ကုန်စုံဆိုင်နဲ့အတူ ရှေးခေတ်သို့ကူးပြောင်းခြင်း(MMtran)

Chapter -3-[သူသေရင်တောင် ဂရုမစိုက်ဘူး]

~သူသေရင်တောင် ငါဂရုမစိုက်ဘူး~

လုလင်း အိပ်ယာပေါ်မှာ လှဲနေခဲ့ပြီး ခြေကုန်လက်ပန်းကျကာ မူးဝေနေသည် ။ သူစတိုးဆိုင်ထဲကို ခိုးဝင်ပြီး သူ့ရဲ့ခွန်အားကို ဖြည့်ဖို့ ဘီစကစ် အချို့ကို ယူလိုက်သည်။

လုလင်း မှန်ထဲက သူ့ကိုယ်သူ ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ မူလပိုင်ရှင်နဲ့ သူဟာ အချင်းချင်း ဆင်တူတဲ့အကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့သည်။ မူလပိုင်ရှင်ကပိန်ချုံးကာ ဖြူဖျော့ ချိနဲ့နေပြီး သူတို့က လုလင်း အာဟာရဓာတ်မရှိစွာ၊ ကောင်းကောင်း အနားမယူနိုင်တာကို သဘောတကျကြည့်နေကြပုံပင် ။

လုလင်း ခြေသံများစွာကို ရုတ်တရပ်ကြားလိုက်ရသည် ။

" လင်းလေး ၊ ဟမ့် နင်တစ်ပိုင်းသေနေတုန်းလား ။ ဒီလိုပုံစံနဲ့ ချန်းရှောင်မီဆီပို့နိုင်ပါ့မလား? "

လုလင်းရဲ့ ပထမအဒေါ်က ချက်ချင်းဝင်ရောက်တုန့်ပြန်သည် ။

" နင်ဘာအကြောင်း ပြောနေတာလဲ ။ သူနေကောင်းပါသေးတယ် ။ သူ့ရဲ့ မင်္ဂလာပွဲအခမ်းအနားမှာ အခုလိုအပ်နေတာက ပျော်ရွှင်မှုပဲ   ။ သူအဆင်ပြေတယ် အချိန်မပြောင်းဘူး ။ "

လုလင်းဆီက စကားတစ်လုံးတောင် လုံးဝမ‌ကြားရပေ ။ သူဘယ်သူလဲဆိုတာ သူတို့ရှာတွေ့ရင်တောင်၊ သူ့ကိုယ်သူကူးပြောင်းလာမှန်း သိချိန်မှာတောင် ပါးစပ်ကိုပိတ်လို့ ထိန်းသိမ်းထားရမည်။ 

ပထမအန်တီရဲ့ '‌ပျော်ရွှင်စရာအခမ်းအနားဖြစ်တဲ့ သူ့ရဲ့မင်္ဂလာဆောင် က သူလိုအပ်နေတာပဲလေ ' ဆိုတာ တကယ်ပဲ ပျော်ရွှင်စရာ အခမ်းအနားဟုတ်လို့လား ။ လုလင်း မျက်လုံးလိမ့်လိုက်မိသည်။ 

ရွာသားတစ်ယောက်က တုံ့ဆိုင်းစွာမေးသည် ။

" ဒီအတိုင်းပဲ ချန်းရှောင်မီဆီ ပို့မှာလား ။ သူ့အတွက် တစ်ခုခု ပြင်ဆင်ပြီးပြီလား ။"

လုလင်းက ချန်းရှောင်မီ၏မိသားစုထဲလက်ထပ်ဝင်ရောက်မှာဖြစ်ပေမယ့် သတို့သမီးအတွက် ခန်းဆောင်ပစ္စည်းတချို့ ပြင်ဆင်ပေးရမည့် ဓလေ့ရှိသေးသည်လေ ။

" အိုက်ယား ၊ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သူ့အတွက်ငါတို့က ခန်းဆောင်ပစ္စည်း ပြင်ဆင်ဖို့ အကုန်အကျခံနိုင်မှာလဲ ။ အိုးပွက်ရုံထိန်းသိမ်းဖို့ အစားအသောက်တောင် အလုံအလောက် မရှိတဲ့ဟာကို ။ ငါကြားတာတော့ ချန်းရှောင်မီက အရမ်းတော်တဲ့ မုဆိုးတစ်ယောက်ဆို ။ ငါတို့ ရှောင်လင်းက အဲ့ဒီကို ပျော်ရွှင်စရာ‌ကောင်းတဲ့ဘဝအတွက် ဦးဆောင်ဦးစီးဖို့ သွားရမှာလေ ။ သူက အချိန်အားလျော်စွာ အသားစားရလိမ့်မယ်လို့ ငါပြောနိုင်တယ် ။ "