FERYADIM VAR [TAMAMLANDI]

SONUN BAŞLANGICI -3

Adamlardan birinin söylediği şeyle ikimizde birbirimize bakıp koşarak kapıdan dışarı çıktık.
Adamı görmek içn önce etrafa bakındım.

Selim elimden tutup peşine sürüklerken ben hâlâ adamı arıyordum.

Orta yaşlı, bize seslenen adamın yanına ulaşınca eliyle gösterdiği gizli kapıya benzer yere baktım.

Selim yerdeki kapıyı bir şekilde kaldırıp aşağı inmek için hareketlenmişti ama önce ben girmek istiyordum.

Kolundan tutup bana bakmasını sağladıktan sonra ilk ben girmek istediğimi belli eder gibi baktım ona.

Selim;

-"Saçmalama Alya. Aşağıda herhangi bir tuzak kurmuş olabilir."

Haklıydı. Bunu hiç düşünmemiştim ama o da girmemeliydi.

Bizi çağıran adama dönüp kapıyı göstererek;

+"O zaman buyurun."

Adam bize kaçamak bakışlar atıp titreye titreye kapıya yaklaştı.

O birkaç basamak indikten sonra peşine ben benim arkamdan Selim ve bir adam daha bodrum kata inmiştik.

Aşağıda bir sağda bir tane de solda iki kapı vardı.
Annemin sesi soldaki odadan geliyordu. Önümdeki adamı kenara ittirip kapıya koştum ama kapı kilitliydi.

Selim'de gelip kilitli olduğunu görünce elimden tuttu ve geri çekildik.

Selim adamlardan birine;

-"Kırar mısınız? "

Diyerek kapıyı göstermişti. En son gelen adam önce kapıya yaklaşıp konuşmaya başladı.

+"Kapının arkasından uzaklaşır mısınız?"

Diye bağırmıştı, daha sonra kapıdan uzaklaşıp derin bir nefes aldı ve koşarak kapıya omzuyla vurup kırmıştı.

Selim'in hâlâ tuttuğu elimi kurtarıp koşarak odaya girdim.
Gördüklerime inanamıyordum. Bu, bu annem değildi ya da oydu.

İçeride iki kişi vardı ve ben içeri girer girmez bana sarılanın annem olduğunu anlamıştım.

Ağlayarak annem sarıldım. Sıkı sıkı. Yılların hasretini tek bir sarılmayla atmak ister gibi. Dakikalarca sarıldık.

İkimizde ağlamaktan bir hâl olmuştuk.
Annem perişan haldeydi. Neredeyse kemikleri sayılıyordu.

Serhat annemi aç bırakmıştı. Bir kez daha içim nefretle dolmuş ama ne faydaydı. Serhat ölmüştü çoktan.

Annemden yavaşça ayrılıp Selim'e baktım. O da bana öyle bir şekilde bakıyordu ki içinin yandığını başka hiç bir hareketinden anlayamazdım.

Odada ki diğer kadına baktığımda onunda annemden farksız olduğunu gördüm. İkiside zayıflıktan ölecekti neredeyse. Üflesen uçacak gibiydiler.

Selim diğer kadının yanına gidip yere çömeldi.

-"İyi misiniz?"

Elini destek olmak ister gibi tam kadının sırtına koyacağı sırada kadın irkilerek geri çekilmişti.
Selim üzülerek elini çekmiş ve kadından uzaklaşmıştı.

Belli ki Serhat onları sadece aç bırakmamış aynı zamanda şiddette uygulamıştı.

İçim yana yana çıktım odadan. Karşıda ki odanın kapısına bakıp az önce kapıyı kıran adama seslendim.

Gelince yine kapıyı gösterip kırmasını bekledim. Adam yine kapının arkasında biri varsa geri çekilmesi için uyarıp aynı şekilde kapıyı kırmıştı.

Bu kapıya yaklaştıkça soğuklaşıyordu etraf. Ürkerek kapıya yaklaştım ve içeriye girmeden önce daha fazla ne göreceğim demeden edemedim.

İçeride görmek istemeyeceğimiz iğrenç ve korkunç bir manzara vardı.

Üst üste yığılmış bir sürü ceset.

Soğuk oda...

Sessizlik...

Korkarak gerileyip odadan çıktım.
Selim bu halimi görünce bana dehşetle bakıp odaya girmişti.

Selim içeriye girsiği an konuşmaya başlamıştı.

-"Yok artık. Bu canilik. Bunu yapmış olamazsın Serhat."

Cesetlere yaklaşıp en altta olanlardan birinin nabzını kontrol etmişti. Bunu neden yaptığını anlamamıştım ama kontrol ettikten sonra geri çekilip kapıyı kapatmıştı.

Belki bir ihtimal yaşıyordur diye düşünmüştü ama o kadar ceset içinde ölmediysen bile korkudan ölünürdü.

Hemen yukarı çıkıp etrafta telefonumu aradım.

Polisi arayıp evin adresini verdikten sonra annemin yanına gidip oturmuştum.

Yaşıyordu ama yaşamıyordu sanki.
Konuşamıyordu neredeyse.

Sesi kısık, yüzü bembeyaz, gözleri içine çökmüş ve sesszi sakin bir kadın olmuştu.

Tek kelime etmemişti sadece ağlıyordu.

Polisler gelir gelmez olan biteni anlatıp annemi hastaneye götürmüştük.

Evde ise belkide yine kurtarılmayı bekleyen insanlar vardı ve umarım bulunurlardı.

Sonunda her şey bitmişti.

Annem yaşıyordu ama Arya yoktu.
Keşke o da yanımızda olsaydı diye düşünmek canımı yakıyordu.

Annem ne olacaktı?
Çok kötüydü. Nasıl toparlayacaktı? Ya da toparlayabilecek miydi acaba?

Zaman gösterecekti ve ben ikinci kez annemi kaybedemezdim...

                    *****

Bitttiii. İyi okumalar.
Bol bol yorum yapmayı unutmayın.

Aklınıza takılanlar ➡

Etiket ➡

Bu arada geçen bölümlerde birisi Serhat'a hakaret etmiş ve yoruma yanıt olarak bir sürü hakaretler saydırılmıştı dknspdneg.
Şimdi özel olarak Serhat'a hakaret  etmeniz için yorum şeysi şey yapıcam istediğiniz gibi hakaret edin cosbxpsnpfnf.

Serhat'a hakaret➡   

PWNFPENĞDNEPENG

GÖRÜŞMEK ÜZEREE    < 3