ကုန်စုံဆိုင်နဲ့အတူ ရှေးခေတ်သို့ကူးပြောင်းခြင်း(MMtran)

chapter -7-[မင်းက ဖြုန်းတီးတဲ့သူပဲ!]

~ မင်းက ဖြုန်းတီးတဲ့သူပဲ! ~

ချန်းရှောင်မီနဲ့လက်ထပ်ပြီး နှစ်ရက်အကြာ လုလင်းတစ်ယောက် ချန်းညီအစ်ကိုတွေရဲ့ လည်ပတ်ပုံကို သိလိုက်ရသည် ။

ချန်းရှောင်မီက ငွေရှာသူဖြစ်ပြီး အမဲလိုက်ဖို့ အစောကြီးအိမ်ကထွက်ပြီး နောက်ကျမှ ပြန်ရောက်လေ့ရှိသည် ။ ချန်းရှောင်ခိုင်က ချန်းရှောင်မိုင်ကို ခေါ်ကာ ထင်းများစုဆောင်း၍ အိမ်အတွက် ဟင်းရွက်ရိုင်းများ ရှာဖွေပြီး သိပ်မဝေးပါက ချန်းရှောင်မိုင်ကို ကြက်စာကျွေးခိုင်းကာ အိမ်မှာထားခဲ့သည် ။

ချန်းညီအစ်ကိုတွေက တစ်နေ့လုံးအားသွန်ခွန်စိုက် လုပ်ကိုင်နေတာတွေ့ရတော့ လုလင်းတံခါးပြင်ပေါ်မှာ လှဲနေရတာကို အပြစ်ရှိသလို ခံစားလာရသည် ။

ကလေးနှစ်ယောက်တောင်မှ ပါဝင်ကူညီနေကြပေမယ့် သူကတော့... တစ်ဖက်မှာ ‌အိပ်နေရုံကလွဲပြီး ဘာမှမလုပ်နိုင်ပေ ။ လုလင်းက ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ အသုံးဝင်တဲ့သူဖြစ်အောင်လုပ်ဖို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်တယ် ။

သူတို့တွေက ဆောင်းညတွေမှာ သေလုမတတ်အေးခဲတတ်တာကြောင့် စောင်တွေကို ပိုလိုအပ်သည် ။ ချန်းရှောင်ခိုင် ထင်းခြင်းတောင်းနဲ့ တောင်ပေါ်ကပြန်လာချိန် အိမ်ထဲခြေလှမ်းလိုက်တာ အနံ့ကိုတဆတ်တည်း ရလိုက်သည် ။

' ဒါဘာအနံ့လည်း... ကောင်းမဲ့ပုံပဲ!'

လုလင်းက ချန်းရှောင်ခိုင်ကို ဖျတ်ခနဲ ကြည့်လိုက်ကာ ...

" ဟေး ... မင်းပြန်ရောက်ပြီလား ၊ ငါကြက်ဥကို ဖောက်ပြီးပြုတ်ထားတယ် ။ "

" ကြက်ဥပြုတ် ? ကြက်ဥကို ဘယ်ကရတာလဲ? ငါတို့ကြက်တွေက ဥဥဖို့ အရမ်းငယ်လွန်းသေးတယ်လေ ။ "

ချန်းရှောင်ခိုင်က သိချင်စိတ်ဖြင့်မေးလိုက်သည် ။

" ငါ ဒီနေ့ ရစ်ငှက်တွေကိုမြင်လိုက်တယ် ။ ပြီးတာနဲ့ ဥတစ်ချို့ကို တွေ့လိုက်တာပဲ။ "

ချန်းရှောင်ခိုင်က လုလင်းရဲ့ကံကောင်းမှုအကြောင်း ကြားပြီးနောက် အရမ်းအံ့ဩသွားသည် ။ သူတို့မှာ ဥတွေရလာတာကြောင့် ဝမ်းသာဖို့ပဲသိတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်ဟာ ဒီထက်ပိုတဲ့အကြောင်းအရာတွေကို မမေးပေ ။