FERYADIM VAR [TAMAMLANDI]

YENİ İŞ

Dün mezarlıktan geldikten sonra her zaman ki gibi yemek yiyip biraz sohbetten sonra uyumuştuk.

Bugün yeni iş aramaya çıkacaktık.
Kahvaltıdan sonra anneme haber verip evden ayrılmıştık.

Caddeleri, sokakları geze geze birkaç ilan asılan dükkana bakmıştık.

Akşama kadar böyle gezip durmuştuk. Eve dönüşte eski çalıştığımız marketin önünden geçerken önümüzü birisi kesmişti.

Başımı kaldırıp baktığımda Kemal abi olduğunu görmüştüm.

Bizi gördüğüne sevinmiş gibi görünüyordu.

Kemal abi;

-"Çocuklaar, sizi gördüğüm iyi oldu. Benim size söylemem gereken bir şeyler var.

Sizi işten çıkardım ama sonradan öğrendim ki size takıntılı olan adamı öldürmüşsünüz. Yeni işi buldunuz mu bilmiyorum ama eğer bulmadıysanız sizi yine işe almak istiyorum."

Selim'le yine birbirimize baktık. Aslında tekrar burada çalışmak istemezdik ama Selim;

-"Kabul edelim bence. Tanıdığımız bildiğimiz adam sonuçta. "

Diyince çok uzatmadan kabul etmiştik. Kemal abi yarın başlayabileceğimizi söyleyince onaylayıp oradan ayrılmıştık.

Eve gelince anneme haberi vermek için heyecanla seslendim.
Annemin sesini bekledim ama ses gelmemişti.

Yine,

-"Anneee!. Nerdesinn?"

Yine ses yoktu. Odaları tek tek gezip baktığımda annemin evde olmadığını farkettim.

Nereye gidebileceğini bile bilmiyordum. Mezarlığa daha dün gitmiştik ve başkada gidecek kimsemiz yoktu.

Endişelerim yine gün yüzüne çıkmıştı. Korkuyla beklemeye başlamıştık.

Aramaya kalksam nereyi arayacağımı dahi bilmiyordum.

Korkuyla yaklaşık bir saat daha beklemiştik.

Tam nereye gideceğimi bilemesemde dışarı çıkmak için ayaklandığım sırada dış kapının sesini işittim.

Koşarak kapıya yaklaşıp anneme baktığımda gözlerinin şişkinliğinden yine ağladığını farkettim.

Telaşla;

-"Anne! Neredeydin? Niye ağladın? İyi misin?"

Diye soruları sıralamıştım. Annem yüzüme bakıp buruk bir gülümsemeyle sorularıma karşılık vermişti.

+"Evimizin olduğu sokağa gittim. Yanan evimiz..."

Bunu duymak içimde garip bir hise sebep olmuştu.

Onaylar gibi başımı sallayıp annemin odasına gidişini izledim.

Annem odasına girince yanımdaki Selim'in de öylece annemin arkasından baktığını gördüm.

Beklemeden oturma odasına geçip kendimi koltuğa bıraktım ve Selim'i bekledim fakat o da odasına gitmişti.

*****

Üç hafta sonra;

Üç haftadır değişen hiçbir şey yoktu.
İşe başlamıştık tekrar ve yeni arkadaşlarımız olmuştu.

Annem hâlâ bize göndermeler yapmaya devam ediyordu ve bu bizim hoşumuza gidiyordu.

Son günlerde ise annem sürekli bana ciddi düşünüp düşünmediğimizi soruyordu.

Annem bu soruyu sorunca ona garip garip bakıyordum her seferinde.

Ne olacaktı bilmiyorum ama annem 'Selim'le konuşayım ben bir ara' diyip duruyordu.

Umursamıyormuş gibi görünsemde korkularım vardı.

Ben buna hazır mıydım? Erken miydi?
Peki Selim buna hazır mıydı?

Kesinlikle Selim'le bir ömür geçirebilirdim ama o bunu yapabilir miydi?

Babamda anneme onunla bir ömür geçirebileceğini söylemişti ama olmamıştı. Korkularımın nedeni buydu.

Şimdilik hiçbirine cevap bulamamış  ve zihnimin kuytu köşelerine gömmüştüm bu soruları.

Yine her şeyi zaman gösterecekti sanırım..

                       *****

Sonn. Bu bölümde sanki biraz şey oldu dompxödpfmd.

Neysee iyi okumalar :)

Bol bol yorum yapmayı unutmayın.

Aklınıza takılanlar ➡

Etiket ➡

Teşekkürler  <3