ကုန်စုံဆိုင်နဲ့အတူ ရှေးခေတ်သို့ကူးပြောင်းခြင်း(MMtran)

chapter -15-[ထူးကဲကောင်းမွန်တဲ့ကြက်ဥပန်ကိတ်များ]

~ထူးကဲကောင်းမွန်တဲ့ကြက်ဥပန်ကိတ်များ~

လုလင်း ချန်းရှောင်မီကို ပြောပြီးတာနဲ့ မီး‌ဖိုချောင်လေးဆီ သွားလိုက်သည် ။

ချန်းရှောင်ခိုင်က ချန်းရှောင်မီ ဆီသွားပြီး စပ်စပ်စုစု မေး‌လိုက်သည် ။

" အခု အစ်ကိုတို့ ဘာအကြောင်း ပြောနေကြတာလဲ ။ "

ချန်းရှောင်မီ ခေတ္တ တုံ့ဆိုင်းသွားကာ သူ့ညီငယ်ကို ဖန်ထည်အကြောင်း မပြောပြဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ ဖန်ပစ္စည်းတွေက သူများအပိုင်ဖြစ်တာကြောင့် သူ့ညီလေး စိုးရိမ်ပူပန်စရာမလိုပေ ။

" မနက်ဖြန် မြို့ပေါ်သွားမဲ့အကြောင်း ပြောနေကြတာပါ ။ "

သူတို့တွေ အခြားအကြောင်းပြောနေကြတာ သေချာတာကြောင့် ချန်းရှောင်ခိုင်က ထိုအဖြေကို မယုံကြည်ပေ ။

" ငါ့အစ်ကိုကြီးက လုလင်းကြောင့် ပြောင်းလဲသွားပြီ ၊ ငါ့အပေါ် မပွင့်လင်းတော့ဘူး ။ "

ချန်းရှောင်ခိုင် နှလုံးသားထဲမှာ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း သက်ပြင်းချမိသည် ။

သို့သော်လည်း လုလင်းကို သဘောမကျတာတော့မဟုတ်ပေ ။ လုလင်းကို ကြိုက်သည့်အကြောင်းမှာ အချက်အပြုတ်တော်ခြင်းက ထိပ်ဆုံးကဖြစ်သည် ။

" ဒါပဲလား? "

ချန်းရှောင်ခိုင်က တတွတ်တွတ်မေးလေသည် ။

ချန်းရှောင်မီက ခေါင်းညိတ်ကာ ...

" ဟုတ်တယ် ။ တခြားဘာမှမရှိတော့ဘူး ။ "

ချန်းရှောင်မီ မြို့တက်တာက ပထမဆုံးအချိန်မဟုတ်တာကြောင့် ကောင်းကောင်းစီမံခန့်ခွဲကာ ပြင်ဆင်မှုတွေကို ပြုလုပ်သည် ။

လုလင်း : " မင်းရဲ့ ဝက်သားတချို့ကို ငါကူသယ်ပေးရမလား? "

ချန်းရှောင်မီ လုလင်းအကြည့်ကိုတွေ့လိုက်ရတာကြောင့် အနည်းငယ်မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး -

" ငါသယ်မယ် ။ ဒါတွေကအရမ်းလေးလို့ မင်းသယ်မယ်ဆိုရင် မြို့ပေါ်‌ရောက်နိုင်မယ်မထင်ဘူး ။ "

' ဘုရားရေ ၊ ဒီမိသားစုမှာ ငါ့ရဲ့လုပ်ပိုင်ခွင့်ကိုသက်သေပြဖို့လိုအပ်နေပြီ ။ သူက ကောတစ်ယောက်ပဲကို ၊ သူက သူ့ယောက်ျားဖြစ်သူကို အထင်သေးတာလား ။ ဒါပေမယ့် မြို့ပေါ်သွားဖို့ နှစ်နာရီလောက် လမ်းလျှောက်သွားရတာပဲ ။ ရွာသားတွေက မကြာခဏမြို့ပေါ်သွားပေမယ့် လူစုပြီး နွားလှည်းပဲငှားကြတာ အံ့ဩစရာတော့မဟုတ်ပါဘူး ။ '