FERYADIM VAR [TAMAMLANDI]

SİL BAŞTAN

Selim'den;

Evliliğimizin üzerinden bir hafta geçmişti ve Alya ile evli olduğumu bilmek harika bir şeydi.

İkimizde çok mutluyduk fakat bir sorun vardı.
Aysun Teyze yine rahatsızlanmıştı ve yine hastanede yatıyordu.

Neyi vardı bilmiyoruz ama bu hastalık beraberinde zaten bozuk olan ruh sağlığını tekrar altüst etmişti.

Bugünde hastaneye gideceğimiz için Alya erkenden kalkmış annesi için lazım olacak bir kaç şey hazırlamıştı.

Ona hazırladıklarını Aysun Teyzeye vermeyeceklerini söylesemde belki verirler diyip beni dinlememişti.

Bir saat kadar sonra Alya mutfaktan çıkıp;

-"Selimm! Hadi gidelim."

Diyerek hızla kapıya doğru gitmişti.

Bende yanına gidince evden çıktık ve bir taksiye binip hastaneye doğru yola çıktık.

...

Hastaneye gelince Aysun Teyzenin yerini öğrenip bir sürü hastanın arasından geçerek psikiyatri kliniğine gittik.
Kapıda bekleyen görevliye isim verip görmek istediğimizi söylemiştik ama adam bize;

-"Üzgünüm ama sizi görüştüremem çünkü hem görüşme saati değil hemde söylediğiniz hasta çok tehlikeli birisi artık. Sizi ve diğer hastaları tehlikeye atamayız."

Alya elindekileri adam uzatıp;

-"Peki bunları ona verebilir misiniz?"

Diyince görevli Alya'nın uzattığı poşeti süzüp tekrar konuşmaya başladı;

-"Hayır maalesef veremeyiz. "

Alya üzgün bir şekilde başını sallayıp yan tarafta bulunan sandalyelerden birine oturmuştu.

Bende yanına gidip oturunca bana bakıp tekrar önüne döndü.

Diyecek bir şey bulamadım o an. Ben hâlâ konuşacak bir kaç söz ararken Alya hızla yanımdan kalkıp tekrar görevlinin yanına gitti.

Görevliye,

-"Bir şey daha sorabilir miyim? Peki annemin durumu nasıl?"

Diye sormuştu. Görevlide;

+"Pek iç açıcı değil açıkçası. Odada tutulduğuna göre."

Diyip susmuştu. Aysun Teyze belli ki iyi değildi çünkü görevli o kadar hasta arasından Aysun Teyzeyi biliyordu.

Alya bir şey daha soracaktı ama yanına gidip Alya'yı tekrar sandalyelerin oraya getirdim.

Görevlide fazla konuşmuyordu ve hasta hakkında bilgi vermiyordu.
Zorlamadan Alya ile hastaneden çıkmıştık.

Eve dönüşte Alya koluma sarılmış öylece yürüyorduk.
Yine canı çok yanıyordu ama sadece susmakla yetiniyordu.

Eve gelene kadar tek bir kelme etmemiştik.

Tek temennimiz Aysun Teyzenin iyileşmesiydi ve bana öyle geliyordu ki bu biraz zor gibiydi...

                      ** * * *

Bittiii. Bol bol yorum yapmayı unutmayın. Kitabı herkese önermenizi rica ediyorum(:

Aklınıza takılanlar ➡

Etiket ➡

Teşekkürler .