FERYADIM VAR [TAMAMLANDI]

ANNEME...

Yine her şeyi bir kenara bırakmış bu kezde annem için oturmuştum masaya. Güzel yazamıyor olsam bile yazmak bana iyi geliyordu. Gerisi teferruattı.

Uzun zamandır açmadığım defterimi buruk bir heyecanla açıp ne yazacağımı düşünürken boş sayfa aramaya koyulmuştum.

Yine şiir yazacaktım. Ne yazdığımı ve nasıl yazdığımı önemsemeden kendimi kalemin büyüleyici sihrine bırakmıştım.

"Gülüşlerim sende kaldı avuçlarım kan içinde
Ruhum öldü yıllar önce bedenim hâlâ  benimle
Gitmeseydin şimdi ne yapacağım ben sensiz anne
Toprak aldı seni oysa ben kıyamazdım öpmeye

İkinci kez gittin benden gördün mü yorulduğumu
Canım yanıyor anneciğim duydun mu hiç sustuğumu
Sensiz aldığım nefesin bana zehir olduğunu
Unutmadım hep bana yara bandı oluşunu

Cam çerçeve indirdim ama bu boşluğu yok etmiyor
İnan gücüm kalmadı zihnim artık kaldırmıyor
Yaralarım kanar durur dikiş artık tutmuyor
Anne bende gelmek istiyorum burası hiç sarmıyor"

Aklım gerçekten kaldırmıyordu. Sinirle kalemi bırakıp defteri  kapatmış ve yerimden kalkmıştım.

Son zamanlarda yazamıyordum sanki. Zihnimin çalışacağını bilmek bile beni korkutacak gibiydi.

Balkona çıkıp bir süre derin derin nefesler aldım. İçeri geçince hissettiğim bu boşluğu dolduracak hiçbir şey bulamamanın verdiği çaresizlikle tekrar masama oturup defteri açtım.

Birkaç kıta daha yazacaktım. Zihnimden ne kadar korksamda bunu yapmak istiyordum.

"Bir daha benden gitmeyeceğini söylediğinde inanmıştım
Dünya son oyununu tekrar acımasızca oynamıştı
Şarkıda huzur arayacaktım başka kimse kalmamıştı
Tek biri vardı o da geçmişi güzel yaşayamamıştı

Masa diyordum anneciğim sen gidince yıkılmıştı
Bacakları kırılmış ve paramparça dağılmıştı
Üstündeki yükler ağır tek bacakla nasıl kalsın?
Olan oldu artık anne her şeye çok geç kalmıştım

Kardeşimin toprağından bir avuç toprak alsam
Koyduğum kavanozu kendime bir dost saysam
Her sorunu anlatıpta toprağından medet umsam
Diner miydi bu sancılar gözlerimi kapatırsam

Bu dünya çok zalim bak kaybederek yaşanmıyor
Soldu bütün ağaçlar bak hiçbir yaprak yeşermiyor
Birkaç resim kaldı bana hiç durmadan gülümsüyor
Yetindiğim bu resimler beni bana hatırlatıyor

İki gözümün çiçeğiydin soldun gittin gözlerimde
Gözaltlarım morardı yorgunluk var gözlerimde
Toparlanmam gerekirken daha fazla dağıldım ben
Yapacağım bir şey yoktu bende bıraktım kendi haline"

Belki yine güzel yazamamıştım ama uzun zaman sonra iyi hissetirmişti. Yazmayı bitirince defteri kapatıp yine düşünmeye başladım.

İki gözümün çiçeği...

Şimdi gerçekten iki gözümün çiçeğiydi.

"Gözlerimde, akıttığım gözyaşlarımla yetişen çiçek.."

                 *****

İyi okumalaaar.

Aklınıza takılanlar ➡

Etiket ➡

Teşekkürler. Görüşmek üzere <3