FERYADIM VAR [TAMAMLANDI]

YOLDAŞ

Odadan çıkıp annemin yanına gelmiştim. Annemin uyuduğunu görünce tekrar odadan çıkıp annemle kalan kadının odasını sormak için birisini aradım.

Soracağım kimse görünmüyordu etrafta bu yüzden tekrar annemin odasına gidip yanında oturdum bir süre.

Annemin uyanmasını bekliyordum. Onunla konuşup eve ,Selim'in yanına gidecektim.
Yaklaşık on dakika bekledikten sonra annem uyanmayınca ayaklanıp odadan çıktım.

Odadan çıkar çıkmazda yanıma bir hemşire gelmiş ve telefonda bahsettiği kişiyle görüşmek isteyip istemediğimi sormuştu.
Başımı onaylar gibi sallayıp hemşirenin peşine takıldım.

Hemen yan odanın önünde durunca eliyle kapıyı gösterip geri çekilmişti.

Yine önce kapıyı tıklatıp içeriden ses bekledim.
İçeriden "gel" denildiğini duyunca kapıyı açıp içeriye girdim.

Yatakta yatan kadın bana bakıp yanına çağırdı. Yanına gidince elimi tutup konuşmaya başlamıştı.

-"Hoşgeldin kızım. Kızım diyorum çünkü ben annenle beraber kalan kişiyim. Anne hep bana senden ve kardeşinden bahsederdi. Sizi hiç görmemiştim ama ikinizi kendi kızım gibi sevmiştim.

Orada çok kötü günler geçirdik. Bazen  o adam bizi aç bırakır, bazen beni döverdi. Şiddetin hiçbir türlüsü kabul edilemezdi belki ama o bunu kendisine doğru bilmişti.

Biz insanlar adaleti sağlayamamıştuk ama hayat adaleti çok güzel sağlamıştı.
Acı çeke çeke ölmüş. Hayatın biz insanlardan daha adil olduğunu öğrendim.

O adam annene hiç vurmazdı çünkü onu elinde koz olarak tutuyordu. Size karşı kullanacağı bir koz.

Biz o karanlık mahzen gibi yerde dost olduk sanki. Yoldaş olduk.
O olmasaydı ben, ben olmasaydım o sanırım bu günleri göremezdik.

İlk gğnler çok korkuyordum o karanlık yerden.

Gerçi mahzenler her insanı fazlasıyla korkutur, asıl korkunç olan insanın zihninde inşa edilmiş ve prangalara hapsedilmiş düşünceler mahzenidir.

Öyle değil mi?

Herneyse asıl söyleyeceğim şeye gelelim.Kardeşinin vefat ettiğini duydum. Başın sağ olsun. Gerçekten bu haber annen kadar benide üzmüştü. Sonuçta sizin haberiniz olmasada benimde iki kızım vardı. Sana çok teşekkür ederim kızım. Bir isteğin olursa çekinmeden söyle tamam mı? "

Gözlerim dolu dolu gülümseyerek başımı sallayıp dikkatle kadına sarıldım. Vedalaştıktan sonra odadan çıkıp tekrar anneme baktım. Uyanmadığını görünce beklemnin anlamsız olduğunu düşünüp hastaneden çıktım ve eve doğru yürümeye başladım.

Yolda yürürken o kadını düşündüm.

Kim bilir böyle kaç kişinin daha hayatını kurtarmıştık.

Bir kez daha bu gurur denen duygunun harika bir şey olduğunu düşünüyordum....

                    *****

Selammm.

İyi okumalar.  Bol bol yorum yapmayı unutmayın.

Aklınıza takılanlar ➡

Etiket ➡

Teşekkürler <3