cevap vermemişti.

Tekrar aynı soruyu sorunca yüzüme bakıp konuşmaya başladı.

-"Annem. Annem nasıl iyileşecek? Arya'yı da çok özledim."

Gözlerinden yaşlar yavaş yavaş inerken çaresizce etrafa baktım.
Bir şeyler söylemek istiyordum ama ne söyleyeceğimi bilmiyordum.

Beni bu durumdan kurtaracak bir bahane olsun istemiştim ve olmuştu.

Alya'nın yanından bir şey söylemeden ayrılacağım sırada telefonu çalmıştı.
Telefonu çıkarıp bana uzatınca anlamadan yüzüne bakamaya devam ettim.

Telefpn hâlâ çalarken Alya dayanamayıp konuşmaya başlamıştı.

-"Alsana. Ben açmak istemiyorum. Kim arıyorsa sen konuş."

Sıkıntıyla nefes verip telefonu aldım.
Hastaneden arıyorlardı ve korkmaya başlamıştım.

Telefonu açıp endişeyle kulağıma götürdüğümde korktuğumun başıma geldiğini bildiren o cümleleri işitmiştim.

-"Alya Hanım?"

+"Buyurun ben eşiyim."

-"Beyefendi Aysun Hanım birkaç saat önce yine kriz geçirdi ve geçirdiği kriz esnasında diğer hastaların birinden aldığı kesici aletle kendisine zarar verdi. Bir saat kadar önce de hemen ameliyata alındı. Bilginiz olsun."

Duyduklarımdan sonra hem sinirlenmiş hem daha çok endişelenmiştim.

+"Nasıl diğer hastalardan kesici alet alabiliyor? Orası nasıl hastane ya."

-"Kesici aletten kastımız parçalanan gardroptan aldığı vida beyefendi. Bu konuyu benimle değil sorumlu olan kişilerle konuşmalısınız."

Tekrar derin nefes alıp verirken konuşmama devam ettim.

+"Peki Teşekkürler. "

Karşı tarafın sesini beklemeden kapatmıştım telefonu.

Nasıl söyleyecektim şimdi Alya'ya?

Biraz önce döktüğü gözyaşları içime akarken bu haberi nasıl verecektim?

Telefonla konuşmak için geldiğim yerden tekrar Alya'nın yanına döndüm.

Biraz önceki halinden eser yoktu. Gülerek bana baktı.

-"Kimmiş?"

Ona bakıp sonra yine markete göz gezdirdim. Ne demeliydim?

Çaresizce konuşmaya başladım.

+"Alya."

-"Söylee. Bir şey mi oldu?"

Aldığım nefesi hızla verip;

+" Aysun Teyze."

Dememle Alya hemen endişelenmişti.

-"Ne olmuş? Kriz mi geçirmiş?"

O benden cevap beklerken pes edip konuşmaya başladım.

+"Hastaneden aradılar. Aysun Teyze yine kriz geçirmiş. Hastanede bir yerden bulduğu vidayla kendine zarar vermiş. Ameliyata almışlar."

Üstümdeki yükün bir kısmını atmıştım sonunda.

Alya söylediklerimle iyice telaşlanmış, her şeyi bırakıp marketten çıkmıştı.
Bende Kemal Abiye söyledikten sonra hemen arkasından gitmiştim.

.....

Yaklaşık bir saattir hastaneye gelmiş ameliyathane önünde bekliyorduk.

Alya'nın bazen gözlerinden yaşlar süzülüyordu.

Bu kez hiç umudum yoktu. Aysun Teyzenin Serhat'ın yaptıkları yüzünden kronik rahatsızlıkları vardı. Bir de bu kendine zarar vermesi çok kötü olmuştu.

İçimi sıkıntıya boğan bu durumdan biraz olsun sıyrılmak için telefonumla uğraşmaya başlamıştım.

Alya'da başını ellerinin arasına almış, dizlerine yaslanmış şekilde oturuyordu.
Yarım saat öyle bekledik. Ne gelen vardı ne giden.

Alya beklemekten yorulup koridorun başına doğru gitmeye başlamıştı.
O gittikten sonra ameliyathaneden doktor çıkmış ve etrafa bakmıştı.

Benden başka kimse olmadığını görünce yanıma gelip sıkıntıyla nefes vermişti.

Korkuyordum ama korkmak bir şeyi değiştirmeyecekti.

Doktor;

-"Aysun Hanım zor bir ameliyat geçirdi. Vidayla bir insanın yapamayacağı kadar kendine zarar vermişti. Şimdilik kurtardık ama hayati tehlikesi devam ediyor. Önümüzdeki 24 saat çok önemli. Her şeye hazırlıklı olmalısınız."

Diyip gitmişti. Koridorun sonunda Alya'da doktoru görüp durdurmuş ve her şeyi öğrenmişti.

Alya hızla yanıma gelirken ameliyathaneden Aysun Teyzeyi çıkarıp normal odaya almışlardı.

Beklemek kalmıştı geriye.

Ne olacağını kestirmeye çalışarak düşünüp beklemeye....

*****

Merhabaa.
Nasılsınız?

Ben iyi gibiyim :)
Sizde iyi olun.

Vee finale adım adımmmm🎉🎉

Bol bol yorum yapmayı unutmayın.
Kitabı herkese önermenizi rica ediyorum.

Aklınıza takılanlar ➡

Etiket ➡

Teşekkürler.